ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1782

ผีบำเพ็ญ ก. และผีบำเพ็ญ ข.ฟังถูซานฉานแล้วอดใจไม่ได้ ทั้งลนลาน ทั้งอึดอัด

พวกเขาคิดว่าชาตินี้จะไม่ได้เจอซูอีเฉินแล้วซะอีก ถึงจะเจอสักครั้งก็ไม่น่าจะบังเอิญขนาดนี้ ดันมาเจอตอนอยู่กับถูซานฉานพอดี

ไม่คิดว่าจะได้มาเจอกันแบบนี้!

ผีบำเพ็ญสองตัวเตรียมตัวฝืนแบกหน้าเข้าไปทักทาย ลองอ้างถึงจักรพรรดิเฟิงตูสักหน่อย ไม่แน่ว่าอาจจะได้มีความสัมพันธ์กับเขาขึ้นมาจริงๆ...

ไม่คิดว่าเหยาหลิงเยว่จะชี้หน้าพวกเขาแล้วพูดเสียงดังว่า “พวกเขาสองตนนี้แหละ! ที่ตอนนั้นหัวเราะเยาะอาเฉินว่าไม่มีปัญญาซื้อบ้าน!”

"พวกเขาสองคนบอกว่าอาเฉินไม่รู้จักเจียมตัว!"

"ยังบอกว่าอาเฉินโลกทัศน์แคบ น่าขันสิ้นดี!"

ผีทั้งสอง "..."

ไม่คิดว่าแม้แต่คําประชดประชันในตอนนั้นก็จะจำได้ทุกคำขนาดนี้ คุณนายซูนี่เกินคนจริงๆ

"ท่าน ท่านยังจำได้อยู่อีกเหรอ..." ผีสองตัวหน้าแตก

คุณนายซูคนนี้ทําไมใจแคบจัง เจ้าคิดเจ้าแค้นขนาดนี้เชียว!

ผ่านไปตั้งเป็นสิบปีแล้วยังจำได้อยู่อีก ไม่รู้จะว่าไงดีแล้วเหมือนกัน

เหยาหลิงเยว่หัวเราะเยาะ "หึๆ ฉันน่ะความจำดีเลิศอยู่แล้ว!"

ไม่ใช่แค่พวกเขาสองคน ตอนนั้นยังมีผีอีกสามตนอยู่ด้วย

ผีทั้งห้าตนพูดด้วยกัน!

เหยาหลิงเยว่ยังจำไม่ลืม เธอพูดว่า “ตอนนี้เห็นหรือยังล่ะ? ยังจะว่าอาเฉินของฉันไม่มีปัญญาซื้อบ้านไหม?”

เธอยกมือขึ้นมาชี้ "ตอนนี้เขาเป็นเจ้าพ่ออสังหาริมทรัพย์ที่เก่งที่สุด!"

ผีบำเพ็ญ ก. "ใช่ๆ ตอนแรกพวกเรามันตาไม่ดีเองที่ดูถูกเขา..."

ผีบำเพ็ญ ข. ยิ้มประจบสอพลอ "พวกเราก็ถือว่าถ้าไม่ทะเลาะกันก็คงไม่ได้รู้จักกันใช่ไหมล่ะ ไม่คิดว่าผู้อำนวยการซูจะเก่งขนาดนี้ ไม่รู้ว่าจะมีบุญได้รู้จักคุณนายซูหรือไม่..."

"คุณนายซูไม่ต้องห่วง ต่อไปพวกเราเป็นผีที่ซื่อสัตย์ต่อผู้อำนวยการซูที่สุดแน่นอน ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไรก็สามารถสั่งพวกเรามาได้อย่างเต็มที่เลย!"

เหยาหลิงเยว่กอดอกทำหน้าหยิ่งผยอง เธอไม่ยอมรับคำประจบสอพลอของเขาตอนนี้หรอก

ซู่เป่าเหลือบมองซืออี้หรันด้วยความปวดหัว

ทั้งคู่เห็นถูซานฉานแล้ว

เห็นได้ชัดว่า เมื่อเทียบกับผีหน้าแตกตัวเล็ก ๆ สองตัวแล้ว ถูซานฉานที่อยู่ตรงหน้าต่างหากคือผีที่ควรระมัดระวังมากที่สุด

หลังจากถูซานฉานได้เข้าใกล้ซูอีเฉิน เธอก็มองเขาตาไม่กระพริบ

ใบหน้าเล็กๆ ที่เดิมทีเย็นชาและเหย่อหยิ่ง ตอนนี้กลายเป็นน่ารักออดอ้อน

ซู่เป่าดึงเหยาหลิงเยว่ "ป้าใหญ่..."

เหยาหลิงเยว่หันกลับมา "หา?”

ซู่เป่าเตือนว่า "ป้าใหญ่ดูผีผู้หญิงตนนี้สิ"

เหยาหลิงเยว่ขมวดคิ้ว จ้องถูซานฉาน

ซู่เป่าคิดว่าเธอเข้าใจแล้ว ไม่คิดว่าเธอจะหันกลับมาพูดอย่างจริงจังว่า "เธอสวยมากนะ"

"ก้นใหญ่!"

"นมโต!"

" เอวก็~~เล็กมาก!"

"สวยมากเลย!"

ซู่เป่า "..."

เธอขมวดคิ้ว "ป้าใหญ่ ลองดูให้ดีสิคะ!"

ในตอนนี้ถูซานฉานก้าวเข้าไปยืนข้างลุงใหญ่ด้วยท่าทางตื่นเต้นขัดเขิน

เหยาหลิงเยว่ได้ยินซู่เป่าพูดแบบนั้นก็จ้องถูซานฉาน

แต่ที่ผ่านมาส่วนหนึ่งคือเธอไม่กล้ามาพบเขา

อีกอย่างคือเขายุ่งมากและแทบจะไม่ปรากฏตัวเลย

อีกประการหนึ่งคือเธอรู้สึกว่าเธอยังไม่แข็งแกร่งพอ ดังนั้นเธอจึงพยายามทำให้ตัวแข็งแกร่งขึ้น

เธออยากกลับมาหาเขาหลังจากที่ขึ้นถึงระดับจักรพรรดิแล้ว เมื่อถึงเวลานั้นเธอจะได้เป็นฝ่ายปกป้องเขาบ้าง

เธออยากเป็นผู้สนับสนุนอยู่เบื้องหลังที่แข็งแกร่งที่สุดของเขา

แต่วันนี้เธออยู่ใกล้เขามากจนอดใจไม่ไหวแล้วจริงๆ

"พี่เฉิน ทำไมคุณพี่ถึงผลักฉันออกล่ะ..."

ถูซานฉานน้อยใจมาก

สีหน้าเศร้าสลดของเธอก็ดูไม่เหมือนแกล้งทำ ความห่างเหินและความไม่พอใจของซูอีเฉินทำร้ายจิตใจเธอมาก

ซูอีเฉินขมวดคิ้วมองถูซานฉาน เขาไม่มีความทรงจำใดๆ เกี่ยวกับเธอเลยเลย เขาไม่เคยเจอคนคนนี้มาก่อนด้วยซ้ำ

อย่าว่าแต่เคยเป็นเพื่อนตายกันมาก่อนเลย

"คุณจำคนผิดแล้วล่ะ" เขาพูดอย่างเย็นชา

ถูซานฉานมองด้วยสายตาเศร้าสร้อย เธอยิ้มด้วยความหดหู่ "คุณจำฉันไม่ได้จริงๆ ด้วย..."

"แต่ไม่เป็นไร ฉันจำคุณได้"

"ต่อไปไม่ว่ายังไง ฉันก็คอยอยู่ข้างหลังคุณเงียบๆ ไม่ว่าคุณจะอยากทำอะไรกับฉันก็ได้ทั้งนั้น"

ประโยคนี้เมื่อประกอบกับหน้าตาน่ารักของถูซานฉานที่พยายามเอาใจบวกดูที่เอวที่คอดเป็นตัว s...

ในที่สุดเหยาหลิงเยว่ก็เข้าใจ "???"

เดี๋ยวนะ ไม่ใช่ปีศาจจิ้งจอก??

แต่ตั้งใจเข้าหาสามีเธอเหรอเนี่ย?!