ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1759

นัยน์ตาเฝิ้งเอ๋อร์มีความร้อนแรงขึ้นมาเล็กน้อย

เธอพยายามข่มความดีใจเอาไว้ และแกล้งพูดขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ “หา ไชเท้านี่เป็นของวิเศษฟ้าดินเหรอ…ฉันโชคดีจังเลย”

“ว่าแล้วท่านพระแม่ธรณีนั้นแผ่ไอมงคล ทำให้ฉันพลอยได้ไปด้วย…”

“แต่มันเป็นอะไรไปกัน”

เฝิ้งเอ๋อร์นั่งยองบนพื้น กอดเข่าเอาไว้ด้วยท่าที “น่ารัก” เอนหัวมองเสี่ยวต๋าที่กำลังเกลือกกลิ้งบนพื้น

ซูจิ่นอวี้รู้สึกคิ้วกระตุกอีกแล้ว

อย่างที่คิดฝานซือฉิงหันหน้ามาหาเธอ พูดด้วยน้ำหลงใหล “พี่อวี้ พี่ดูสิแฟนฉันน่ารักมากเลย!“

ซูจิ่นอวี้ “……”

เธอวิ่งเข้าไป นั่งอยู่ข้างๆ เฝิ้งเอ๋อร์ และหัวเราะอย่างดีใจ “ไชเท้านี้น่ามากเลย”

ในใจเฝิ้งเอ๋อร์รู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก เธอไม่อยากสนใจฝานซือฉิง จึงถอยห่างออกจากเธอเล็กน้อย

เสี่ยวต๋ากำลงเปลือกกลิ้งบนพื้น และแกล้งร้องว่ามองไม่เห็นอย่างกับนักแสดงหนังดราม่า

เห็นว่าเฝิ้งเอ๋อร์และฝานซือฉินกัน ก็รีบกระโดดกลับมายังบนไหล่ผีหลายใจ

ผีหลายใจเอ่ยถาม “มีอะไรกันแน่ เจ้าแสดงโดยที่ไม่พูดอะไรเลย”

เสี่ยวต๋าจับโทรศัพท์ไว้ หนวดทั้งแปดเส้นของมันเริ่มพิมพ์ จนหน้าจอจะควันขึ้นอยู่แล้ว

ความในใจของเฝิ้งเอ๋อร์ถูกส่งเข้าไปในกลุ่มโดยไม่ขาดแม้แต่คำเดียว

ผีมุกตนตะลึง กอดโทรศัพท์ และมองไปทางพระแม่ธรณีพร้อมกัน

จนพระแม่ธรณีกลายเป็นพระแม่หัวล้าน หนำซ้ำกำแน่นหมัดอีก

เฝิ้งเอ๋อร์จึงรู้สึกถึงไอสังหาร

ร่างกายของเธอแข็งทื่อ หรือท่านพระแม่ธรณีไม่ชอบแนวน่ารัก

เธอรีบลุกขึ้นมา เรียกเสียงต่ำอย่างกังวล “ท่านพระแม่…”

ฝานะซือฉิงรีบโบกมือ “ท่านพระแม่ เฝิ้งเอ๋อร์ทำอะไรผิดงั้นเหรอ เพียงแต่ไม่ว่านางจะทำผิดอะไร นางก็ไม่ได้ตั้งใจ!“

ฝานซือฉิงเห็นพระแม่ธรณีชักดาบ ฟันเฝิ้งเอ๋อร์ให้กลายเป็นสองท่อนโดยไม่พูดไม่จา

เธอพูดเสียงเย็น “ตาบอดซะจริง”

ท่านพระแม่ก็เป็นสิ่งที่เจ้าใฝ่ฝันได้งั้นหรือ กล้าหาญมากเลย

มองดูฝานซือฉิงที่ตกใจและพุ่งเข้ามากลั้นไว้ด้านหน้า เธอกอดเฝิ้งเอ๋อร์ที่ถูกฟันเป็นสองท่อนไว้อย่างรีบร้อน จากนั้นมองไปทางซูจิ่นอวี้ดวงนัยน์ตาที่น้ำตาเอ่อล้น เธออ้อนวอน “พี่อวี้…”

ซูจิ่งอวี้ไร้ซึ่งสีหน้า

ฝานซือฉิงนั้นไม่มีความคิดร้ายใดๆ เธอก็แค่โง่มากๆ กับคลั่งรัก

แต่เฝิ้งเอ๋อร์น่ะความคิดเยอะเลย

เธอใช้ไอหยินของตนติดร่างการให้เฝิ้งเอ๋อร์ไปด้วย พร้อมส่ายหัวกล่าว

“แม้ว่าฉันจะไม่ค่อยได้เจอพระแม่ธรณี แต่ได้ยินพี่อวี้เล่าแล้ว ท่านพระแม่ไม่ใช่คนแบบนี้ น่าจะเป็นเพราะคำพูดบางอย่างของเราเผลอเสียมารยาทกับท่านเข้า…”

“ท่านจักรพรรดิเฟิงตูยิ่งไม่ใช่คนแบบนั้นเลย มิเช่นนั้นฉันคงไม่ได้มีโอกาสกินข้าวกับพี่อวี้”

เฝิ้งเอ๋อร์มองเธอเคืองๆ ทีหนึ่ง

เธอต้องรู้อยู่แล้วสิว่าพระแม่ธรณีโกรธอะไรอยู่ เพราะเธอมองท่านพระแม่ด้วยสายตา ‘รักใคร่’ ไง

แต่เฝิ้งเอ๋อร์เองก็โกรธมาก เพียงแค่มองทีหนึ่ง แล้วคิดในใจ เธอไม่ได้ทำอะไรจริงๆ สักหน่อย…

แต่ดูท่าพระแม่ธรณีจะไม่ชอบสิ่งนี้เป็นอย่างมาก เฝิ้งเอ๋อร์รู้ว่าวิธีนี้คงไม่ได้ผลแล้ว

ดังนั้น เธอต้องหาวิธีใหม่

เฝิ้งเอ๋อร์รู้สึกว่าผู้หญิงก็เป็นแบบนี้ล่ะ สูงส่งบริสุทธิ์ ไม่ชอบก็ไม่ชอบ ดังนั้นเธอไม่มีโอกาสแล้ว แต่ผู้ชายคนอื่นๆ ไม่เหมือนกัน อีกาทั้งโลกนั้นดำเหมือนกันหมด

เพราะงั้นด้านจักรพรรดิเฟิงตูเธอยังพอหาวิธีได้…

“เฝิ้งเอ๋อร์ เฝิ้งเอ๋อร์” ฝานซือฉิงโยกแขนของเธอเบาๆ

เฝิ้งเอ๋อร์ถูกเธอ ‘ติด’ เรียบร้อยแล้ว ไม่เพียงเท่านี้ ฝานซือฉิงยังแบ่งพลังหยินให้เธออีกด้วย

ฝานซือฉิงมองเฝิ้งเอ๋อร์อย่างคาดหวัง เดิมทีเธอคิดว่าเฝิ้งเอ๋อร์จะพูดคำว่าขอบคุณกับเธอด้วยความซาบซึ้ง กอดเธอไว้พร้อมพูดว่า ‘ที่รัก เธอดีจังเลย…’