ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1689

อวิ๋นเมิ่งเจี๋ยรู้สึกได้ถึงร่างน้อยๆ ตัวนุ่มนิ่มที่กำลังซุกอยู่ในอ้อมกอดของเธอ เมื่อเธอลืมตาขึ้นและมองลงมา เธอก็เห็นขาเล็กๆ วางอยู่บนตัวเธอ

เสี่ยวอิงลืมตาโตๆ มองเห็นเธอตื่นขึ้นมาก็โบกมือเล็กๆ ด้วยความตื่นเต้น ส่งเสียงอ้อแอ้จ้องมองเธอ

ดวงตาของเธอเป็นประกาย เธอร้องเรียกไม่หยุดว่า "แม่ๆๆๆ!"

“เสี่ยวอิง...” อวิ๋นเมิ่งเจี๋ยลูบหน้าลูกน้อยด้วยความงุนงง รู้สึกไม่ทันตั้งตัว！

เธอกลับมาในร่างของตัวเองแล้วงั้นเหรอ?

เพิ่งจะหย่าแล้วก็กลับมาทันทีเลยอย่างนั้นเหรอ?

**

อีกด้านหนึ่ง

โอวหยางตงหมิงจำไม่ได้ว่าครั้งสุดท้ายที่เขาหลับสนิทขนาดนี้คือเมื่อไหร่!

ไม่มีลูกคอยส่งเสียงร้องข้างหูตั้งแต่เช้า รอบตัวเงียบสงบ เขานอนหลับจนตื่นเองตามธรรมชาติ...

เดี๋ยวก่อน ไม่มีลูกร้องงอแงข้างหูเหรอ?!

โอวหยางตงหมิงสะดุ้งตื่นแล้วรีบลุกขึ้นมาทันที ผลคือเขาไม่เห็นลูกอยู่ในห้อง

“ลูกอยู่ไหน!” เขารู้สึกตกใจ ความคิดแรกที่แวบเข้ามาในหัวคือการหาลูก

เขากระวนกระวายมากจนไม่ทันสังเกตว่าสภาพแวดล้อมรอบตัวไม่เหมือนเดิม

“เสี่ยวอิง! ลูกอยู่ไหน?!” เขารีบร้อนหาไปรอบๆ แต่ไม่พบลูกเลย สมองของเขาว่างเปล่าทันที

ปฏิกิริยาแรกของเขาคือหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาภรรยา แล้วร้องไห้ออกมาทันที "ลูกหายไปแล้ว!"

ปลายสายเงียบไปชั่วครู่

โอวหยางตงหมิงรีบแต่งตัว เมื่อเขานอนเต็มอิ่มแล้วพบว่าลูกหายไป เขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เขารีบใส่เสื้อสูทแล้วก็ชะงักไป

เขาชะงัก มองมือของตัวเอง…เห็นมือที่มีกระดูกเรียงชัดเจน

เป็นมือของผู้ชาย

จากนั้นก็มองไปรอบๆ เป็นห้องแบบหนึ่งห้องนอน หนึ่งห้องนั่งเล่นที่ดูเรียบง่าย บ้านเช่าที่ดูค่อนข้างธรรมดา แต่ถูกจัดไว้อย่างเป็นระเบียบและสะอาด

สิ่งเดียวที่ดูยุ่งเหยิงคือโต๊ะคอมพิวเตอร์ที่เต็มไปด้วยเอกสารและหนังสือกองใหญ่

เขาหยิบหนังสือเล่มหนึ่งขึ้นมาโดยอัตโนมัติ 《การบริหารและจัดการบริษัท》《10 องค์ประกอบสำคัญในการขาย》《จากพนักงานสู่เจ้าของกิจการ》《ในฐานะเจ้าของกิจการ คุณจะบริหารจัดการพนักงานอย่างไร》

แปลกจัง รองผู้จัดการทั่วไปต้องเรียนรู้มากขนาดนี้เชียวเหรอ? เธอไม่ได้ต้องการจะเป็นรองผู้จัดการทั่วไป แต่เธอต้องการเป็นประธานบริษัทต่างหาก!

“ฮัลโหล...ยังอยู่ในสายไหม?”

โอวหยางตงหมิงได้สติกลับมา

เสียงของอวิ๋นเมิ่งเจี๋ยสงบนิ่ง "ไม่คิดเลยว่าคำพูดจะกลายเป็นจริง พอเราหย่ากันแล้วก็สลับร่างกันกลับทันที"

"ตอนนี้คุณไม่มีอะไรติดตัวแล้ว คุณเสียใจไหม?"

โอวหยางตงหมิงมองไปรอบๆ อย่างงุนงง

ห้องเช่าเรียบง่ายมาก มีเตียงหนึ่งตัว โต๊ะคอมพิวเตอร์หนึ่งตัว และตู้เสื้อผ้าแบบชั่วคราว ภายในตู้มีเสื้อผ้าเพียงไม่กี่ชุดแขวนอยู่

ในห้องนั่งเล่น มีเพียงโซฟาเล็กๆ ที่ดูเก่า ไม่มีโต๊ะน้ำชา ไม่มีทีวี...

ในบัญชีธนาคารของเขาก็ไม่มีเงินมากนัก หลังจากได้เงินเดือนแล้วต้องโอนให้ภรรยาและลูกสองหมื่นหยวน และจ่ายค่าเช่าห้องไปแล้ว...