ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1788

เหยียนปู๋อ้าวตั้งใจจะไปหาถูซานฉาน แต่เห็นเธอกำลังบินพุ่งไปทางหนึ่งด้วยความรวดเร็วพอดี

เขาดีใจทันที เขารู้สึกว่าตัวเองช่างเป็นบุตรแห่งสวรรค์...ไม่สิ บุตรแห่งโชคชะตาจริงๆ คิดอะไรก็ได้อย่างนั้น!

เหยียนปู๋อ้าวไม่ได้รีบร้อนประกาศตัวว่าเป็น ‘บุตรแห่งสวรรค์’ เพราะเมื่อคิดถึงซู่เป่าผู้มีหน้าตางดงามและเต็มไปด้วยชีวิตชีวาแล้ว...

เขาก็รู้สึกไม่อยากเป็นบุตรแห่งสวรรค์ แต่กลับอยากเป็นคนที่ยืนอยู่ข้างกายวิถีสวรรค์เสียมากกว่า…

เหยียนปู๋อ้าวบินโฉบไม่กี่ครั้งก็มาถึงหน้าประตูจิ่วโยว

แล้วเขาก็เห็นซูอีเฉินและคนอื่นๆ รวมถึงจักรพรรดิชิงหัวและเจ้าแห่งวิถีสวรรค์!

เขามองด้วยความตกใจ！

เดี๋ยวนะ พวกเขาจะไปจิ่วโยวงั้นหรือ?

เหยียนปู๋อ้าวรู้จักดินแดนจิ่วโยว ผีบำเพ็ญส่วนใหญ่กล่าวว่าที่นั่นเป็นสถานที่อันตราย ผีบำเพ็ญทั่วไปไปแล้วจะไม่สามารถทนรับกฎแห่งวิถีของจิ่วโยวได้...

แต่ก็มีข่าวลือที่เป็นความลับว่า ผู้ที่สามารถอยู่รอดในจิ่วโยวได้ สุดท้ายจะกลายเป็นผู้ทรงพลัง!

เหยียนปู๋อ้าวมองดูซูอีเฉิน แล้วจู่ๆ ก็รู้สึกถึงความผิดปกติ

ที่หน้าประตูจิ่วโยว พลังของเขาดูบริสุทธิ์ขึ้น ไม่เหมือนพลังของผีบำเพ็ญอีกแล้ว…

และรอบตัวถูซานฉานก็มีกฎแห่งวิถีที่ปั่นป่วนหมุนเวียนอยู่ ซึ่งเหยียนปู๋อ้าวรับรู้ได้อย่างชัดเจน!

ตอนที่ระดับพลังของเขาตกต่ำลงก็เป็นแบบนี้เลย

แล้วเขาก็ได้ยินถูซานฉานพูดอะไรสักอย่างที่คล้ายกับว่า ถ้าต้องเริ่มต้นใหม่ก็ไม่เป็นไร…

เหยียนปู๋อ้าวรู้สึกว่าตนเองค้นพบความลับบางอย่าง!

ซูอีเฉิน ผู้เป็นเจ้าของอาณาจักรธุรกิจในโลกหลังความตาย และยังเป็นญาติผู้ใหญ่ของเจ้าแห่งวิถีสวรรค์กลับทิ้งสถานะที่ดีเช่นนี้ไปเพื่อไปจิ่วโยว

ถูซานฉานอยู่ในระดับกลางของพญายมแล้ว แต่ถึงกับยอมทำลายขั้นพลังของตัวเองเพื่อจะไปจิ่วโยวให้ได้!

เพราะฉะนั้น จิ่วโยวต้องมีความลับในการกลายเป็นผู้ทรงพลังซ่อนอยู่!

เหยียนปู๋อ้าวรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที…

เขาตัดสินใจแล้วว่าจะต้องไปจิ่วโยวให้ได้!

**

ซู่เป่ามองสบตากับซืออี้หราน

ซืออี้หรานใช้จิตเทพส่งเสียงกระซิบกับเธอ “แมลงวันน่ารำคาญ จะไล่ไปให้พ้นๆ ไหม?”

ซู่เป่ายิ้ม “แม้จะเป็นแมลงวัน แต่เราก็ต้องเคารพโชคชะตาของมัน”

เธอถอนจิตเทพกลับมาและหันไปพูดกับพ่อของตัวเองว่า “พ่อบอกว่าพลังที่แท้จริงจะได้มาจากการต่อสู้ ยิ่งสู้ยิ่งแข็งแกร่ง ใช่ไหมล่ะ!”

มู่กุยฝานรู้ดีถึงกลยุทธ์ของลูกสาว เขาจึงพยักหน้าอย่างจริงจัง “ถูกต้องแล้ว”

ทุกคนมองเห็นกระสอบทราย...ไม่สิ ทุกคนเห็นเหยียนปู๋อ้าวกันหมดแล้ว แต่ก็ทำเหมือนไม่ได้เห็นอะไร

จากนั้นประตูจิ่วโยวก็เปิดออก ในทันทีที่มันเปิดออกมา กลิ่นอายของกฎแห่งวิถีที่เข้มข้นและบริสุทธิ์ยิ่งกว่าพัดผ่านเข้ามา!

เหยียนปู๋อ้าวตื่นเต้นจนตัวสั่น ใช่แล้ว เขาคิดไม่ผิด!

ดินแดนจิ่วโยวคือสถานที่ที่มีกฎแห่งวิถีที่บริสุทธิ์ยิ่งกว่า ไม่แปลกที่พวกเขาต้องการจะไป!

เหยียนปู๋อ้าวมุ่งมั่นเต็มที่ สายตาจับจ้องไปที่จักรพรรดิชิงหัว จากนั้นก็หันไปมองพระแม่ธรณี และสุดท้ายมองเจ้าแห่งวิถีสวรรค์ด้วยความอาลัย...

เขาอยากให้เจ้าแห่งวิถีสวรรค์สอนบทเรียนพิเศษให้เขาอีกครั้ง แต่ก็รู้ดีว่าตอนนี้เป็นไปไม่ได้แล้ว

เพราะคราวก่อนเขาได้ล่วงเกินเจ้าแห่งวิถีสวรรค์ แถมยังตวาดเธอไป…

เหยียนปู๋อ้าวเต็มไปด้วยความเสียใจและโทษตัวเอง แต่ตอนนี้ก็ไม่มีเวลาคิดมากไปกว่านี้

ระหว่างหาวิธีกลับไปเอาใจเจ้าแห่งวิถีสวรรค์กับการไปดินแดนจิ่วโยว เขาตัดสินใจเลือกอย่างหลัง!

【ฉันคือบุตรแห่งโชคชะตา! สักวันจะต้องแข็งแกร่งเหมือนกับเธอให้ได้!】

เหยียนปู๋อ้าวเป็นคนหยิ่งผยอง เพราะฉะนั้นเลยรอจังหวะที่ประตูจิ่วโยวใกล้จะปิด เขาคำนวณเวลาพอดีแล้วเผาผลาญกฎแห่งวิถีของตัวเองและพุ่งทะยานเข้าไป!

ประตูสู่ดินแดนจิ่วโยวเปิดออกแล้ว ผู้บำเพ็ญธรรมดาทั่วไปไม่จำเป็นต้องมาเสี่ยงเก้าชีวิตเพื่อไปจิ่วโยวอีกต่อไป

ส่วนเขาคอยจับจังหวะที่ประตูใกล้ปิดแล้วค่อยพุ่งเข้าไป ต่อให้จักรพรรดิชิงหัวและคนอื่นๆ จะรู้ตัวก็สายไปที่จะหยุดเขาได้แล้ว!

(ซู่เป่า ซืออี้หราน พระแม่ธรณี และมู่กุยฝานต่างมองเหยียนปู๋อ้าวที่เผาผลาญกฎแห่งวิถีของตัวเอง และพุ่งทะยานเข้าไปเหมือนจรวดที่ถูกจุดด้วยดินปืนอย่างไม่สะทกสะท้าน...)

เยียนปู๋อ้าวไม่รู้เลยว่าตัวเองเหมือนตัวตลกที่ถูกมองออกอย่างชัดเจน

เมื่อเขาพุ่งเข้าไปในจิ่วโยว ประตูก็ปิดลงพอดี!

ด้านหลังเหมือนจะได้ยินเสียงจักรพรรดิชิงหัวแสดงความเสียใจและโกรธเกรี้ยว ฮ่าๆ!

เขาคิดไว้ไม่มีผิดเลย จังหวะพอดีเป๊ะ!

“โอกาสมาแล้ว…” เหยียนปู๋อ้าวตื่นเต้นกับโลกใบใหม่ตรงหน้า!

เหยาหลิงเยว่ยิ้มอย่างภาคภูมิ “เป็นไง เท่ไหม?”

ซูอีเฉินมองไปที่หัวทั้งเก้าที่น่าสะพรึงกลัว แล้วพึมพำออกมาเบาๆ ว่า “อืม…”

ส่วนถูซานฉานกลับเข้ากันได้ดีกับเหยาหลิงเยว่ ทั้งคู่มีรสนิยมที่ตรงกันเป๊ะ!

เธอร้องอุทานเสียงดัง พร้อมลูบคลำเก้าของนกเก้าเศียรด้วยความชอบใจ “เท่มาก! เจ๋งสุดๆ! ฉันขอขึ้นบ้างนะ!”

เหยาหลิงเยว่ดึงทั้งสองคนขึ้น ‘รถ’ นกเก้าเศียรที่มาพร้อมกับเพลงประกอบ เปิดเพลงดีเจเสียงดังระหว่างบินไปยังหมู่บ้านของเผ่าแม่มดอย่างรวดเร็ว

ระหว่างทางมีแต่เพลงฮิตติดหู

【มอเตอร์ไซค์สุดเฟี้ยวของฉัน ฉันอยากชวนเธอไปนั่งมอเตอร์ไซค์สุดเฟี้ยวของฉัน…】

ทั้งเก้าหัวของนกเก้าเศียรต่างก็ร้องเพลง "มอเตอร์ไซค์สุดเฟี้ยว" กันอย่างครึกครื้น หัวหนึ่งรับหน้าที่ร้องนำ ส่วนอีกหัวหนึ่งรับหน้าที่ให้จังหวะ อีกหัวหนึ่งรับหน้าที่ ‘เลียนเสียงกีตาร์’ และอีกหัวหนึ่งรับหน้าที่เป็นดีเจเปิดแผ่น…

พุ่งทะยานด้วยความเร็วสูงกลับไปยังหมู่บ้านเผ่าแม่มด

คนในหมู่บ้านไม่แม้แต่จะเงยหน้ามามอง

“ฟังเสียงเพลงก็รู้เลยว่า คุณย่าทวดกลับมาแล้ว”

“กลับมาทุกทีก็เพลงนี้ ข้าร้องได้หมดแล้ว”

ถูซานฉานชอบจนไม่รู้จะบอกอย่างไร!

เธอพูดขึ้นว่า “พี่สาว รถมอเตอร์ไซค์นี้ขอยืมขับเล่นสักสองสามวันได้ไหม?”

เหยาหลิงเยว่โบกมืออย่างใจกว้าง “ได้สิ!”

ชาวเผ่าแม่มดต่างหันมามองด้วยความแปลกใจ

เหยาจี๋เสียงอุทานเสียงดัง “คุณย่าทวด คราวนี้พาคนใหม่มาด้วยหรือ?!”

เหยาหรูอี้ตบหัวเขาเบาๆ “ไร้มารยาท! นั่นต้องเป็นคุณปู่ทวดแน่ๆ!”

จากนั้นทุกคนก็หันไปมองถูซานฉานพร้อมกัน

แล้วคนนี้…เป็นใครกัน? ดูเหมือนจะสนิทกับคุณปู่ทวดไม่เบาเลย??

อยากถามแต่ก็ไม่กล้าถาม!

ให้ความรู้สึกเหมือนอยากเผือกแต่ก็ไม่กล้าไปขุดคุ้ยหาเอง เลยได้แต่เกาหัวด้วยความอึดอัดใจ!