ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1796

เมื่อเหยียนปู๋อ้าวเห็นว่าเหยาจี๋เสียงและพวกเขากำลังจะหันหลังจากไป เขาก็กัดฟันแน่นตั้งใจที่จะเข้าไปหลบซ่อนตัวในเผ่าแม่มดให้ได้

ตราบใดที่เขาสามารถหลบซ่อนอยู่ในเขตของเผ่าแม่มดได้ เขาก็จะหาวิธีล่าสัตว์เพื่อเลี้ยงชีพ...

แต่ใครจะคิดว่าทันทีที่เขาก้าวขาซ้ายเข้าไปในเขตของเผ่าแม่มด สุนัขนรกตัวใหญ่ขนาดเท่ากับวัวก็พุ่งเข้าใส่เขาอย่างรุนแรง มันเกือบกัดขาของเขาจนขาด!

ไม่ว่าเขาจะเดินอย่างไรสุนัขนรกตัวนั้นก็คอยเฝ้าจับตาดูเขาอยู่ ถ้าเขาไม่ก้าวเข้าไปในเขตของเผ่าแม่มดสุนัขนรกก็ไม่ขยับ แต่ทันทีที่เขาเข้าไปมันก็จะกระโจนเข้าใส่ทันที

เหยียนปู๋อ้าวรู้สึกเหมือนตกลงไปในหลุมเย็นเยียบ

เขาได้แต่นั่งขดตัวอยู่ที่ขอบเขตแดนของเผ่าแม่มด ไม่มีทางเลือกอื่นเลย

เขาไม่กล้าเดินออกไปข้างนอกแต่ก็ไม่สามารถก้าวเข้าไปข้างในได้ ไม่รู้ว่าเขารออยู่นานเท่าไรจนกระทั่งเมื่อเหยียนปู๋อ้าวเริ่มมึนงง และเมื่อเขาลืมตาขึ้นมาอีกครั้งสิ่งที่เขาเห็นก็คืออุสรกายคอยาวหนึ่งเมตรกำลังลอยอยู่เหนือหัวเขา...

ดวงตาของเหยียนปู๋อ้าวเบิกกว้าง ก่อนที่ทุกอย่างจะมืดลง

ก่อนที่จะถูกกลืนกินและหายไปอย่างถาวร เหยียนปู๋อ้าวรู้สึกเสียใจในที่สุด

ถ้ารู้เช่นนี้เขาคงไม่มาที่จิ่วโยวเลย แม้จะให้เขากลับไปยังตอนแรกให้เขาตั้งใจฟังคำสอนของเจ้าวิถีสวรรค์ก็ยังดีกว่า...

แต่เสียใจก็สายเกินไปแล้ว เหยียนปู๋อ้าวหายไปในความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวังและไม่ยอมรับชะตากรรม

……

ถูซานฉานพลิกดูหนังสือเหลิงเยว่จึพร้อมขมวดคิ้ว “เล่มนี้ฉันขุดเจอในของเก่า ๆ ของพ่อแม่ ตอนเด็ก ๆ ฉันก็อ่านมันเหมือนกับเรื่องเล่าเล่น ๆ”

ซูอีเฉินที่เคยเห็นนิยายหลายเล่มบนชั้นหนังสือของซูจิ่นอวี้เขาเปิดพลิกดูเล่มนี้อย่างรวดเร็ว “นี่มันนิยายรักแนวท่านประธานสมัยแรกเริ่มเลยนะ”

เนื้อหาของมันเกี่ยวกับจอมขมังเวทผู้ยิ่งใหญ่ที่สามารถเรียกลมเรียกฝนได้ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของอำนาจ แต่กลับไม่สนใจหญิงใดเลยแม้แต่คนเดียว

ทุกครั้งที่หญิงสาวพยายามเข้าใกล้เขาพวกเธอมักจะถูกสะบัดมือและถูกฆ่าให้แหลกเป็นผุยผง...

จอมขมังเวทใช้ชีวิตเป็นโสดมาร้อยกว่าปี จนกระทั่งครั้งหนึ่งเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสและเกิดความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับนางเอกเหลิงเยว่จึในค่ำคืนหนึ่ง

เมื่อเหลิงเยว่จึฟื้นขึ้นมาพบว่าเขาคือมหาจอมขมังเวทเธอก็กลัวว่าจะถูกตามฆ่าเหมือนหญิงคนอื่น ๆ จึงหนีไปพร้อมกับลูกในท้อง...

เหยาหลิงเยว่ที่อ่านอย่างติดพันเอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้น “นี่แหละ! เนื้อเรื่องแบบที่ฉันคุ้นเคย! อ่านแล้วมันสะใจ! ฉันชอบ!”

ถูซานฉานถึงกับกระตุกมุมปาก พี่สาวของเธอ อินเตอร์เน็ตความเร็ว 5G เร็วมากเกินไปแล้ว!

หลังจากนั้นไม่กี่วันเหยาหลิงเยว่ก็ซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดของซูอีเฉินและอ่านนิยายเล่มนี้จนจบ

เก้าสิบเปอร์เซ็นของเนื้อหานิยายเป็นเรื่องความรักระหว่างจอมขมังเวทผู้เผด็จการกับนางเอก ส่วนซูอีเฉินซึ่งเปรียบเสมือนนักเรียนหัวกะทิก็สรุปตำราลับการบำเพ็ญออกมาได้เพียง สิบเปอร์เซ็นจากเนื้อหาทั้งหมด

เหยาหลิงเยว่ถามอย่างกังวล “มันจะใช้ได้จริงหรือ? หรือว่าผู้แต่งเขียนมันมั่วขึ้นมา?”

ซูอีเฉินที่กำลังตรวจสอบตำราลับอยู่ตอบด้วยความลังเล “ลองดูแล้วจะรู้เอง”

เหยาหลิงเยว่จ้องมองเคตำราลับนั้น พลิกดูขึ้นลงหลายรอบจนจำได้ขึ้นใจ

เธอเองเป็นจอมขมังเวทแต่ก็ไม่เห็นว่าจะมีอะไรผิดปกติ

“งั้น…ลองดูสักตั้ง?”

ต้องยอมรับว่าทั้งเหยาหลิงเยว่และซูอีเฉินคนหนึ่งกล้าพูด คนหนึ่งก็กล้าลอง

ซูอีเฉินเริ่มฝึกตามเคล็ดวิชาที่อยู่ในหนังสือ

และการทดลองนี้ใช้เวลาไปหนึ่งปีเต็มโดยที่ซูอีเฉินไม่มีวี่แววว่าจะตื่นขึ้นมาเลย!

เขาจมอยู่ในโลกของตัวเอง เหมือนคนที่กำลังฝัน และในฝันนั้นเวลาเพิ่งผ่านไปแค่ห้านาทีแต่เมื่อเขาตื่นขึ้นมาก็พบว่าฟ้าได้สว่างแล้ว

เหยาหลิงเยว่เฝ้าดูแลซูอีเฉินอย่างเป็นห่วง

ทำไมเขายังไม่ตื่นอีก?

“ไม่ได้การแล้ว ฉันจะรอแบบนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว!”

เหยาหลิงเยว่ลุกขึ้นยืนและพูดขึ้น “ฉันจะไปหาซู่เป่า…”

“ซู่เป่า… ซู่เป่า…”

เธอพึมพำเบา ๆ ขณะใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวล

ถูซานฉานพูดขึ้น “ฉันไปหาเอง!”

แต่เหยาหลิงเยว่ส่ายหัว “เธอออกไปไม่ได้หรอก”

ทันใดนั้นถูซานฉานก็นึกถึงใครบางคนขึ้นมาดวงตาของเธอเปล่งประกาย “เช่นนั้น… จักรพรรดิตงเยว่ล่ะ?”

เหยาหลิงเยว่ตอบ “เขาเคยมานี่บ่อย ๆ …”

แต่ตั้งแต่ที่ซูอีเฉินกับเธออยู่ด้วยกัน ชายคนนั้นก็ใช้ชีวิตอย่างสบายใจและไม่ได้ลงมานานมากแล้ว

“ฉันรอไม่ได้อีกแล้ว ฝากเธอช่วยดูแลอาเฉินที!”

เหยาหลิงเยว่พูดจบก็เตรียมตัวออกไป

แต่ทันใดนั้นก็มีคลื่นพลังระเบิดขึ้น

ใกล้ ๆ กับซูอีเฉินเกิดฟ้าผ่ากลางวันแสก ๆ ควันสีเทาดำลอยพุ่งออกมา

เหยาหลิงเยว่และถูซานฉานต่างก็อึ้งไปชั่วขณะ