ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1732

เมิ่งเอ่อร์รออยู่ตั้งนาน แต่ฝั่งตรงข้ามกลับไม่ตอบอะไรกลับมาเลย

เธอเริ่มรู้สึกหงุดหงิด ไม่ใช่ว่าซูเจ๋อหมิงกำลังตามจีบและตื๊อเธออยู่หรอกเหรอ?

เธอส่งข้อความไปตั้งสิบนาทีแล้ว แต่เขายังไม่ตอบกลับมาเลย

เมิ่งเอ่อร์ที่อินกับบทบาทมากเกินไปเริ่มรู้สึกโมโห ถ้าเขาตามจีบเธอแบบนี้ก็อย่ามาหาว่าเธอไม่สนใจเขาก็แล้วกัน!

เชอะ!

เมิ่งเอ่อร์ตัดสินใจอย่างเด็ดขาดแล้วปิดหน้าต่างสนทนาไปทันที

สายตาของเธอเป็นประกาย จากนั้นเธอก็ไปเปิดดูไทม์ไลน์เอ็มเอสเอ็นของซ่งซือเสวี่ยขึ้นมาอีกครั้ง

เธอเตรียมตัวมาอย่างดี เธอค้นหาเพื่อนที่มักจะกดไลก์ให้ซ่งซือเสวี่ย แล้ว ‘สืบหา’ ชื่อของพวกเขาจากคอมเมนต์ จากนั้นก็เพิ่มพวกเขาเป็นเพื่อนทีละคนๆ

เพื่อน a 【ซือเสวี่ย? ดึกขนาดนี้ยังไม่นอนอีกเหรอ? ไม่เหมือนเธอเลยนะ! ทำไมถึงเปลี่ยนมาใช้เฟสใหม่ล่ะ?】

เพื่อน b 【โอ้โห ซือเสวี่ย เกิดอะไรขึ้น? ทำไมดึกขนาดนี้แล้วยังไม่นอน มีอะไรหรือเปล่า? ทำไมถึงเปลี่ยนเฟสกะทันหันล่ะ?】

เพื่อน c 【???? ซือเสวี่ย? ใช่เธอหรือเปล่า?!】

เมิ่งเอ่อร์ตอบกลับไปทีละคน

【ใช่ ฉันเอง...พอดีฉันนอนไม่หลับ...】

【เปลี่ยนเฟสก็เพราะซูเจ๋อหมิงเอาแต่มาตามตื๊อฉันนั่นแหละ น่ารำคาญมาก】

【ใช่ ฉันเอง พอดีนอนไม่หลับน่ะ ซูเจ๋อหมิงตามตื๊อฉันอยู่นั่นแหละ ทำยังไงดี?】

เพื่อนของซ่งซือเสวี่ยไม่ทันได้ระวังตัวอะไรเลย เพราะคนที่มาสวมรอยรู้ชื่อพวกเธอ และยังพูดถึงซูเจ๋อหมิงด้วย

ใครจะคิดล่ะว่าจะมีคนสวมรอยเป็นซ่งซือเสวี่ย

แต่คำพูดของซ่งซือเสวี่ยทำให้พวกเธอรู้สึกแปลกๆ อยู่บ้าง

ทุกคนรู้ดีว่าซูเจ๋อหมิงชอบซ่งซือเสวี่ย โดยเฉพาะเพื่อนๆ ในกลุ่มคนรวย

ซูเจ๋อหมิงเป็นคนจริงจังและเคร่งขรึม ชอบใครก็แสดงออกชัดเจน การที่เขาชอบซ่งซือเสวี่ยเป็นเรื่องที่เพื่อนๆ ทุกคนรู้กันดี

เพื่อน a 【ฉันว่าซูเจ๋อหมิงก็ดีนะ ถึงจะดูเคร่งขรึมไปหน่อย ไม่เหมือนเด็กหนุ่มสดใสร่าเริงทั่วไป แต่เขาเป็นคนดีจริงๆ】

เพื่อน b 【จริงๆ ก็ไม่ถึงกับตื๊อหรอกนะ? ทำไมซือเสวี่ยถึงพูดแบบนั้น】

เพื่อน c 【ซือเสวี่ย เธอชอบเขาใช่ไหมล่ะ? ไม่อย่างนั้นจะไปกังวลเรื่องเขาทำไมล่ะ?】

เมิ่งเอ่อร์มองหน้าจอคอมพิวเตอร์ด้วยความดีใจ ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกเหมือนอยากจะสิงร่างซ่งซือเสวี่ย และกลายเป็นเธอเสียเอง

เวลาหนึ่งคืนผ่านไปโดยไม่รู้ตัว

เมิ่งเอ่อร์จมอยู่ในโลกจินตนาการ และพูดคุยกับ ‘เพื่อนๆ’ ถึง ‘ความกังวลใจ’ ของเธอทั้งคืน และยังถูก ‘เพื่อน’ ชวนไปเล่นเกมเต้น เกมรถแข่ง...

ไม่เคยมีใครที่สอนเธออย่างใจเย็นและเอาใจใส่เธอแบบนี้มาก่อน ทุกคนล้วนอยากเล่นกับเธอ

รุ่งเช้า มีเสียงเปิดประตูจากห้องนอนใหญ่ดังขึ้น เมิ่งเอ่อร์ถึงรู้ว่าฟ้าสว่างแล้ว เธอสะดุ้งตื่นขึ้นมา!

เธอรีบปิดคอมพิวเตอร์แล้วกลับไปนอนบนเตียง

แต่นอนยังไงก็นอนไม่หลับ เธอคิดถึงซ่งซือเสวี่ยที่ไม่เพียงเป็นคุณหนูตระกูลมหาเศรษฐี แต่ยังสวย เรียนเก่ง และมีเพื่อนมากมาย

การที่เธอมีมนุษยสัมพันธ์ดีก็ว่าไปอย่าง แต่ที่สำคัญที่สุดคือเธอยังมีซูเจ๋อหมิงตามจีบอีกด้วย

จากคำพูดของเพื่อนซ่งซือเสวี่ย เมิ่งเอ่อร์ได้รู้ว่าซูเจ๋อหมิงไม่เพียงเป็นลูกชายคนเดียวของตระกูลซูที่รวยที่สุด แต่ยังเป็นทายาทของบริษัทในอนาคตอีกด้วย

เขาสูงถึง 186 เซนติเมตร หล่อ หุ่นดี เรียนเก่ง มุ่งมั่น ไม่นิสัยเสีย...

ทำไมชีวิตของคนอื่นถึงสมบูรณ์แบบขนาดนี้ ในขณะที่เธอเป็นแค่เด็กผู้หญิงธรรมดาๆ จากครอบครัวธรรมดาๆ ?

ตอนที่ไม่ได้สวมรอยเป็นคนอื่น เมิ่งเอ่อร์ต้องยอมรับว่าตัวเองเป็นแค่เด็กผู้หญิงธรรมดาๆ คนหนึ่ง ซึ่งทำให้เธอรู้สึกไม่พอใจ

เพื่อน a 【ซือเสวี่ย ออกจากห้องนั้นก่อน แล้วมาหาฉันที่นี่】

【โอ๊ย ลืมไปเลยว่าเธอใช้แอคใหม่】

เพื่อน b 【ซือเสวี่ย เธอไม่ได้นอนทั้งคืนเลย แต่พรุ่งนี้อย่าลืมเรื่องที่จะไปฉลองวันเกิดให้อวี้หลิงนะ!】

เพื่อน c【ฉันว่าเธอก็ดูจะชอบเขานะ พูดมาตั้งเยอะขนาดนี้ เธอต้องชอบเขาอยู่แน่ๆ ลองเปิดใจให้เขาดูดีไหม?】

【เอ่อ ส่งผิด】

ซ่งซือเสวี่ย “???”

จู่ๆ เธอก็นึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนซูเจ๋อหมิงโทรมาตอนดึกๆ และบอกว่ามีคนสวมรอยเป็นเธอ

มีคนสวมรอยเป็นเธอจริงๆ งั้นเหรอ?!

ซ่งซือเสวี่ยแทบไม่อยากจะเชื่อ แม้ว่าเธอเองจะไม่ชอบเป็นคนเด่นคนดัง แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอเป็นหนึ่งในบุคคลที่มีชื่อเสียงในโรงเรียน

การสวมรอยเป็นเธอจะได้ประโยชน์อะไร? ถ้าเธอจับได้ มันก็เหมือนถูกตบหน้าอย่างแรง ในโรงเรียนก็แทบจะมองหน้าคนอื่นไม่ติด แถมยังอาจถูกเพื่อนๆ ของเธอเกลียดชังอีกด้วย

จะมีคนโง่ขนาดนี้อยู่บนโลกจริงๆ เหรอ…

ซ่งซือเสวี่ยคิดอยู่สักพักก่อนจะโทรหาซูเจ๋อหมิง

ซูเจ๋อหมิงใช้เวลาทั้งคืนตรวจสอบแอคที่สวมรอยซ่งซือเสวี่ย และในที่สุดก็รู้ว่าแอคนั้นเป็นของคนที่เรียนอยู่โรงเรียนเดียวกับซ่งซือเสวี่ย

คนๆ นั้นเป็นคนที่พูดน้อยหรือแทบไม่พูดเลย เพื่อนๆ ในห้องจึงไม่ค่อยมีใครจำเธอได้ ซูเจ๋อหมิงเลยต้องใช้เวลาสืบสักหน่อย

ซูเจ๋อหมิงกำลังจะนอนอยู่พอดี แต่พอเห็นซ่งซือเสวี่ยโทรมา

เขาก็รีบรับสายทันทีด้วยน้ำเสียงจริงจัง “อรุณสวัสดิ์ ซ่งซือเสวี่ย”

ซ่งซือเสวี่ย “…”