ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 181

ทั้งบ้านของเด็กหญิงรู้สึกมืดมนหมดหนทาง ดวงตาไร้ซึ่งแสงสว่าง

เมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังติ๊งๆ ๆ ขึ้น เด็กหญิงไม่กล้าที่จะเปิดออกดูว่าแจ้งเตือนอะไร

แต่ถ้าไม่เปิดออกดู เธอเองก็รู้สึกอยากรู้…….

เธอหลับตาลงแล้วกดเปิดโทรศัพท์ ในใจไม่มีความหวังใดหลงเหลืออยู่แล้ว

จากนั้นก็พบว่า บัญชีของเธอมีคนทักส่วนตัวมามากมาย และเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

ส่วนมากเป็นทักมาขอโทษ…..

“เกิดอะไรขึ้น?!” เด็กหญิงงุงงน

พ่อและแม่ของเธอเองก็รีบเข้ามาดู ตอนนี้เองพวกเขาถึงรู้ว่า เสียงวิพากษวิจารณ์ได้เปลี่ยนทิศทางไปตั้งแต่เมื่อไหร่แล้วไม่รู้

พวกเขาหาสาเหตุจนไปเจอคลิปตัวต้นฉบับ ที่แท้แล้วตำรวจท้องที่ได้มีการออกประกาศ ว่าซ่างชิงเป่ยที่เป็นเจ้าของบัญชีนั้นปลอมเป็นเด็กหญิง แล้วเขียนข้อความที่แสนน่ารังเกียจลงมาให้เห็น ทำให้สังคมเกิดความวุนวาย และตอนนี้เขาได้โดนโทษจำคุก 15 วัน

อีกทั้งบัญชีที่แท้จริงของเด็กหญิงก็มีคนขุดขุ้ยจนเจอ คอมเมนต์คลิปวิดีโอของเธอล้วนมีแต่คำขอโทษ

เด็กหญิงดีใจจนร้องไห้ออกมา เริ่มที่จะมีความหวังกับโลกใบนี้อีกครั้ง!

ส่วนซ่างชิงเป่ยนั้น โดนด่าจนแทบบ้า บัญชีของเขาถูกปิดตัวลง ดังนั้นความโกรธแค้นของชาวเน็ตจึงไปลงที่โทรศัพท์ของพ่อแม่เขาแทน

ในโลกใบนี้ พระเจ้าจะไว้ชีวิตใครบ้าง

วินาทีนั้นพ่อแม่ของซ่างชิงเป่ยก็โดนด่าแทบเป็นแทบตาย…..

เพื่อนและญาตรอบๆ ต่างก็ใช้ ‘คำพูด’ มากมายมา ‘เสียดสี’ พวกเขา ทั้งสองคนโมโหมากตามหาลูกชายไปทั่ว

“ฉันจัดการฆ่ามันเลยยังดีกว่า!” พ่อซ่างชิงเป่ยด่าออกมา

แม่ซ่างชิงเป่ยถอนหายใจ “ไปเรียกเขากลับมาเถอะ!”

ถ้าไม่พูดอะไรคงไม่เป็นไร พอพูดขึ้นมาพ่อซ่างชิงเป่ยก็โมโหขึ้นมาทันที “จะเรียกยังไง? เรียกให้กลับมาเหรอ? นอกจากเสียว่าคุณตีมันให้เป็นเด็กเอ๋อนั่นแหละ มันถึงจะเชื่อฟัง”

แม่ของเขาร้องไห้ “บอกตั้งนานแล้วว่าอย่าออกไป ก็ไม่ฟัง! ออกไปอยู่ข้างนอกไปแปดปี ขนาดเงินกลับมาฉลองปีใหม่ที่บ้านยังไม่มี ฉันยอมให้เขาเป็นเด็กเอ๋อยังดีกว่าเลย! ให้อยู่บ้านช่วยที่บ้านไป ดีกว่าไปสร้างเรื่องข้างนอก!”

สองสามีภรรยานั้นรู้ดี ลูกของพวกเขาเจ้าเล่ห์มาตั้งแต่เด็กแล้ว

เจ้าเล่ห์จนไม่เข้าเรียน ไม่ยอมทำเรื่องแบบที่คนปกติเขาทำกัน มักจะคิดทะเยอทะยานอยากที่จะรวย

สองสามีภรรยาต้องมานั่งหวาดกลัวอยู่ทุกวัน กลัวว่าจะเกิดเรื่องอะไรเดือดร้อนมาถึงที่บ้าน กลัวว่าคนอื่นจะมาคิดบัญชีถึงบ้าน

แต่ว่ายังไงก็เป็นลูก จะทิ้งก็ไม่ได้……

ซ่างชิงเป่ยที่ติดคุกอยู่ตอนนี้ ไม่ได้รู้เรื่องที่เกิดขึ้นเลย

ต่อให้จะโดนขังแล้ว เขาก็ไม่รู้สึกอะไร ก็แค่ 15 วันไม่ใช่หรือไง?

หลังจากนี้ 15 วันออกไป ก็ยิ่งแมนขึ้นไปอีก!

ตอนนี้เขาเริ่มเข้าใจเรื่องการตามกระแสแล้ว เหตุการณ์เด็ดๆ เกิดขึ้นทุกวัน ขอแค่เขาจับจุดเรื่องพวกนั้นแล้วเอามาใส่สีตีไข่หน่อย ก็เกิดแล้วง่ายๆ แบบนั้นเลย

พวกที่พากันถ่ายวิดีโอกันซื่อๆ พวกนั้นน่ะมันพวกโง่ คนฉลาดเขาก็ต้องรู้จักหยิบเรื่องแบบนี้มาใช้ประโยชน์ ทั้งประหยัดสมอง ทั้งยังดังง่ายด้วย……

ซ่างชิงเป่ยคิด ดวงตายิ่งเป็นประกาย เขานั่งพิงกรงเหล็กของห้องขังแล้วหัวเราะออกมา

ตอนนี้เองที่หน้าประตูมีเสียงติ๊งต่องดังขึ้น มีคนร่างเล็กและใหญ่ยืนอยู่ด้านหน้า

มู่กุยฝานกับซู่เป่านั่นเอง

ซ่างชิงเป่ยรู้สึกเหมือนโดนสาดน้ำเย็น มีสติขึ้นมาทันที

เขาเอ่ยถามตะกุกตะกัก “พะ พวกคุณคิดจะทำอะไร?”

มู่กุยฝานเอ่ยเสียงเย็น “ไม่ต้องกลัว แค่จะมาคุยกับนายอย่างเป็นมิตรเท่านั้นเอง”

ซ่างชิงเอ่ย “……”

อีกแล้ว!

“พะ พี่ชาย โหดหน่อยก็ดีนะ…..” ซ่างชิงเป่ยแทบจะร้องไห้ เป็นมิตรของอีกฝ่ายเขารับไม่ไหว

ในที่สุดซู่เป่าก็ได้เจอคุณลุงน่ากลัวที่ตัดนิ้วแล้ว…..เธอจับชายเสื้อของมู่กุยฝานแน่นขึ้น

ก่อนที่จะเอ่ยถามเสียงเบา “ท่านอาจารย์ บนหัวเขาไม่มีผีนี่?”

แต่น่าแปลกมาก บนตัวคนคนนี้มีไอพิฆาต

บนตัวของคนที่ยังมีชีวิตอยู่ ทำไมถึงมีไอพิฆาตได้?

จี้ฉางจ้องซ่างชิงเป่ย ก่อนเอ่ยขึ้น “เป๋าน้อย รู้จักฉือเม่ยฮว๋างเหลียงไหม?”

ซู่เป่าส่ายหน้าไปมา

จี้ฉาง “ฉือเม่ยฮว๋างเหลียง ในอดีตหมายถึงผีปิศาจประเภทต่างๆ แต่ตอนนี้หมายถึงคนเลวแบบต่างๆ”

“ในเมื่อเป็นคน ทำไมในตัวอักษรฉือเม่ยฮว๋างเหลียง(อักษรจีน) ถึงมีตัวที่สื่อความหมายว่าผีอยู่ด้วย? ตอนนี้คนต่างก็บอกว่าคนน่ากลัวกว่าผี ก็เลยใช้ตัวอักษรนี้ด้วย”

“แต่ในความจริงแล้ว บนโลกใบนี้มีผีอยู่แบบหนึ่ง พวกมันเป็นวิญญาณที่เป็นคนมีชีวิต แต่กลับไม่แตกต่างกับผีเลย”

ซู่เป่าฟังอย่างงุนงง เหมือนจะเข้าใจแต่ก็ไม่เข้าใจ