ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1800

ซูอวิ๋นเจาแบกท่อนไม้ไว้บนหลัง ขณะพูดคุยกับอวิ๋นเหลิงซี

"เหลือแค่หาน้ำลายมังกรหยกให้เจอ คุณก็จะสร้างร่างขึ้นมาใหม่ได้แล้ว"

อวิ๋นเหลิงซีตอบรับเบาๆ

ซูอวิ๋นเจาพูดต่อ "งั้นเราจะไปตามแผนเดิม มุ่งหน้าไปที่เขตเทียนเชวียกันก่อน"

"น่าจะมีคนไปที่นั่นเยอะ ถ้าคุณรู้สึกไม่สบาย เดี๋ยวผมจะเอาผ้ามาห่อคุณไว้ชั่วคราว"

อวิ๋นเหลิงซีตอบรับเบา ๆ อีกครั้ง

ซูอวิ๋นเจาพูดต่อ "ผมได้ยินมาว่ามีร้านขายไอศกรีมย่างอยู่แถวๆ นอกเขตเทียนเชวีย ว่ากันว่ามันอร่อยมาก เดี๋ยวผมจะพาคุณไปลอง"

"คุณเคยกินไอศกรีมย่างไหม? จริงๆ ผมเองก็ยังไม่เคยกินเลย"

อวิ๋นเหลิงซีชินกับการพูดมากของซูอวิ๋นเจาเสียแล้ว

ไม่น่าเชื่อว่าคนที่ดูหล่อเท่ เวลาที่ไม่ยิ้มก็ดูเยือกเย็นซะขนาดนั้นจะชอบพูดมากขนาดนี้

สิ่งที่อวิ๋นเหลิงซีไม่รู้ก็คือซูอวิ๋นเจาเคยเป็นนักรบมาก่อน ตอนนั้นเขาแทบไม่มีเวลาได้พูดจาเลย

ยิ่งตอนที่ต้องทำหน้าที่เป็นสายลับ ทุกคำที่พูดต้องผ่านการคิดวิเคราะห์อย่างถี่ถ้วนว่าจะพูดยังไงและพูดอะไรได้บ้าง

การที่ไม่ต้องกังวลอะไร พูดอะไรก็พูดได้ตามใจแบบนี้ ซูอวิ๋นเจารู้สึกชอบมาก จึงเป็นธรรมดาที่เขาจะพูดมาก

อวิ๋นเหลิงซีคิดในใจเงียบๆ เขาดูจะชอบพาเธอไปกินนั่นกินนี่อยู่เรื่อยเลย

เดิมทีเธอไม่ได้เป็นคนที่สนใจเรื่องอาหารการกินขนาดนั้น ด้วยความที่เธอเป็นผีจะกินหรือไม่กินก็เหมือนกัน

จะตายอีกก็ไม่ได้

แต่ตลอดหลายปีมานี้ สิ่งที่เขาชอบทำที่สุดก็คือพาเธอไปกินของอร่อยๆ อยู่เสมอ

จนตอนนี้เธอเองก็เริ่มอยากรู้แล้วว่าไอศกรีมย่างเป็นยังไง

อวิ๋นเหลิงซีพยายามอดกลั้นไม่ถามว่าไอศกรีมย่างคืออะไร เพราะไม่อย่างนั้นเธอจะดูเหมือนพวกที่สนใจแต่เรื่องกิน สำหรับเธอแล้วมันน่าอายมาก

แต่ไม่ทันไร ซูอวิ๋นเจาก็เปลี่ยนเรื่องพูดอีก

"น้ำลายมังกรหยก...มันคืออะไรเหรอ?" ซูอวิ๋นเจาลูบคางแล้วก็ครุ่นคิด "หรือมันจะเป็นน้ำลายของมังกรจริงๆ?"

อวิ๋นเหลิงซี "..."

ซูอวิ๋นเจา "คุณต้องใช้น้ำลายมังกรหยกเพื่อสร้างร่างกายขึ้นมาใหม่ งั้นก็เท่ากับว่าต้องกินน้ำลายมังกรงั้นเหรอ?"

น้ำลายมังกรมันก็คือน้ำลายนั่นแหละ!

อวิ๋นเหลิงซี "..."

ในที่สุดเธอก็ทนไม่ไหวแล้วพูดขึ้นว่า "หยุดพูดได้แล้ว"

ซูอวิ๋นเจาตอบทันที "โอเค"

อวิ๋นเหลิงซีหมดความอดทนจริงๆ

บอกให้เขาหยุดพูด เขาก็หยุดจริงๆ แต่ก็แค่ไม่นาน...

ยังไม่ทันไร ซูอวิ๋นเจาก็เริ่มพูดเรื่องอื่นอีก

ซูอวิ๋นเจา “เอ๊ะ ตรงนี้มีหลุม ลองลงไปดูกันหน่อยไหม?”

อวิ๋นเหลิงซี “...”

(พวกเขาปีนลงไปดู แต่ก็ไม่เจอสมบัติอะไร จากนั้นก็ปีนกลับขึ้นมา)

ซูอวิ๋นเจาพูดขึ้นว่า "หลุมกลมขนาดนี้ ผมก็นึกว่าจะมีอะไรอยู่ข้างในซะอีก!"