ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1751

ตลาดผีเส้นนี้อยู่ต่อไม่ได้แล้ว มู่กุยฝานจึงพาซูจิ่นอวี้มุ่งหน้าไปตลาดผีถัดไป

แต่น่าเสียดายเขาประเมินระดับความเร็วในการเผือกของยมโลกต่ำไป โดยเฉพาะตอนนี้ยมโลกเชื่อมต่อกันแล้ว!

[พาดหัวข่าว! จักรพรรดิเฟิงตูที่เป็นคนรักเดียวมาหมื่นปีที่แท้เป็นผู้ชายแย่ๆคนหนึ่ง!]

[ตะลึง จักรพรรดิเฟิงตูฉุดดึงกับผีสาวสองตนกลางถนน]

[สร้างภาพ?! จักรพรรดิเฟิงตูภาพลักษณ์พังลงแล้ว!!]

ผีสาวในยมโลกตกตะลึง ตอนยังมีชีวิตติดตามดาราก็เสียภาพลักษณ์ ตายแล้วติดตามดาราก็ยังเสียภาพลักษณ์อีกงั้นรึ?!

ในช่วงเวลาสั้นๆ มีความคิดเห็นต่างๆนานา

[พังก็พังไปเถอะ! ถึงอย่างไรเขาก็เป็นจักรพรรดิเฟิงตู พังลงแล้วยังไง พวกเธอจะไปหาใครมาแบนเขารึ?]

[จักรพรรดิตงเยว่เป็นหลานชายของเขา จักรพรรดิชิงหัวเป็นลูกเขยของเขา พระแม่ธรณีเป็นเพื่อนของเขา และเจ้าวิถีสวรรค์เป็นลูกสาวของเขา พวกเธอจะไปหาใครมาแบนเขาได้]

พระแม่ธรณี [หา? ความสัมพันธ์พวกนี้ถูกพวกคุณสืบจนชัดเจนขนาดนี้เชียวหรือ?]

เหล่าผีที่กินเผือก [!!!]

ว้าย! พระแม่ธรณีก็กำลังกินเผือกด้วย!

[พระแม่ธรณีมองมาที่ฉันหน่อย ที่จริงฉันอยากเป็นลูกน้องท่านมานานแล้ว]

[พระแม่ธรณีมองมาที่ฉันหน่อย ฉันนับถือพระแม่ธรณีมานานแล้ว ให้ฉันเป็นสาวใช้ก็ได้!]

พระแม่ธรณีคิดไม่ถึงจริงๆ นางแค่ออกมากินเผือก ผลปรากฏว่าความคิดนี้กระเจิงหายไปหมดแล้ว

**

ภัตตาคาร

มู่กุยฝานพาซูจิ่นอวี้และผีสาวนั่งตำแหน่งริมหน้าต่าง จ้องหน้าจอมือถือ มุมปากกระตุกไม่หยุด

ซูจิ่นอวี้ดูเหมือนกำลังกินเผือกเรื่องคนอื่น ทำหน้าสนุกและเพลิดเพลิน

“จิ๊ๆ ฉันพูดอะไรไว้นะ? มันกลายเป็นจริงแล้วไม่ใช่เหรอ? ”

มู่กุยฝานทั้งปวดหัวและจนใจ แต่ยังคงมองเธออย่างเอ็นดู “เล่นสนุกพอรึยัง?”

ผีสาวร้องไห้ “ขอโทษ ฉันผิดเอง......”

มู่กุยฝานที่วินาทีก่อนยังทำหน้าเอ็นดูภรรยา ชั่วพริบตาก็เปลี่ยนหน้าพูดเย็นชากับผีสาว “เธอหุบปากไปเลย!”

ซูจิ่นอวี้ว่า “พอแล้วๆ!”

เธอคีบกับข้าวให้ผีสาวแล้วพูดว่า “เล่ามา ครั้งนี้ทะเลาะกับคนเขาเพราะเรื่องอะไรอีก?”

ทว่าผีสาวนิ่งเงียบแล้ว

ส่วนซูจิ่นอวี้ก็แค่จ้องมองมู่กุยฝานหนึ่งครั้งเงียบๆ เท่านั้น

คิดว่าเธอเป็นคนไม่รู้จักวางตัวขนาดนั้นเชียวหรือ? รู้ว่าผีสาว ‘ชอบ’ เธอ มีความคิดอื่นกับเธอแล้วยังจะพาเธอมาเดินเที่ยวเล่น

เธอไม่ใช่คนประเภทที่ชอบให้คนอื่นไล่ตามจีบ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าเป็นเพศเดียวกันแล้ว

เธอรู้ผีสาวไม่ได้คิดอะไรกับเธอจริงๆ เพียงแต่ว่าผีสาวไม่รู้จะไปไหนถึงได้มาหาเธอ

มู่กุยฝานก็เงียบแล้ว เอามือกอดอก ยกดื่มด้วยความหดหู่แก้วแล้วแก้วเล่า

ผีสาวทำตัวน่าสงสาร “ยังจะเพราะอะไร......เพราะเธอรังเกียจตอนฉันยังมีชีวิตอยู่ เคยมีความรัก ไม่ใช่แฟนคนแรก”

ซูจิ่นอวี้ “หา?”

คำพูดนี้งงนิดๆ ในเวลาสั้นๆเธอไม่เข้าใจว่ามันหมายความว่าไง

ผีสาวพูดว่า “เธอว่าเธอมีความรักเป็นครั้งแรก ก่อนหน้านี้ไม่รู้จักความรัก เป็นการปรากฏตัวของฉันทำให้เธอรู้สึกถึงความรัก......”

ซูจิ่นอวี้ “……”

จู่ ๆ เหมือนพอจะเข้าใจความรู้สึกของบรรพบุรุษแล้ว

ผู้ชายมีผู้ชายเลว และผู้หญิงก็มีผู้หญิงเลวเช่นกัน

เธอโมโหจะบ้าตายอยู่แล้ว

ซูจิ่นอวี้ถลึงตาใส่มู่กุยฝานหนึ่งครั้ง

มู่กุยฝาน “???”

ซูจิ่นอวี้รู้เรื่องน้ำเน่าๆแบบนี้ ในเวลาสั้นๆพูดไม่รู้เรื่อง ไม่ว่าเธอจะพูดอะไรผีสาวก็ฟังไม่เข้าหู

ทำได้แต่เปลี่ยนหัวข้อถามออกมาว่า “จริงด้วย? เธอตายยังไง?”

ผีสาวย้อนคิดอย่างเศร้าๆ นัยน์ตาฉายแววความโกรธแค้นและไม่พอใจ

“พูดขึ้นก็ไร้สาระจริงๆ......”

ผีสาวพูดว่า “ตอนฉันมีชีวิตอยู่ มีแฟนสาวอยู่คนหนึ่ง พวกเรารักกันมาก ถึงช่วงที่คุยเรื่องแต่งงานกันแล้ว”

“พวกเราสองคนคบกันผ่านความยากลำบาก และอุปสรรคต่างๆ มากมาย”

เอาชนะสายตาประหลาดของคนรอบข้าง ได้รับการให้เกียรติและคำอวยพรจากเพื่อนๆ

สุดท้ายพวกเพื่อนๆบอกว่าเต็มใจเข้าร่วมงานแต่งงานของพวกเราสองคน

ถึงขั้นนี้แล้ว พวกเราสองคนรวบรวมความกล้าไปสารภาพเรื่องนี้กับพ่อแม่ที่บ้าน

“ตอนแรกพ่อแม่ยอมรับไม่ได้” ผีสาวว่า “แต่ภายใต้การพูดคุยด้วยความจริงใจของพวกเรา สุดท้ายพ่อแม่ก็ยินยอมแล้ว”

ผีสาวพูดถึงตรงนี้ ไม่รู้ว่านึกถึงช่วงเวลาที่มีความสุขตอนยังมีชีวิตอยู่หรืออะไรอย่างอื่น บนใบหน้ามีรอยยิ้มหวานออกมา

“พวกเราไปซื้อชุดเครื่องนอนด้วยกัน และไปดูชุดแต่งงาน ไปหาซื้อเฟอร์นิเจอร์มากมายที่ถูกใจมาตกแต่งเรือนหอของพวกเรา”

“หลายวันนั้น พวกเราจินตนาการถึงอนาคต รู้สึกมีความสุขที่พวกเราเอาชนะความคิดโบราณ กล้าหาญที่จะอยู่ด้วยกัน”

คิดไม่ถึงว่า......