ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1762

ซูจิ่นอวี้ลองตรวจสอบตามวิธีที่ระบุในตำรา แล้วก็พบว่าสภาพของเธอตรงกับที่กล่าวไว้ทุกอย่าง

【เนื่องจากไม่ใช่ร่างกายและวิธีฝึกบำเพ็ญที่ถูกต้องตามหลัก จึงทำให้ผู้ที่มีร่างกายเช่นนี้พบได้น้อยมาก…】

【วิธีนี้ไม่ใช่วิธีฝึกบำเพ็ญที่ถูกต้องที่สุด แต่เป็นการหาหนทางใหม่ ซึ่งไม่มีผลเสียต่อผู้ฝึกทั้งสองฝ่าย…】

【แต่จำไว้ให้ดี! ข้อห้าม ห้ามรีบเร่งเอาผลลัพธ์ ห้ามฝึกทุกวัน มิฉะนั้นจะเกิดความคิดชั่วร้ายและจมอยู่ในกิเลสตัณหา…】

หืม? ไม่มีผลเสียต่อทั้งสองฝ่าย หมายความว่า ต่อให้เธอเลื่อนระดับได้ ก็จะไม่ทำให้ระดับของมู่กุยฝานต้องตกลงไปใช่ไหม?

ซูจิ่นอวี้โยนคำเตือนที่ห้ามฝึกทุกวันทิ้งไปทันที เธอกับมู่กุยฝานต่างก็มี ‘วินัย’ ขนาดนี้ เรื่องแบบนี้ไม่มีทางเป็นปัญหา!

ซูจิ่นอวี้เหมือนฟองน้ำที่กระหายความรู้ ยิ่งอ่านก็ยิ่งจมลึกลงไป

พอเธออ่านมาถึงส่วนการปฏิบัติจริง เธอก็มีความรู้พื้นฐานที่แน่นปึ้กอยู่ในหัวแล้ว!

ระดับที่ว่าถ้าให้ทำข้อสอบทฤษฎีเธอต้องได้เต็มแน่ๆ!

ตอนนี้ขาดแค่หาคนมาลองฝึกดูสักครั้ง!

เธอรีบคว้าตำราและตรงไปหามู่กุยฝานทันที!

มู่กุยฝานกำลังเซ็งกับการตามจีบภรรยาที่ดูยากเย็นเหลือเกิน

คงไม่ถึงขั้นต้องเล่นบทประธานจอมเผด็จการบังคับให้มารัก แล้วจับซูจิ่นอวี้ขังไว้หรอกนะ!

【หญิงสาว! อย่าคิดหนีไปจากสายตาของผมได้!】

มู่กุยฝานถึงกับสะดุ้ง

เขาคิดแบบนั้นไม่ได้เด็ดขาด

เขายิ่งหดหู่เข้าไปอีก ในโลกนี้มันไม่มีวิธีที่จะทำให้ซูจิ่นอวี้วิ่งมาหาเขาเองเลยหรือไง

ขณะนั้นเอง เขาก็เห็นซูจิ่นอวี้วิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อน

“มู่กุยฝาน!” เธอพูดด้วยท่าทีเร่งรีบ “ในตำราลับ…ตบะของฉันไม่เลื่อนขั้นสักที แต่เราสามารถฝึกบำเพ็ญคู่กันได้ใช่ไหม?!”

มู่กุยฝาน “!!!!”

นี่มันเหมือนโชคหล่นทับ?!

“คุณอยากฝึกบำเพ็ญคู่?” มู่กุยฝานรู้สึกปวดขมับทันที

ถึงเวลาทดสอบแล้วว่าเขาเป็นสุภาพบุรุษจริงหรือไม่

เขาเคยอ่าน ‘ตำราลับ’ เล่มนี้มาก่อนแล้ว สำหรับกรณีของซูจิ่นอวี้มันไม่ได้ผลเลย ถ้ามีประโยชน์จริง ตอนที่อยู่บ้านตระกูลซูคราวนั้นมันต้องได้ผลไปแล้ว

ถ้าพูดความจริง ซูจิ่นอวี้คงผิดหวังแล้วจากไป และอาจจะไม่มาหาเขาอีกเลย

ถ้าไม่พูดความจริง มันก็รู้สึกเหมือนตัวเองไม่ต่างอะไรกับพวกสิบแปดมงกุฎที่หลอกเอาทั้งเงินทั้งตัวคนอื่น

มู่กุยฝานถอนหายใจ แล้วสุดท้ายก็พูดว่า “ผมเคยอ่านตำราลับเล่มนี้มาก่อนแล้ว มันไม่มีประโยชน์หรอก แต่ถ้าคุณอยากลองดูล่ะก็ ผม…”

ซูจิ่นอวี้คว้าตำราไว้ แล้วผลักเขาจนไปติดกับโต๊ะทันที

มู่กุยฝานถูกดันจนหลังไปชนขอบโต๊ะ ถ้วยชาที่วางอยู่ริมโต๊ะกระแทกตก น้ำชาหกเปียกเสื้อเขา…

“คุณ…” เขากลืนน้ำลายอย่างไม่ตั้งใจ เสียงพลันแหบพร่า “คุณอยากลองจริงๆ เหรอ?”

ซูจิ่นอวี้พยักหน้า “ฉันรู้ว่าพูดแบบนี้มันอาจจะดูเหมือนฉันเป็นผู้หญิงไม่ดี แต่ว่าฉันแค่อยากลองฝึกดูก่อนน่ะ ที่นี่คุณก็แค่ถูกฉันนับว่าเป็น…”

เธอเอียงคอคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “เหมือนเพื่อนร่วมโต๊ะสอบของฉัน”

มู่กุยฝาน “…”

เพื่อนร่วมโต๊ะสอบดีๆ ที่ไหนเขาทำกันแบบนี้

ซูจิ่นอวี้พูดอย่างจริงจัง “ถ้ามันไม่ได้ผล ฉันก็อยากให้เราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้ไหม?”

มู่กุยฝานหัวเราะเบาๆ “พูดง่ายๆ ก็คือ คุณไม่อยากรับผิดชอบสินะ”

ซูจิ่นอวี้พยักหน้าอย่างหนักแน่น “ใช่!”

จะนอนด้วยกัน

แต่จะไม่รับผิดชอบ

เป็นผู้หญิงใจร้ายจริงๆ