ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1700

เสียงน้ำฝนกระทบใบกล้วยดังเปาะแปะ...

ที่ตีนเขาศักดิ์สิทธิ์มีหมอกจางๆ ลอยอยู่ทั่วบริเวณ ราวกับอยู่ในความฝัน

ต่างจากครั้งแรกที่เธอเคยมาเมื่อครั้งก่อน ตอนที่เห็นหมอกประหลาดปกคลุมทั้งภูเขา แต่ตอนนี้ ภูเขาศักดิ์สิทธิ์คุนหลุนกลับดูเหมือนแดนสวรรค์

ไท่ซานหวังนั่งหนุนคาง และมองเธอด้วยสายตาเศร้าสร้อย

“เจ้าไม่เคยนึกถึงข้าเลยหรือ?”

ซู่เป่ารู้สึกแปลกใจ “ทำไมข้าต้องนึกถึงเจ้าด้วย?”

ไท่ซานหวังนิ่งไปชั่วครู่ก่อนจะยอมแพ้แล้วพูดว่า “ช่างเถอะ ช่วยข้ายกภูเขาศักดิ์สิทธิ์นี้ออกจากตัวก่อนเถอะ!”

ซู่เป่าเงยหน้าขึ้นมองภูเขาศักดิ์สิทธิ์คุนหลุนที่สูงลิบลิ่ว...สูงจนมองไม่เห็นยอดเขา

“เจ้าคิดว่าข้ายกมันไหวเหรอ?” เธอถาม

ไท่ซานหวังจ้องมองเธออยู่นานมากก่อนจะพูดว่า “เจ้าในอดีตอาจจะยกมันไม่ไหว แต่เจ้าในตอนนี้ทำได้อยู่แล้ว”

เขาหยุดชั่วครู่แล้วพูดต่อ “ไม่ว่าจะเป็นเจ้าในตอนนี้หรือตอนนั้น เจ้าย่อมหาวิธีได้เสมอ”

ซู่เป่ายกคิ้ว “งั้นก็ขอบใจที่ท่านเชื่อมั่นในตัวข้านะ”

ไม่รู้ทำไม แต่เวลาเธอเห็นไท่ซานหวัง เธอมักจะรู้สึกเหมือนเวลาที่เห็นกู้เสี่ยวปา ทำให้เธออดไม่ได้ที่จะเถียงกับเขา

ไท่ซานหวังยักไหล่ไม่ใส่ใจ “เจ้ามักจะแข็งแกร่งอยู่เสมอ”

ซู่เป่าพึมพำ “ท่านนี่มั่นใจในตัวข้าจัง คิดว่าข้าจะช่วยท่านออกไปได้จริงเหรอ?”

ไท่ซานหวังตอบ “เจ้าทำได้แน่นอน”

ซู่เป่า “...”

ซู่เป่ามองไปรอบๆ ด้วยความสงสัยว่าทำไมไท่ซานหวังถึงถูกกดทับอยู่ที่นี่

ก่อนหน้านี้เธอเคยมากับพ่อสองครั้ง แต่ไม่เคยเจอเขามาก่อน

ซู่เป่าไม่แน่ใจว่าตรงนี้เป็นอีกฝั่งหนึ่งของภูเขาศักดิ์สิทธิ์คุนหลุนหรือเปล่า เพราะภูเขาศักดิ์สิทธิ์คุนหลุนนั้นกว้างใหญ่เกินไป

มันเป็นการดำรงอยู่ที่พิเศษ ราวกับเชื่อมต่อกับอีกโลกหนึ่ง

ทำให้ผู้คนรู้สึกยำเกรง แม้แต่ซู่เป่าเองเมื่อเธอกลายเป็นเจ้าแห่งวิถีสวรรค์แล้ว เธอก็ยังไม่เคยคิดที่จะมาสำรวจภูเขาศักดิ์สิทธิ์คุนหลุนเลย

ไท่ซานหวังมองเธอพลางถามว่า “เจ้าเข้าใจวิถีแห่งความไร้รักหรือยัง?”

ซู่เป่าตอบ “ข้าไม่รู้ว่าท่านกำลังพูดถึงอะไร แต่ข้าไม่ได้บำเพ็ญวิถีนั้น”

ไท่ซานหวังเบะปากแล้วเอ่ยเบาๆ ว่า “งั้นเจ้าก็ละทิ้งตัวตนในอดีตไปแล้วสินะ?”

ซู่เป่ามองเขาด้วยความงุนงง “อะไรนะ?”

ไท่ซานหวังเงียบไปนาน แววตาของเขาเผยให้เห็นถึงความเศร้าอยู่เล็กน้อย

ที่แท้พญายมหญิงผู้เลอโฉมและน่าตื่นตะลึงคนนั้นได้หายไปตลอดกาลแล้ว

หนึ่งบุปผาคือหนึ่งโลกใบใหม่ ตอนนี้เธอก็คือเธอ ไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไป

ซู่เป่าค้นหาวิธีที่จะช่วยไท่ซานหวังออกมาอยู่นาน แต่ก็ไม่พบทางออก

เธอจ้องมองภูเขาศักดิ์สิทธิ์คุนหลุนที่สูงตระหง่าน แล้วค่อยๆ รู้สึกว่าภูเขานั้นกลับกลายเป็นภาพลวงตา

ดูเหมือนภูเขาศักดิ์สิทธิ์นี้จะไม่มีอยู่จริง แต่เมื่อเธอยื่นมือไป กลับถูกพลังบางอย่างปิดกั้นไว้

【การตรัสรู้ของฉันกับภูเขาศักดิ์สิทธิ์คุนหลุนเกี่ยวข้องกันหรือไม่?】

【สถานีสุดท้ายในการตรัสรู้ของฉันคือความรัก แล้วความรักจะไปเกี่ยวข้องกับภูเขาศักดิ์สิทธิ์คุนหลุนได้อย่างไร...】

【ทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่ ทำไมฉันถึงถูกขวางโดยภูเขาศักดิ์สิทธิ์คุนหลุน?】

【ทำไมฉันถึงได้พบกับไท่ซานหวัง เขามีส่วนเกี่ยวข้องกับการตรัสรู้ของฉันหรือ?】

ร่างกายของเธอน่าจะยังคงนั่งขัดสมาธิอยู่ในบ้านตระกูลซู และกำลังเข้าสู่การตรัสรู้

จิตของเธอได้ท่องไปในแดนพุทธภูมิและมาถึงที่นี่

ทำไมต้องมาอยู่ที่นี่ ไม่ใช่ยมโลก? ไม่ใช่ขุมนรก? ไม่ใช่จิ่วโยว?