ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1699

นายหญิงซูรู้ว่าคำพูดของจี้ฉางนั้นมีความหมายในอีกหลายมิติ…

“คุณยาย?” ซู่เป่าตะโกนเรียก

นายหญิงซูยิ้มและพูดว่า “ไม่มีอะไรหรอก”

ซู่เป่าถามว่า “แล้วการจากไปล่ะคะ?”

นายหญิงซูตอบว่า “การจากไปนั้นมีหลายแบบ”

“บางคนในชีวิตแต่งงานมักจะหวังว่าอีกฝ่ายจะเติบโตตามมาตรฐานของตน”

“ในตอนแรกชอบความร่าเริงของเธอ แต่พอเวลาผ่านไปกลับคิดว่าเธอยังไม่โตพอ อยากให้เธอสุขุมและมีความเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น”

“ตอนแรกถูกดึงดูดด้วยความรู้ความเข้าใจของอีกฝ่าย แต่พอแต่งงานแล้วกลับรู้สึกว่าอีกฝ่ายน่าเบื่อ อยากให้อีกฝ่ายมีชีวิตชีวามากขึ้น”

"บางคนถึงขั้นไม่ชอบอะไรที่อีกฝ่ายทำเลย พอเห็นอีกฝ่ายอยากทำธุรกิจหรือทำสิ่งที่ชอบก็มักจะเยาะเย้ยและทำลายขวัญกำลังใจของอีกฝ่าย"

“โดยเนื้อแท้แล้ว พวกเขาไม่ต้องการให้อีกฝ่ายหลุดออกจากการควบคุมของตน พวกเขาหวังว่าอีกฝ่ายจะสมบูรณ์แบบตามใจพวกเขาทุกอย่าง หวังว่าอีกฝ่ายจะไม่ทำในสิ่งที่ตนไม่ยอมรับ”

ซู่เป่าพูดขึ้นว่า “อืม…แล้วหลังจากนั้นล่ะคะ?”

นายหญิงซูหยุดเดินและมองเธอด้วยสายตาอ่อนโยน “มนุษย์คือปัจเจกบุคคลเสมอ แม้จะแต่งงานกันก็ยังสูญเสียตัวตนของตนเองได้ง่าย”

“เพราะฉะนั้น เราต้องเรียนรู้ที่จะปล่อยให้อีกฝ่าย ‘จากไป’ ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ตาม แต่ละคนไม่ควรสูญเสียการเติบโตของตัวเอง”

“ที่โอวหยางตงหมิงกับอวิ๋นเมิ่งเจี๋ยไม่คืนดีกันก็เพราะว่าโอวหยางตงหมิงรู้แล้วว่าในชีวิตแต่งงานนั้น เขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ เขาจะยังคงเข้ามาแทรกแซงในเรื่องของอวิ๋นเมิ่งเจี๋ย และบ่นว่าเธอกลับบ้านดึก”

“นิสัยของพวกเขาทั้งคู่ทำให้พวกเขาต้องเลือกวิธีการอยู่ร่วมกันที่ดีที่สุดสำหรับพวกเขา”

“ในใจของทั้งสองยังมีความรักต่อกันอยู่ แต่ถ้าไม่คืนดีกัน พวกเขาจะสามารถตระหนักถึงขอบเขตของกันและกันได้ตลอดเวลา”

“บางคนพอมีแล้วกลับไม่เห็นคุณค่า แต่เมื่อสูญเสียไปจึงเสียใจภายหลัง การที่อีกฝ่ายไม่อยู่ใกล้ๆ กลับทำให้เขารู้จักความรัก”

ซู่เป่าหยุดนิ่ง ในชั่วขณะนั้นเธอเริ่มจะเข้าใจแล้วว่าการปล่อยมือและจากไปคืออะไร

แต่ดูเหมือนจะยังขาดอะไรบางอย่าง!

ในที่สุดเธอก็ได้ยินคุณยายพูดเบาๆ ว่า “ที่พูดมาทั้งหมดนี้เป็นตอนที่ทั้งสองคนยังอยู่ด้วยกัน แต่ในโลกนี้ยังมีอีกหลายความรักที่ไม่สมหวัง”

“บางคนเจอคนผิดในเวลาที่ถูกต้อง บางคนเจอคนถูกในเวลาที่ผิด และบางคนก็รักเขาแต่เขากลับไม่รัก”

“บางคนพยายามดิ้นรนสุดชีวิตเพื่อรั้งอีกฝ่ายไว้ และไม่ยอมให้อีกฝ่ายจากไป แม้ว่าทั้งคู่จะดิ่งลงสู่หุบเหวและทำร้ายกันและกัน”

“บางคนก็ร่ำไห้ ไม่ยอมปล่อยมือ และสร้างภาระให้ซึ่งกันและกัน”

“บางคนก็รู้ว่าอีกฝ่ายไม่ใช่คู่ของตน แต่ยังคงพยายามแย่งชิงและยึดครองเขา”

"แต่ในสถานการณ์แบบนี้ วิธีที่ดีที่สุดคือการปล่อยมือให้อีกฝ่ายจากไป และรักษาระยะห่าง" แววตาของนายหญิงซูเต็มไปด้วยความเศร้า "และยังมีอีก..."

“ในกรณีที่อีกฝ่ายได้จากไปแล้ว…”

“คุณยาย!” ซู่เป่ารีบขัดจังหวะคำพูดของนายหญิงซู

นายหญิงซูยิ้มแล้วลูบแก้มของเธอ “ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็อย่ากลัว และอย่าได้สูญเสียตัวตนของหนูไป”

“หนูในตอนนี้ก็คือหนูในตอนนี้ หนูในอดีตคือตัวหนูในอดีต”