ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1750

ซูจิ่นอวี้รู้สึกชาไปทั้งตัว เนื้อหาแฟนตาซีเหนือขีดจำกัดความเข้าใจของเธอที่มีต่อนิยาย

“เมื่อก่อนก็ไม่เคยดูละครแนวนี้......คงเพราะอ่านหนังนิยายไม่มากพอ ฉันจะกลับไปเรียนเสริมเดี๋ยวนี้......”

มู่กุยฝานดึงมือของเธอ “กลับไปที่ไหน?”

ผีสาวดึงมืออีกข้างหนึ่งของเธอไว้ “พี่สาวรับปากจะไปเที่ยวเป็นเพื่อนฉันไม่ใช่เหรอ?”

มือของเธอถูกดึงซ้ายคนหนึ่ง ขวาคนหนึ่ง ทั้งสองคนแอบออกแรงดึงซูจิ่นอวี้มาทางฝั่งของตัวเอง

ซูจิ่นอวี้ “……”

สุดท้ายไปเดินเที่ยวด้วยกันทั้งสามคนแล้ว

และไม่ได้ไปเดินที่ในเมืองเฟิงตู จักรพรรดิมู่กลัวถูกคนรู้ว่าตัวเองแย่งภรรยากับผีสาวตนหนึ่ง......

ยังแย่งไม่ชนะ

ดังนั้นเขาโบกมือพาซูจิ่นอวี้มาถึงตลาดผีที่คึกคักแห่งหนึ่งนอกดินแดนรกร้าง

ผีสาวกอดแขนของซูจิ่นอวี้ไว้แน่น มู่กุยฝานอยากเหาะเร็วขึ้นเพื่อสละเธอก็ทำไม่ได้

ถ้าหากว่าเป็นผู้ชายคนหนึ่ง เขาก็เตะอีกฝ่ายลงไปแล้ว

แต่กลับเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ยังถูกซูจิ่นอวี้ปกป้องอีกด้วย

“เป้าหมายของหล่อนคือคุณ......” มู่กุยฝานพูดอย่างปวดหัว “หล่อนว่าหล่อนไม่มีความรู้สึกอื่นต่อคุณแล้ว คุณก็เชื่อเหรอ?”

ซูจิ่นอวี้พยักหน้า “เชื่อ”

มู่กุยฝาน “……”

ซูจิ่นอวี้อธิบายต่อว่า “เพราะครั้งก่อนเธอบอกฉันว่าเธอมีแฟนสาวแล้ว และฉันก็เคยเจออีกฝ่ายแล้วด้วย”

มู่กุยฝาน “?”

เป็นแบบนี้หรือ?

ความรู้สึกระหว่างผู้หญิง ยังสามารถสร้างความไว้ใจแบบนี้ให้กันและกันได้??

จักรพรรดิมู่แสดงออกว่า เรื่องนี้ยากจะเข้าใจมากกว่าวิถีสวรรค์อีก!

ผีสาวลากซูจิ่นอวี้ เดินเที่ยวและหาของกินในถนนสายหนึ่งอย่างมีความสุข

“พี่สาว ลูกตาผีน้อยทอดอันนี้อร่อยมาก! พี่ลองชิมดู!”

ผีสาวยื่นลูกตาผีน้อยทอดเสียบไม้ที่กัดไปหนึ่งคำไปตรงหน้าของซูจิ่นอวี้

ซูจิ่นอวี้โบกมือรัวๆ “ฉันไม่กิน!”

ผีสาวก้มหน้า นัยน์ตามีความผิดหวังนิดๆ “ก็ได้......พี่สาวรังเกียจฉันใช่ไหม!”

ซูจิ่นอวี้ยกมุมปาก “เปล่า ฉันไม่กินของนี่”

ผีสาวมองบน แล้วลากเธอไปซื้อคัพเค้กหนึ่งชิ้นแล้ว

เธอกัดก่อนหนึ่งคำแล้ว ดวงตาลุกวาว “ว้าว คัพเค้กชิ้นนี้อร่อยสุดๆ! พี่สาวลองชิมดู!”

ซูจิ่นอวี้ “……”

น้องสาวพอได้แล้วมั้ง?!

เห็นดวงตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวังของผีสาวนี้ และผีสาวก็ยังเด็ก ตอนตายก็เพิ่งสิบเก้า ยี่สิบปี

ซูจิ่นอวี้อดคิดถึงลูกรักของตัวเองไม่ได้ ก็อายุประมาณนี้

นางใจอ่อนแล้ว กัดลงไปอีกด้านหนึ่งของเค้กแล้วพูดว่า “เอาล่ะ ฉันกินแล้ว ขอบคุณ”

ผีสาวดีใจในทันที กุมมือของซูจิ่นอวี้ที่ถือเค้กไว้ เตรียมจะกัดลงไปบนตำแหน่งที่ซูจิ่นอวี้กัดเอาไว้......

แต่ถูกมือข้างหนึ่งขวางไว้แล้ว

ผีสาวเงยหน้าก็เห็นผู้ชายที่......ยาวกว่าชะตาเธอ เอ่อไม่ใช่ สูงกว่าชะตานางก้มหน้ามองอย่างเย็นชา ท่าทางไม่พอใจสุดๆ

ผีสาวทำตัวน่าสงสาร “พี่มู่ไม่ถือสาใช่ไหม? ผู้หญิงอย่างพวกเราทำแบบนี้ก็หมด ไม่ค่อยสนใจเรื่องพวกนี้ และไม่คิดเป็นอื่น......”

นางมองทางซูจิ่นอวี้อีกครั้ง พูดอย่างน้อยใจ “พี่สาว......ฉันไม่ได้ตั้งใจ ไม่ได้คิดแบบนั้นจริงๆ......”

มู่กุยฝานโกรธจัด โกรธจนขาดสติแล้ว

ดังนั้นเขาหมุนตัวกลับมาดึงภรรยาไปแล้ว

ผีสาวไม่ยอมแพ้ เดินตามหลังอย่างไม่ลดละ “พี่สาว พวกพี่เดินช้าๆหน่อย......ฉันตามไม่ทันแล้ว!”

นางจงใจพูดน้อยใจ “พี่มู่พาพี่สาวไปแบบนี้ แล้วฉันล่ะ?”

สายตาของคนรอบข้างยิ่งดูแปลกขึ้นแล้ว

ไท่ซานหวังกำลังเดินเที่ยวเล่น เงยหน้าก็เห็นมู่กุยฝานดึงฉุดกับผีสาวสองตน

“โย่ว? จักรพรรดิเฟิงตูไม่ใช่หรือ?”

ตู้ม——

ทั้งตลาดผีเสียงดังเจี๊ยวจ๊าวขึ้น!

ปรากฏว่าเป็นจักรพรรดิเฟิงตู!

“จักรพรรดิเฟิงตูในข่าวลือเป็นคนรักเดียวใจเดียว รอภรรยาเขามาชาติแล้วชาติเล่า......”

“แม่เจ้า? ที่แท้เป็นผู้ชายเลวๆคนหนึ่งเหรอ?”

“ข่าวลือเชื่อถือไม่ได้จริงๆ!”

ทุกคนกระซิบกระซาบ วิพากษ์วิจารณ์กันขึ้น

มู่กุยฝานหรี่ตามองไท่ซานหวัง ไอ้หมอนี้จงใจใช่ไหม?

ไท่ซานหวังมองเขาอย่างใสซื่อ “เป็นอะไรไป?”

มู่กุยฝานหัวเราะเยาะ “ไม่มีอะไร แค่ให้นายรับรู้ความทรงจำเก่าๆหน่อย!”

ชิ้ว——

ไท่ซานหวังถูกต่อยปลิวแล้ว กลายเป็นดาวตกเส้นหนึ่งหายไปที่ตรงขอบฟ้า

ไท่ซานหวัง “???”

ความทรงจำนี้ผ่านมายาวนานมากจริงๆ!