ซูจิ่นอวี้ที่กำลังเดือดดาลสุดขีด เดินตรงเข้าไปหาเฟิ่งเอ่อร์แล้วจับเธอฟาดลงกับพื้นอย่างแรง!
เสียงดังสนั่นตามมาด้วยรอยร้าวขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นบนแผ่นหินเก่าแก่ของถนนเฟิงตูในทันที
เฟิ่งเอ่อร์ยังไม่ทันตั้งตัวก็โดนซัดจนมึนไปหมด
ตอนนี้ซูจิ่นอวี้แค่ต้องการจะระบายอารมณ์ใส่เฟิ่งเอ่อร์เท่านั้น ความรู้สึกเกลียดขี้หน้าเธอสะสมมานานแล้ว
ซูจิ่นอวี้ซัดเฟิ่งเอ่อร์ด้วยหมัดแล้วหมัดเล่า เพื่อปลดปล่อยพลังหยินที่ไหลพล่านอยู่ในร่างออกไปทั้งหมด จนกระทั่งพลังหยินในร่างกายกลับมาอยู่ในระดับสมดุลกับพลังของตนเอง!
เฟิ่งเอ่อร์โดนซัดจนเหลือเพียงกลุ่มพลังหยิน แม้แต่รูปร่างของเธอยังไม่สามารถคงอยู่ได้
“ฉันผิดไปแล้ว! ฉันผิดจริงๆ!” เธอร้องไห้และขอความเมตตา “ฉันไม่กล้าไปจีบจักรพรรดิอีกแล้ว ฉันจะหนีไปให้ไกลเลย และจะไม่คิดล่วงเกินจักรพรรดิอีก…”
ซูจิ่นอวี้เตะเฟิ่งเอ่อร์เต็มแรงจนร่างของเธอลอยกระเด็นไปไกล
เฟิ่กระเด็นหายวับไปในเส้นขอบฟ้าเหมือนดาวตกในพริบตาเดียว
ในที่สุดซูจิ่นอวี้ก็รู้สึกสดชื่นขึ้น เธอหายใจเข้าลึกๆ… (ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ต้องหายใจก็เถอะ)
โอ้ย เบาสบายไปทั้งตัวเลย!
เมื่อหันกลับมาก็เห็นมู่กุยฝานยืนจ้องมองเธออยู่ ดวงตาเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม...
ซูจิ่นอวี้ชะงักไป ก่อนจะบ่นพึมพำว่า “ยิ้มอะไรนักหนา ยิ้มบ้าอะไร…”
มู่กุยฝานยกมือขึ้นจัดเสื้อผ้าและผมเผ้าให้เธอ พลางหัวเราะเบาๆ “เมื่อกี้คุณเรียกผมว่าสามี”
ซูจิ่นอวี้หน้าแดงเถียงกลับ “ฉันไม่ได้เรียก ก็แค่พูดติดปากไปงั้นแหละ”
มู่กุยฝาน “นั่นก็นับแล้ว”
ซูจิ่นอวี้ “เอิ่มมม…”
ทุกอย่างเป็นเพราะการฝึกบำเพ็ญแบบลืมวันลืมคืนต่างหาก
โทษเขาแหละที่ตอนฝึกบำเพ็ญชอบดื้อให้เธอเรียกเขาว่าสามี
โทษเธอเองที่คุมตัวเองไม่อยู่ ติดใจหลงใหลในความหล่อของเขา
‘สามี’ คำนี้ถึงได้เรียกจนติดปากโดยไม่รู้ตัว…
“ไปกันเถอะ!” ซูจิ่นอวี้รีบเตรียมจะเผ่นหนี
ฝานซือฉิงรีบคว้าแขนเธอไว้ สีหน้าของเธอสิ้นหวังเหมือนหัวใจแหลกสลาย
“พี่จิ่นอวี้ ขอฉันพูดกับพี่อีกสักสองสามประโยคได้ไหม?” ฝานซือฉิงกล่าวด้วยท่าทีหดหู่ “พูดเสร็จแล้ว ฉันอาจจะต้องไปจากที่นี่ ไปจากเมืองเฟิงตู…”
ซูจิ่นอวี้ไม่ตอบอะไร เพียงแต่เดินไปข้างหน้าพลางพูดเบาๆ ว่า “อยากพูดอะไรก็พูดมา!”
ฝานซือฉิงเดินตามหลังเธอไป พูดเสียงแผ่วว่า “พี่พูดถูก ฉันมันก็แค่คนคลั่งรักสมองไหล”
เธอยิ้มเยาะตัวเอง “ตอนมีชีวิตก็เพราะคลั่งรักถึงได้ตาย ตายไปแล้วยังต้องมาตกเป็นเหยื่อเพราะความคลั่งรักอีก”
เธอยกพลังหยินทั้งหมดให้เฟิ่งเอ่อร์ไปหมดแล้ว แถมยังให้แต้มบุญที่ตัวเองสะสมไปด้วย
จนตอนนี้ถึงได้ตาสว่าง
เธอมองเห็นความน่าขันของตัวเองในชาติก่อน ที่พยายามไปขอคืนดีกับแฟนเก่าในงานแต่งงานของแฟนเก่า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน
ไม่ลงต่อแล้วหรอคะ 🥹...
รอทุกวันเลยค่ะ...
กระโดดข้ามหายไปหลายตอนเลยค่ะ...
1293 1297 1298 หายค่ะ 🥲🥲...
ตอนที่ 1288 หายไปค่ะ...
เย้...กลับมาแล้ว รอทุกวันเลยค่ะ...
หายไปนานจังเลยนะจ๊ะรอลงตอนใหม่อยู่นะคะ...
รอค่ะ...
ทำไมรอบนี้หลายไปนานคะ หรือไปบงที่อื่นคะ...
บทที่ 1268 แล้วกระโดดไป 1278 เลย บทที่ 1269 1270 1271 1272 ข้ามไปทั้งหมด 4 ตอนนะคะ...