ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1697

ซู่เป่าได้เห็นความหลากหลายของชีวิตผู้คนมากมาย และก็เคยเห็นชีวิตของคู่สามีภรรยา และคู่รักหลายคู่

เดิมเธอเคยคิดว่าเธอเข้าใจดีแล้วว่าความรักคืออะไร

จนกระทั่งเธอได้คบกับพี่อี้หรัน เธอก็พลันค้นพบว่า จริงๆ แล้วเธอยังไม่เข้าใจมันเลย

ความรักในครอบครัว ความรักแบบคู่รักและมิตรภาพล้วนแต่แตกต่างกันไป และต่างก็มีความยึดมั่นของตนเอง

ซืออี้หรันลูบหัวของเธอ "ถ้าคิดไม่ออก ก็ค่อยคิดพรุ่งนี้ พรุ่งนี้คิดไม่ออกก็คิดมะรืนนี้ ซู่เป่า เธอยังมีเวลาอีกเยอะ"

เขาหวังว่าเธอจะไม่ต้องคิดมาก ไม่จำเป็นต้องคิดทุกเรื่องให้ชัดเจนแจ่มแจ้ง บางครั้งการไม่เข้าใจก็เป็นสิ่งที่หายาก เมื่อไม่เข้าใจ สภาพจิตใจก็จะเปลี่ยนไป

ซู่เป่าทำปากบึน "ก็ได้..."

ซูเหอเวิ่นถามอย่างงุนงง "พวกเธอกำลังพูดถึงเรื่องอะไรกันอยู่?"

ในขณะนั้น นายหญิงซูพาคนใช้เอาขนมและเครื่องดื่มมาบำรุงกำลังมาให้ “มากินลองท้องก่อน เดี๋ยวตอนเย็นเราจะทานอาหารทะเลกัน"

ทุกคนรับของมาและกล่าวขอบคุณ

ซู่เป่ากัดขนมเค้กเล็กๆ หนึ่งคำขณะตอบคำถามของซูเหอเวิ่น "พวกเรากำลังพูดถึงปัญหาของพ่อแม่เพื่อนหนูเสี่ยวเหม่ยน่ะ"

เธอถอนหายใจและเอ่ยว่า "หนูรู้สึกเหมือนยังขาดความตระหนักรู้อีกเพียงเล็กน้อย...หนูถามท่านอาจารย์ไปว่าความรักคืออะไร ท่านตอบว่าเมื่อหนูเรียนรู้ที่จะปล่อยมือและจากไปได้ นั่นแหละคือการเข้าใจความรัก"

"แล้วพ่อแม่ของเสี่ยวเหม่ยไม่ได้ทะเลาะกันเพราะไม่เข้าใจกันและแยกกันอยู่หรอกหรือ..."

ซู่เป่าเล่าเรื่องราวทั้งหมดตั้งแต่ต้นจนจบ และเล่าเรื่องความสับสนของเธอ ว่าเธอไปหาซืออี้หรันเพื่อหาคำตอบ และทำไมถึงแม้โอวหยางตงหมิงกับอวิ๋นเมิ่งเจี๋ยยังมีความรู้สึกต่อกันอยู่ แต่พวกเขาก็ไม่สามารถกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ และไม่ยอมคืนดีกันอีกครั้ง...

นายหญิงซูหูผึ่งนั่งฟังอยู่ข้างๆ อย่างตั้งใจ

เมื่อฟังจบ เธอถึงกับอึ้งและในที่สุดก็เข้าใจ...

ที่แท้การแยกกัน…และคืนดีกัน แล้วก็แยกกัน…แล้วก็คืนดีกันที่ซู่เป่าพูดถึงนั้น

คือการแยกกันจริงๆ แล้วก็คืนดีกันจริงๆ! ไม่ใช่อย่างที่เธอเข้าใจว่าเป็นการเลิกแล้วคืนดีในแง่การคบหากันแบบนั้น...

และที่ซู่เป่าพูดถึงการทะเลาะกันนั้นก็คือพ่อแม่ของเสี่ยวเหม่ยที่ทะเลาะกัน ไม่ใช่เธอกับซืออี้หรัน

ก็ว่าอยู่...เด็กสองคนนี้ต่างก็มีเหตุผลและดูไม่น่าจะทะเลาะกันได้ ยิ่งซืออี้หรันยิ่งไม่น่าจะเป็นคนที่จะทำให้ซู่เป่ายอมก้มหัวก่อน

ที่แท้เธอเข้าใจผิดไปหมด

"แค่ก..." นายหญิงซูสัมผัสใบหน้าอย่างกระอักกระอ่วน และลูบผมตัวเอง

ทุกคนในครอบครัวซูต่างมองไปที่เธอด้วยความเงียบ

เหตุผลที่พวกเขารวมตัวกันเพื่อเตรียมพร้อมก็เพราะนายหญิงซูบอกกับซูอีเฉินว่า ซู่เป่าและซืออี้หรันทะเลาะกัน ซู่เป่ายังเป็นฝ่ายไปหาซืออี้หรันที่ห้องก่อน และจากนั้นพวกเขาก็นั่งดูหนังเกี่ยวกับการเลิกแล้วก็คืนดีกัน!

จากนั้นก็เริ่มสงสัยว่าซืออี้หรันอาจจะมีความคิดที่ไม่บริสุทธิ์!

ซูอีเฉินบอกกับซูจื่อหลิน ซูจื่อหลินบอกกับซูลั่ว ซูลั่วบอกกับซูอี้เซิน...แล้วหลังจากนั้นทั้งครอบครัวก็รู้เรื่องนี้กันหมด

ซูจื่อซีหรี่ตา "เดี๋ยวนะ ถ้าซืออี้หรันยอมรับว่าเขามีความคิดไม่บริสุทธิ์ อันนี้จะอธิบายยังไง?"

ซืออี้หรัน “？”

ซู่เป่า “？”

ตอนนี้กำลังพูดคุยกันเรื่องการเข้าใจชีวิตอยู่ดีๆ ทำไมจู่ ๆ กลายเป็นเรื่องของเธอไปซะล่ะ?

ซูจื่อซีไม่พูดมาก เขาไม่ชอบความเข้าใจผิดในรูปแบบใดๆ ที่ยืดเยื้อ เขากลั้นมานานแล้ว แต่ที่ไม่ได้ถามตรงๆ ก็เพราะเห็นแก่ซู่เป่า

"พวกเรากำลังพูดถึงวันที่ซู่เป่าไปหานาย แล้วนายมีความคิดไม่บริสุทธิ์กับเธอ!" ซูจื่อซีพูดอย่างเย็นชา "นายยอมรับกับคุณย่าของฉันแล้ว"

ทุกคนในตระกูลซูเลิกคิ้วตั้งแต่คนแก่ไปจนถึงเด็ก พวกเขาสงสัยว่าไอ้หนุ่มคนนี้จัดการทุกอย่างได้แล้วงั้นหรือ??

ซืออี้หรันรู้สึกเหมือนมีหนามทิ่มแทงอยู่ที่หลังอีกครั้ง

ซูอิ๋งเอ่อร์ตบไหล่ซืออี้หรันและอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เมื่อนึกถึงตำแหน่งมังกรเขียวที่เขามอบให้ เขาก็เปลี่ยนใจแล้วพูดขึ้นว่า "ฮึ เจ้าเด็กนั่น...ไม่เลวเลย"

ทุกคน “…”

ซูอีเฉินลุกขึ้น "ลุงไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะ"

ซูจื่อหลินยังคงไม่ชอบพูดอะไรมาก เขาเดินไปช่วยพยุงนายหญิงซูกลับไป แถมยังโดนนายหญิงซูบ่นอีกว่า "ฉันยังแข็งแรงอยู่เลย แค่หาดทรายไม่ทำให้ล้มลงหรอก..."

ซูลั่วโอบกู้ชีชีไว้ "ไปกันเถอะ"

ซูอี้เซินลุกขึ้นยืดแขนบิดตัวแล้วพูดว่านี่มันอะไรเนี่ย ทั้งบ่ายนี้อยู่ดีๆ ก็กลายเป็นการแข่งว่ายน้ำกันหมด ทุกคนลงไปในทะเลแล้วจ้องมองซืออี้หรันกันหมดเลย

กระดูกนี่แทบจะพังหมดแล้ว!

ซูจิ่นสึกเหนื่อยล้าไปทั้งตัว เขาพูดด้วยสีหน้าหม่นหมองว่า "เถียนเถียน ช่วยจัดการนวดให้ฉันทีนะ..."

ซูเหอเหวินพูดว่า "พี่ไปอาบน้ำก่อนนะ ยังมีงานต้องทำอีกนิดหน่อย"

เหลือเพียงซูเหอเวิ่น ซูจื่อซี หานหาน เสี่ยวสวินสวิน และเสี่ยวเว่ยเว่ยที่ไม่รู้จะทำอะไรต่อ

เมื่อสักครู่ยังมีคนอยู่เป็นกลุ่มใหญ่และจ้องเขาราวกับเป็นโจรอยู่เลย

ตอนนี้ในพริบตาเดียวทุกคนก็หายไปเสียแล้ว เหลือเพียงหนุ่มสาวที่เล่นกันตามลำพัง

ซู่เป่า "???"

นี่มันอะไรกันแน่ เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมทุกคนถึงทำตัวเหมือนเล่นเกมปริศนากันไปหมด?