ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1758

ใบหน้าฝานซือฉิงเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม

เธอรู้สึกว่าวันนี้เฝิ้งเอ๋อร์แปลกๆ เมื่อก่อนไม่เห็นจะรู้สึกเลยว่าเธอเป็นผู้หญิงรักการกิน

ฝานซือฉิงพูดอย่างเอาใจ “หิวแล้วเหรอ ไป ฉันพาเธอไปกินบางอย่าง ฉันรู้ว่าแถวนี้มีร้านอาหารที่อร่อยมากๆ อยู่”

เฝิ้งเอ๋อร์กรอกตา จากนั้นพูดเซ็งๆ “ไปกินเองเถอะ ฉันรอท่านจักรพรรดิเฟิงตูที่นี่”

ฝานซือฉิง “หา รอเขาทำไมกัน”

เฝิ้งเอ๋อร์ “……”

**

ตำหนักหลังตำหนักใต้พิภพ

ซูจิ่นอวี้กินหมี่น้ำใสซูดๆ ส่วนอีกด้านก็กัดเนื้อปลาย่างที่มู่กุยฝานยื่นมาให้

“ไหนบอกว่าปลานึ่งไง…”

มู่กุยฝานหยิบจานด้านข้างเข้ามา “ปลานึ่งอยู่นี่ ก็ไม่เห็นเธอจะกินนี่นา”

ซูจิ่นอวี้ยิ้มเจื่อนๆ “ฮ่ะ…คือว่า ไม่ทันสังเกตน่ะ…”

มู่กุยฝานพูดอย่างขบขัน “ชอบกินปลาย่างก็กินปลาย่าง เดี๋ยวฉันกินปลานึ่งเอง”

เขาหยิบปลานึ่งที่เธอกินไปเพียงสองคำมา และเริ่มกินช้าๆ

ปลายนิ้วของซูจิ่นอวี้ชะงักเล็กน้อย จากนั้นก็แกล้งพูดต่อด้วยท่าทีเป็นกันเอง “ว้าว หมี่น้ำใสนี่สุดยอดไปเลย”

เธอยกถ้วยขึ้น และซดซุปในนั้นจนหมด

…ทำไมเธอกินของดีๆ ไปเยอะขนาดนี้…

แต่ระดับพญาผีของเธอจึงไม่ขยับเลยล่ะ

หลังกินข้าว

ผีหลายใจลอยไปอยู่ข้างซูจิ่นอวี้ มือของเธอเกาะไหล่ซูจิ่นอวี้ไว้ข้างหนึ่ง

“เห้อ พี่อวี้ ผีสาวทั้งสองตัวนั้นยังนออยู่ด้านนอกเลย พี่ว่าพวกเธออยากทำอะไรกัน”

ซูจิ่นอวี้ขมวดคิ้ว “ใครจะรู้กัน คงไม่ได้มาเพราะมู่กุยฝานหรอก”

เพราะทั้งคู่เป็นเพศหญิง ที่ชอบผู้หญิง

ไม่มีทางมาเพราะมู่กุยฝาน

หากฝานซือฉิงเปลี่ยนมาชอบมู่กุยฝาน ก็คงชอบไปนานแล้ว

ผีหลายใจเอ่ยตอบ “แล้วมีความเป็นไปได้ ที่จะเป็นเฝิ้งเอ๋อร์นั่นไหม”

ผีชุดแต่งงานก็พยักหน้าอย่างถี่ระรัว “ข้าคิดเหมือนกัน”

สีหน้าซูจิ่นอวี้ฉงน “เธอเป็นรุก…อ๋อ ไม่สิ เธอเป็นทอมเหรอ…”

ถ้าเป็นทอม ยิ่งไม่มีทางมาชอบมู่กุยฝานเลย

ผีหลายใจแสดงสีหน้าหมดหนทางจะช่วยออกมา เตรียมจะพูดบางอย่างแต่ชะงักไว้

พระแม่ธรณีกำลังจะออกไป ได้ยินเข้าจึงพูดแทรก “มีความเป็นไปได้ไหมที่ไม่ได้มาเพราะคน แต่มาเพราะทรัพยากรน่ะ”

เธอยกมือ จีบเสี่ยวต๋าที่กำลังแอบปีนไปหามู่กุยฝานมา และโยนมันออกไป

“อยากรู้ว่าอีกฝ่ายคิดอะไรอยู่ โยนเสี่ยวต๋าออกไปก็พอแลิงไม่ใช่หรือไง”

ซูจิ่นอวี้ “……”

สมกับเป็นพระแม่ธรณี

ซูจิ่นอวี้รับบทเป็นผู้ชมทันที และตามออกไปรอชมละคร

[พวกผู้ชาย หน้าเห็นว่าดูเย็นชา สูงส่ง เข้าหายาก…แต่ความจริงแล้วผู้ชายก็เหมือนกันหมด ไม่รู้เลยว่าท่าทีที่ลงไม่ลงมือในตอนหลังมันน่าเกลียดขนาดไหน…]

[แต่หากเป็นพระแม่ธรณี…]

เฝิ้งเอ๋อร์เหมืออย่ามอดไม่ได้ เธอมองไปที่พระแม่ธรณี ยิ่งอยู่ยิ่งไม่อยากละสายตา

อย่างไรในใจเธอคิดอะไรอยู่ก็ไม่มีคนรู้ ในครึ่งนาทีนี้เธอคิดวิธีทั้งหมดในการเอาใจพระแม่ธรณีไว้หมดแล้ว

เสี่ยวต๋ากระโดดลงมาจากบนไหล่ของเธอ

มันทำท่าทีราวกับถูกจิ้มตา จับนั่นจับนี่ไปทั่ว และตะโกน “กรี๊ด ตาฉัน”

พระแม่ธรณีเผยยิ้มเลศนัย พร้อมเอ่ย “มันเป็นของวิเศษของจักรพรรดิชิงหัว เพราะมันมีวิญญาณ เลยชอบเอามาแกล้งแปลกลิ้วไง

เฝิ้งเอ๋อร์ตาเบิกโพล่ง ว่าไงนะ

นี่น่ะเหรอของวิเศษฟ้าดินในตำนาน

ใต้ฟ้าบนดิน ไม่มีเป็นชิ้นที่สองแล้ว โลกใต้พิภพเปลี่ยนไปหลายอย่างมาก แต่ยังไม่มีใครเคยเห็นของของวิเศษฟ้าดินในตำนานมาก่อน

ไม่คิดว่าเมื่อกี้ของแบบนั้นจะมาเกาะอยู่บนไหล่เธอ นี่หมายความว่ายังไงกัน

หมายความว่า…คนอย่างเธอ ถูกลิขิตไว้ไม่ใช่คนธรรมดา

เวลานี้เองที่สายตามี่เฝ้งเอ๋อร์มองพระแม่ธรณีเต็มไปด้วยความร้อนแรง

พระแม่ธรณี “……”

ผีหลายใจ “?”

เดี๋ยวนะเพื่อน ทำไมหลายใจกว่าฉันอีก ไม่เลือกนิสัย หนำซ้ำไม่เลือกเพศด้วย

ผีหลายใจยังคิด บางทีตัวประกอบหญิงที่มาแย่งท่านจักรพรรดิ อาจทำให้พี่อวี้รู้สึกกังวลและถือสา เพื่อขับเคลื่อนความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาสองคน…

ไม่คิดว่า…ไม่ใช่อะไรทั้งนั้น!