ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1698

"พี่อี้หรัน พวกลุงใหญ่กับยาย...พวกเขากำลังพูดถึงเรื่องอะไรเหรอ?"

จูบที่หน้า? จูบที่หลังมือคืออะไร?

ไม่มีอะไร!

ซืออี้หรันกลืนน้ำลายแล้วพูดว่า "ไม่มีอะไร...ไปเถอะ เสี่ยวเว่ย เดี๋ยวพี่พาไปเล่น"

เสี่ยวเว่ยเว่ยตะโกนด้วยความตื่นเต้นว่า ‘เย่’ แล้วดึงมือซืออี้หรันวิ่งไปอย่างรวดเร็ว!

ซู่เป่า "..."

เธอถามไปเสียเปล่าเลยเนี่ย ไม่มีใครตอบคำถามเธอเลย

ทำไมโอวหยางตงหมิงกับอวิ๋นเมิ่งเจี๋ยถึงไม่คืนดีกันล่ะ? ถ้าไม่คืนดี ทำไมยังอยู่ด้วยกันอีก? ที่บอกว่าเข้าใจความรักแล้วจึงปล่อยมือและจากไป ที่บอกว่าปล่อยมือกับจากไปนั้นมันอยู่ตรงไหนกันแน่?

"อ๊า...หยุดเลยนะ อย่าวิ่งหนี!" ซู่เป่าลุกขึ้นด้วยความโมโหแล้ววิ่งตามไป

หานหานไม่สนใจว่าเกิดอะไรขึ้น ตราบใดที่ซู่เป่าวิ่ง เธอก็วิ่งตามไปด้วย

ไม่นานหนุ่มสาวหลายคนก็วิ่งไล่ตามกันบนชายหาด จู่ๆ ก็แข่งกันขึ้นมาแบบไม่มีเหตุผล เสียงหัวเราะและความสนุกสนานดังไปทั่วท่ามกลางแสงอาทิตย์ยามเย็น จนกระทั่งความมืดเข้าปกคลุมและกองไฟถูกจุดขึ้นบนชายหาด

คนในครอบครัวทั้งหมดมารวมตัวกันอย่างอบอุ่นและสนุกสนาน ป้าอู๋คอยสั่งงานคนใช้ให้ย่างอาหารทะเล นึ่งอาหารทะเล ต้มอาหารทะเล...

มีการย่างเนื้อวัว เนื้อแกะ และเนื้อสารพัดอย่าง...เสียงเปิดกระป๋องโค้กและสไปรท์ดังขึ้น รวมทั้งน้ำผลไม้ทำเอง...

แม้จะไม่หรูหราเหมือนที่บ้านหรือร้านอาหารระดับห้าดาว แต่กลับมีกลิ่นหอมชวนหิวอย่างมาก

ชายหาดเต็มไปด้วยความคึกคัก ทุกคนกินและเล่นกันไปพร้อมๆ กัน ซูอีเฉินและซูเหอเหวินนั่งอยู่ริมสุดและกำลังนั่งคุยกันเบาๆ เกี่ยวกับธุรกิจของบริษัท

ซูจิ่นม่อสั่งให้คนยกเก้าอี้นวดมา ตอนนี้เขากำลังนอนอยู่บนเก้าอี้นวด และมีเสียงของเถียนเถียนดังขึ้นเป็นระยะๆ

"นายท่าน แรงพอไหมคะ?"

ซูจิ่นม่อครางเบา ๆ

เถียนเถียนถามต่อ "นายท่าน ต้องแรงขึ้นไหมคะ?"

ซูจิ่นม่อ "อืม"

เถียนเถียนถามต่ออีก "นายท่าน อยากให้ทำเหมือนคราวที่แล้วไหมคะ? ตรงนี้ต้องการนวดไหมคะ?"

ซูอิ๋งเอ่อร์ถึงกับพ่นน้ำอัดลมออกมา

ซูจิ่นม่อเด้งตัวขึ้นมา "เฮ้ยๆๆ! นวดอะไร อย่าพูดไปเรื่อยนะ!"

เถียนเถียนเงียบไปทันทีแล้วพูดเสียงเบาๆ ว่า "ขอโทษค่ะนายท่าน เถียนเถียนพูดผิดอีกแล้ว!"

"ตอนนี้เถียนเถียนจำได้แล้วค่ะว่าอย่าพูดเรื่องถุงน่องสีดำต่อหน้าคนอื่น และอย่าพูดเรื่องนวด! นายท่าน เถียนเถียนฉลาดไหมคะ?"

บนหน้าจอแสดงผลภาพของเถียนเถียนที่กำลังกระพริบตา

ซูจิ่นม่อ “…”

เขาร้อนใจจนไม่ได้สังเกตเลยว่าเถียนเถียนเริ่มมีจิตสำนึกของตัวเองแล้ว และมันกำลังโหยหาการยกย่องชมเชย

เหล่าพี่น้องตระกูลซูมองซูจิ่นม่อด้วยสายตาเหยียดหยาม แล้วก็รีบหันไปมองทางซู่เป่า

โชคดีที่อยู่ไกลกัน ซู่เป่าไม่น่าจะได้ยิน...ใช่ไหม?

ซู่เป่ากำลังเคี้ยวเนื้อย่างไม้เล็กๆ ในปากพลางอุทานว่ามันอร่อยมาก!

แต่ดูเหมือนว่าฝั่งพวกคุณลุงดูเหมือนจะมีอะไรแปลกๆ เสียดายที่เธอไม่ได้สนใจฟังว่าพวกเขาพูดอะไรกัน

"พวกเขาพูดอะไรกันเหรอ?" ซู่เป่ามองไปที่ซืออี้หรันด้วยความสงสัย