ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1754

ฝานซือฉิงพยายสมอธิบายกับแฟนสาวเธอ “ฉันกับพี่อวี้เป็นแค่เพื่อนกันจริงๆ ไม่เชื่อก็ลองไปถามพี่อวี้สิ”

ซูจิ่นอวี้ทำหน้าราวกับกลืนแมลงวันลงไป

มาถึงก็สงสัยว่าแฟนตัวเองไม่ซื่อสัตย์เลย ก่อนหน้านี้ยังไล่แฟนของตนเองออกมาเพราะไม่สะอาดอีก

ยังจะไปอธิบายทำไมอีก

แต่หากไม่อธิบาย ก็เหมือนเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องวุ่นวายพวกเธอ

ซูจิ่นอวี้ลำบากใจเป็นอย่างมาก

เฝิ้งเอ๋อร์รีบแสดงสีหน้าเยาะเย้ย พร้อมเอ่ย “ดูสิ พูดอะไรไม่ออกแล้วเห็นไหม”

ซูจิ่นอวี้โมโห “เดี๋ยวสิ เธอ…”

มู่กุยโอบเอวของซูจิ่นอวี้เอาไว้ มองดูพี่สาวเฝิ้งเอ๋อร์และเอ่ยเสียงเยือกเย็น “คิดจะให้ภรรยาฉันอธิบายเหรอ แกเป็นตัวอะไร คู่ควรหรือเปล่า”

ดวงตาของเขาเยือกเย็น ความกดดันพุ่งเข้าไปในทันที

เฝิ้งเอ๋อร์รู้สึกแข็งทื่อ และคุกเข่าลงอย่างควบคุมไม่ได้

“ทะ…ท่านจักรพรรดิ”

เธอสั่นคลอนอย่างอดไม่ได้ และรีบเอ่ยตอบ “ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น…”

“ฉัน…ฉันไม่ได้มีความคิดอยากจะซักถามภรรยาของท่านแต่อย่างใด ฉันก็แค่…โกรธแฟนของฉันเฉยๆ…”

จากนั้นเสียงกร๊อบดังขึ้น

ผีไม่มีกระดูก แต่ดันมีเสียงกระดูกหักส่งมา

ผีสาวหมอบคลานอยู่บนพื้นและขยับร่างไม่ได้

“ซือฉิง…เร็วเข้า…ช่วยฉันอธิบายที…”

ฝานซือฉิงรีบพยักหน้าอ้อนวอน “ท่านจักรพรรดิ ได้โปรดปล่อยเธอไปเถอะ เธอไม่ได้ตั้งใจ นิสัยของเธอเป็นแบบนี้แหละ แต่ไม่ได้คิดร้ายอะไร…”

ซูจิ่นอวี้ขมวดคิ้ว พร้อมเอ่ย “ฝานซือฉิง ความสัมพันธ์ของเธอฉันไม่อยากและคงยุ่งไม่ได้ ฉันก็แค่มองเธอเป็นเพื่อน ถ้าเธอยังเป็นแบบนี้อีกครั้งหน้าก็ไม่ต้องมาบ่นกับฉันแล้ว”

มู่กุยฝานะไม่รอให้ฝานซือฉิงพูด ก็พาซูจิ่นอวี้จากไป

ฝานซือฉิงลอยชะงักอยู่กับที่

หมายความว่ายังไง…

พี่อวี้รำคาญเธองั้นเหรอ

เธอก้มหน้าผิดหวัง ใช่ ต้องรำคาญแน่ๆ รำคาญที่เธออ้อนวอนให้กับเฝิ้งเอ๋อร์

แต่เธอเลือกไม่ได้นี่นา เฝิ้งเอ๋อร์ก็เป็นแฟนของเธอ เธอคงมองเฝิ้งเอ๋อร์ถูกท่านจักรพรรดิฆ่าทิ้งกับตาไม่ได้…

เมื่อเห็นทั้งคู่เดินไปไกล ในที่สุดเฝิ้งเอ๋อร์จึงลุกขึ้นมา

เธอกำมือแน่นอย่างอดไม่ได้ และมองไปทางฝานซือฉิงพาลๆ

ฝานซือฉิงเอ่ย “เธอเองก็เลิกโมโหเถอะ…”

เฝิ้งเอ๋อร์พูดตัดพ้อ “ฉันโกรธอะไร? ฉันกล้าโกรธที่ไหนกัน เธอต่างหากที่โกรธฉัน แล้วฉันยังต้องวิ่งออกมาหาเธออีก!”

ซือซือหรันไคว้มือเข้ามา และเอ่ยยิ้มๆ “อ้ะ ท่านบรรพบุรุษมาพอดีเลย เริ่มกินกันเถอะ”

ผีขี้ขลาดเริ่มเรียกให้ทุกคนกินข้าว

มู่กุยฝานให้ซูจิ่นอวี้นั่งลง ตักซุปให้เธอ ไม่คิดว่าซูจิ่นอวี้จะถือถ้วยไปนั่งข้างๆ ผีหลายใจ

และคุยซุบซิบกันต่อ

ผีหลายใจเอ่ยถามเสียงต่ำ “วันนั้นที่ท่านจักรพรรดิโอบเอวเธอก็ถือว่าอธิบายไปแล้ว เธอไม่โกรธงั้นเหรอ”

ซูจิ่นอวี้เบะปาก “ไม่มีอะไรน่าโกรธ”

เธอหมายถึงเรื่องที่อธิบายกับผีสาว

เพราะมู่กุยฝานก็ใช้พลังข่มขู่สอนไปแล้ว อย่างน้อยๆ ซูจิ่นอวี้ก็รู้สึกหายโกรธเล็กน้อย

เสี่ยวตาแอบยื่นหนวดออกมาจากในกระเป๋ากางเกงของผีหลายใจเงียบๆ…

ผีหลายใจข่มความตื่นเต้นในใจเอาไว้ และตั้งใจเอ่ยถาม “งั้นเธอกับท่านจักรพรรดิมู่ล่ะ ตำหนักใต้พิภพจะได้ดื่มเหล้ามงคลเมื่อไร”

ซูจิ่นอวี้กรอกตาใส่เธอทีหนึ่ง “ดื่มเหล้ามงคลในนรกเหรอ เธอบ้าหรือเปล่า”

เสี่ยวต๋าอ่านใจอย่างบ้าคลั่ง จากนั้นพิมพ์ใส่กลุ่มคู่จิ้นใหม่อย่างรวดเร็ว

[ไม่อยากแต่งงาน…]

[ไม่อยากแม้แต่นิด…]

[งานมงคลน่ะไม่มีทางจัดหรอก ในใจฉันมีแต่การบำเพ็ญและวิถีสวรรค์…]