ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1735

“เธอคือฟางจือเมิ่งใช่ไหม?” ตำรวจพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “เอ็มเอสเอ็น 33xxxxxxx นี่ใช่ของเธอหรือเปล่า?”

“เราได้รับแจ้งว่า เธอใช้เฟสนี้สวมรอยเป็นซ่งซือเสวี่ยเพื่อหลอกลวงเพื่อนๆ ของเธอ แล้วยังสวมรอยเป็นอันหยาเจินเพื่อด่าทอครูอีกหลายคน”

ฟางจือเมิ่งตกใจสุดขีด ไม่เคยคิดมาก่อนว่าพวกเขาจะถึงขั้นแจ้งตำรวจ!

เธอไม่ได้ทำอะไรที่ผิดกฎหมายถึงขั้นต้องแจ้งตำรวจเลยนี่นา ทำไมต้องรุนแรงขนาดนี้?

อีกอย่างไอดีเฟสของเธอก็ไม่ได้มีใครรู้นี่นา แล้วพวกเขาหาตัวเธอเจอได้ยังไงกัน?

“คุณตำรวจคะ พวกคุณคงเข้าใจผิดแล้ว…”

ฟางจือเมิ่งไม่กล้ารับสารภาพ เธอก้มหน้าพูดเสียงเบา “ไม่ใช่หนูนะคะ…เฟสของหนูไม่ใช่อันนี้…”

พ่อแม่ของฟางจือเมิ่งที่อยู่ข้างๆ ก็ช่วยพูดด้วย “คุณตำรวจ น่าจะมีอะไรผิดพลาดนะคะ ลูกสาวของเราคงไม่ทำเรื่องแบบนี้หรอก”

“ใช่ครับ ลูกสาวของเราเป็นเด็กดีและเคารพครูเสมอ ภรรยาผมก็เป็นครู เธอไม่มีทางทำเรื่องด่าครูอะไรแบบนี้แน่นอน”

ฟางจือเมิ่งก็เสริมอย่างแผ่วเบา “ใช่ค่ะ หนูไม่รู้เรื่องการสวมรอยอะไรเลย…”

เธอคิดว่าแค่ปิดคอมพิวเตอร์ก็ไม่มีใครตรวจพบ

แต่ตำรวจขอตรวจคอมพิวเตอร์ของเธอในทันที

ฟางจือเมิ่งหน้าซีดเผือด มือเท้าเย็นเฉียบ

พ่อแม่ของเธอเชื่อมั่นในตัวลูกสาวมาก และอธิบายกับตำรวจไม่หยุด:

“คุณตำรวจ นี่อาจเป็นการเข้าใจผิดหรือเปล่าครับ? มีคนแจ้งความเท็จหรือเปล่า?”

“ลูกสาวผมเป็นเด็กดีมาตั้งแต่เล็ก และเธอก็ไม่ค่อยเล่นคอมพิวเตอร์เลย ชอบอ่านหนังสือมากกว่า”

“ใช่ค่ะ และฉันจำได้ว่าเฟสของลูกสาวฉันขึ้นต้นด้วย 26 ไม่ใช่ 33 นะคะ”

นายตำรวจมองไปที่ฟางจือเมิ่ง “เปิดคอมพิวเตอร์เดี๋ยวนี้เลย!”

ฟางจือเมิ่งที่เพิ่งดึงสายไฟออกไปเมื่อครู่นี้ พอต้องเปิดคอมพิวเตอร์ ก็แทบจะร้องไห้ออกมา

“คอมพิวเตอร์ของหนูเสียแล้ว…” เธอพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ

พ่อแม่ของฟางจือเมิ่งรู้สึกแปลกใจ จึงเดินไปลองเปิดเองแล้วบอกว่า “ไม่เห็นจะเสียเลย!”

แม่ของฟางจือเมิ่งเอ่ย “อ้อ เด็กไม่ได้เล่นคอมพิวเตอร์นาน เลยคิดว่าเสียไปแล้วล่ะ!”

“นั่นสิ ปกติลูกไม่ค่อยเปิดคอมพิวเตอร์ อาจจะพยายามเปิดแล้วไม่ติดก็เลยคิดว่าเสีย”

ทั้งสองคนยังคงพูดคุยกันอย่างสบายใจ

แต่เมื่อเจ้าหน้าที่ตำรวจเปิดคอมพิวเตอร์และดูประวัติการล็อกอินต่างๆ

ตำรวจชี้ไปที่ไอดีเฟสที่ขึ้นต้นด้วย 33 แล้วพูดว่า “ล็อกอินเข้าไปสิ!”

ฟางจือเมิ่งร้องไห้ออกมาจริงๆ “นี่ไม่ใช่ไอดีเฟสของหนู หนูไม่รู้ว่าเป็นของใคร และไม่รู้รหัสผ่านด้วย…”

พ่อแม่ของฟางจือเมิ่งถึงกับงง ทำไมถึงมีบันทึกล็อกอินเอ็มเอสเอ็นที่ไม่คุ้นเคย?

ตำรวจพูดเสียงเข้มว่า “ฟางจือเมิ่ง อย่าโกหกต่อหน้าตำรวจ เธอรู้ไหมว่าโกหกต่อหน้าตำรวจจะมีผลยังไง?”

ฟางจือเมิ่งเข่าแทบทรุด!

สีหน้าของพ่อแม่ของฟางจือเมิ่งเริ่มเปลี่ยน พวกเขาเริ่มรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง

“เมิ่งเอ่อร์ นี่ไม่ใช่ไอดีเฟสของหนูใช่ไหม?”

ฟางจือเมิ่งร้องไห้แล้วพูดว่า “เป็นของเพื่อนหนู…”

ตำรวจขมวดคิ้ว “ไอดีนี้ล็อกอินทั้งคืนในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา มีเพื่อนคนไหนมาที่บ้านช่วงนี้ไหม?”

พ่อแม่ของฟางจือเมิ่งมองประวัติการล็อกอินบนหน้าจอ และสีหน้าหม่นหมองทันที

ฟางจือเมิ่งจึงต้องอยู่บ้านเงียบๆ ตลอดทั้งปิดเทอมฤดูหนาว

ครั้งนี้ฟางจือเมิ่งต้องอยู่บ้านอย่างเชื่อฟังตลอดทั้งปิดเทอมฤดูหนาว ไม่กล้าซนอีกเลย

แต่เมื่อเวลาผ่านไป เธอก็เริ่มรู้สึกไม่พอใจมากขึ้นเรื่อยๆ

อีกฝ่ายถึงขั้นแจ้งตำรวจ ทำให้เธอโดนพ่อแม่ด่าด้วย

เธอยังคงคิดว่าเรื่องทั้งหมดเป็นความผิดของอีกฝ่าย แค่สวมรอยเล่นสนุกนิดหน่อย พวกเขาก็ไม่ได้สูญเสียอะไรเลยนี่!

แต่พอแจ้งตำรวจ คนที่โดนด่าคือเธอ!

พวกเขาทำแบบนี้ได้ยังไง นี่มันไม่แฟร์เลยจริงๆ!

**

จี้ฉางส่ายหัว “ในเวลานี้เธอก็ยังไม่รู้สึกผิดเลย”

พญายมเก็บตำราและพู่กันแดงของตนแล้วเอ่ย “คนเราก็เป็นเช่นนี้แหละ มักจะยึดติดกับความคิดของตัวเองเพราะมุมมองที่จำกัด”

“และส่วนใหญ่คนที่ทำเรื่องไม่ดีหรือเรื่องที่รู้สึกผิด เมื่อถูกจับได้ ปฏิกิริยาแรกมักจะเป็นความอับอายและความโกรธ”

จี้ฉางอยากจะถามว่าทำไม แต่หลังจากคิดไปครู่หนึ่งก็เข้าใจ

ถ้ามีจิตสำนึกทางศีลธรรม ความละอายใจ และเหตุผล ส่วนใหญ่แล้วคนเราก็คงจะไม่ทำเรื่องที่ผิดหรือเรื่องไม่ดี

หากขาดความละอายและเหตุผล เมื่อถูกเปิดโปง ปฏิกิริยาแรกที่แสดงออกมาก็คือความโกรธหรือปากแข็ง นั่นก็ถือเป็นเรื่องปกติ

ครั้งนี้เขาจึงลงมือเอง จับผีสวมรอยที่เกาะอยู่บนหัวของฟางจือเมิ่ง

ผีสวมรอยบ่นพึมพำด้วยความไม่พอใจ “ทำไมต้องจับฉันด้วย ฉันก็ไม่ได้ทำอะไรผิดนี่…”

จี้ฉาง “…”