ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 184

ซูลั่วขมวดคิ้ว “ไม่ใช่บ๊ะจ่างแบบนั้น ลุงหมายถึงว่าลุงเจอผี เรื่องผีที่เธอเล่าให้ลุงฟัง……ลุงเจอผีเข้าจริงๆ แล้ว”

ซู่เป่ามองไปทางเขาอย่างสงสัย “ไม่มีผีนี่คะ!”

แต่ว่ามีไอหยินอยู่ตามตัวของลุงสี่จริง

ซูลั่วเอ่ย “เธอไม่เห็นก็ปกติ เพราะว่าเขาอยู่ตรง…..”

เขากำลังจะชี้ไปข้างกาย แต่ก็พบว่าผีตัวนั้นไม่อยู่เสียแล้ว

ซูลั่วมองซ้ายมองขวาไปรอบๆ ไม่เห็นเงาของผีตัวนั้นแล้ว

หนีไปแล้ว?

จี้ฉางออกไปตรวจสอบทันที ไม่นานก็เข้ามาแล้วเอ่ย “น่าจะหนีไปแล้ว หนีเร็วอยู่นี่”

เขาหันไปมองซูลั่ว “มีไอหยินออกมา น่าจะเจอผีร้าย”

ซู่เป่า “แล้วจะทำยังไง?”

ดวงตาของจี้ฉางประกายวาบ ทำยังไง ในเมื่อผีร้ายตัวนั้นมาหาซูลั่ว ถ้าอย่างนั้นก็ให้เขาออกไปล่อเหยื่อ แค่นี้ก็สามารถล่อผีหญิงออกมาได้แล้ว

ซู่เป่าลุกขึ้นยืนริมเตียง เมื่อยืนขึ้นก็สูงเท่าอกซูลั่วพอดี

“ลุงสี่ ก้มหน้าลงมาหน่อย” เธอเขย่งเท้า ก่อนที่พยายามจะยื่นมือออกไปข้างหน้า

ซูลั่วเอนตัวลงมา

ซู่เป่าลูบหัวเขาเบาๆ แล้วก็พึมพำอะไรบางอย่าง “ลูบหัวหมาน้อย ไม่ให้มีเรื่องทุกข์ใจ”

จากนั้นมือเล็กๆ ก็เลื่อนลงมาตบที่ไหล่ของเขา ขาของเขา “ลูบขาหมาน้อย ทุกเรื่องราบรื่น!”

ซูลั่ว “…….”

ไอหยินที่มองไม่เห็นสลายหายไปแล้ว

ซูลั่วรู้สึกสบายตัว จิตใจค่อยๆ สงบลง

มุมปากของเขายกขึ้นแล้วเอ่ยถาม “ใครสอนเธอเนี่ย?”

ซู่เป่าชี้ไปทางจี้ฉางอย่างไร้เดียงสา “ท่านอาจารย์หนูค่ะ!”

ซูลั่ว “…….”

เรื่องนี้พี่ใหญ่เคยเล่าให้เขาฟัง ว่าข้างกายของซู่เป่ามีอาจารย์อยู่ บางทีอาจเป็นเพราะว่าเธอโดนทำร้ายมาเนิ่นนาน ก็เลยเห็นภาพหลอนคิดว่ามีคนมาปกป้อง

แต่ก็ยังมีความเป็นไปได้อีกอย่างคือ อาจารย์คนนี้มีอยู่จริง ไม่อย่างนั้นซู่เป่าจะรู้เบอร์ของซูอี้เซินได้ยังไง?

แต่ตอนนั้นซูลั่วยังไม่เชื่อเท่าไหร่ เขาคิดว่าซู่เป่าน่าจะมีปัญหาด้านจิตใจมากกว่า เขายังทะเลาะกับซูอีเฉินเรื่องที่อีกฝ่ายไม่ยอมส่งซู่เป่าไปพบจิตแพทย์อยู่เลย…..

ตอนนี้…….

ซูลั่วขยับแว่นตามความเคยชิน แล้วถึงได้รู้ว่าตัวเองไม่ได้เอาแว่นมา

ซูอีเฉินเดินถือไอแพดเข้ามา ก่อนที่จะเอ่ยเสียงเรียบ “ยังไม่ตื่นใช่ไหม? มาดูข่าวบันเทิงเช้านี้ รับรองนายตื่นแน่นอน”

ซูลั่วรับไอแพดมา ก็เห็นพาดหัวข่าวสีดำตัวหนา

【ราชาแห่งวงการรุ่นใหญซูลั่วเสียท่า】

รูปภาพประกอบคือตอนที่เขาสวมชุดคลุมนอนวิ่งออกมาจากโรงแรม ท่าทางของเขาเหมือนหงอคงตอนที่ถูกปล่อยตัวออกมาจากเขาอู่หาง ขาดแค่ข้อความประกอบว่า ‘ฉันออกมาแล้ว ฉันออกมาแล้ว’ ก็เท่านั้น…….

ในตอนที่กำลังคิดอยู่นั้น เมื่อเลื่อนลงมาด้านล่าง ก็มีชาวเน็ตตัดต่อภาพเพิ่มให้เขาแล้ว

ซูลั่ว “……..”

ชาวเน็ตต่างตกตะลึง พากันคาดเดาว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ถึงทำให้ราชาแห่งวงการบันเทิงวิ่งออกมาจากโรงแรมโดยไม่สนใจภาพลักษณ์ แล้วหายไปไม่พบตัว

มีคนบอกว่าเขาละเมอ

บ้างก็บอกว่าเขาเมา

แฟนคลับบอกว่าเขาอินกับบทมากเกินไป เพราะว่าตอนนี้บทที่เขาได้รับเป็นคนบ้า ทุ่มเทกับการทำงานเกินไปแล้ว555!

มีคนมาเถียงกลับ นี่ไม่น่าจะเหมือนบ้า น่าจะเจอผีนะ……

ซูลั่วอยากจะไปตอบคอมเมนต์เหลือเกิน เดาได้ตรงเผง

แต่เมื่อคิดถึงฐานะของตัวเอง…….ซูลั่วทำได้แค่ไปแก้ตัวบนบัญชีเว่ยป๋อของตนเอง

【ต้องขอโทษด้วย แม่ของผมสุขภาพไม่ดีนัก เมื่อวานเกิดเรื่องนิดหน่อย ผมเลยรีบกลับบ้านมา】

เมื่อคิดถึงเรื่องที่เกิดเมื่อเช้า ก็คิดว่าข้อแก้ตัวนี้ไม่ค่อยเข้าเท่าไหร่นัก

แม่เขายืนขึ้นได้แล้วนับว่าเป็นการเกิดเรื่องไหมล่ะ?

แฟนคลับก็มาแสดงความเห็นอกเห็นใจกันทันที

【ที่แท้เป็นแบบนี้เอง! ฮือๆ ๆ พี่เป็นคนกตัญญูมากจริงๆ!】

【รีบร้อนขนาดนั้น แม่ของพี่ไม่เป็นไรใช่ไหม….ขอให้ปลอดภัยๆ!】

【น้ำเสียงแบบนี้ สถานการณ์น่าจะไม่ดีแน่เลย! เมื่อก่อนเวลาพี่โพสเว่ยป๋อไม่ใช่แบบนี้นะ! น่าจะเกิดเรื่องอะไรกับคุณน้าแล้วจริงๆ…..ฮือๆ หวังว่าคุณน้าจะไม่เป็นไร! /สวดมนต์/*/*】

【จะร้อง ทำไมถึงเป็นแบบนี้ พี่คงจะตกใจมากเลย/ร้องไห้】

ต่อมา ก็มีแฟนคลับหลายคนที่ยังไม่เข้าใจสถานการณ์แต่ทึกทักไปก่อนแล้ว

【คุณน้าไปสบายนะคะ! /สวดมนต์/*/ธูป/เทียน】

【ฮือๆ ๆ คุณแม่ซูไปดีนะ! /จุดไฟ/จุดไฟ/จุดไฟ】

【ขอให้อยู่ข้างบนไร้โรคภัย พี่ไม่ต้องเศร้านะ /*/สวดมนต์】

คุณนายซูพึ่งจะเล่าเรื่องที่ตัวเองยืนได้ให้คุณท่านซูอย่างตื่นเต้นดีใจ คุณท่านซูก็เลยจะพาเธอไปตรวจอาการที่โรงพยาบาล

คุณนายซูหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู อยู่ๆ ก็มีแพลตฟอร์มมากมายส่งข้อความมาให้

【แม่ของราชาวงการบันเทิงเหมือนว่าเมื่อวานได้จากไปแล้ว…..】

คอมเมนต์ด้านล่าง เต็มไปด้วยคนส่งรูปจุดเทียน

คุณนายซู “???”

เธอยังไม่ตาย?

เมื่อได้เห็นข้อความเว่ยป๋อของซูลั่ว มุมปากก็ยกขึ้น

ขอบใจมากนะ สมกับเป็นลูกชายคนดีของฉันเลย!

หลังจากที่ซูลั่วโพสเว่ยป๋อก็ไม่ได้สนใจติดตามอะไร กลับมาคุยกับซู่เป่าอย่างจริงจัง

“ซู่เป่า ลุงสี่ผิดไปแล้ว เมื่อวานไม่น่าไม่เชื่อเธอเลย”

ซู่เป่ายิ้มออกมาอย่างน่ารัก “ใช่ไหมล่ะ? ไม่ฟังคำของซู่เป่า ก็เลยต้องเดือดร้อนแบบนี้!”

ซู่เป่า ก็พูดถูกแหละ!

ตอนกินข้าวเช้า ซูลั่วโดนคุณนายซูทุบไปชุดใหญ่ ถึงได้รู้เรื่องที่ชาวเน็ตเข้าใจผิดกัน

เขารีบโพสเว่ยป๋อเพื่อแก้ไขความเข้าใจ บอกว่าแม่ของเขาไม่ได้เป็นอะไร อย่าพึ่งเดากันไปมั่ว!

บรรดาแฟนคลับ

【พี่คะต้องอดทนต่อความเจ็บปวดในใจนะคะ】

【ทำไมถึงยากขนาดนี้คะพี่ /ร้องไห้】

【คุณน้าไม่เป็นอะไร ดีจังเลย สวดมนต์ขอให้ทุกอย่างผ่านไปได้ดี!/】

【เข้าไอซียูมาเหรอ?】

ซูลั่ว “…….”

หลังจากที่กินข้าวเสร็จซูอีเฉินก็พาคุณนายซูและคุณท่านซูไปโรงพยาบาล มู่กุยฝานจะส่งซู่เป่าและหานหานไปโรงเรียนอนุบาล

ซูลั่วตื่นตระหนก แล้วเขาจะทำยังไง?

เมื่อคิดถึงผีตัวนั้น,,,,,มือของเขาก็มีเหงื่อซึมออกมามากมาย

เขาเอ่ย “ซู่เป่า เดี๋ยวลุงสี่จะสอนโดดเรียน เอาไหม?”

มู่กุยฝาน “……”

กล้ามาสอนลูกเขาให้เรียนเรื่องไม่ดีเหรอ?

มู่กุยฝานมองซูลั่วอย่างไม่พอใจนัก

ซู่เป่าชี้ไปยังตึกใหญ่แล้วเอ่ยปลอบ “ลุงสี่ไม่ต้องกลัว ขอแค่ไม่ออกไปจากบ้านก็โอเคแล้ว! อยู่ที่บ้านรอหนูเลิกเรียนกลับมานะคะ!”

พูดจบเด็กน้อยก็ลูบหัว “หมา” ของเขา

ซูลั่วลูกรู้สึกเหมือนตัวเองถูกปฏิบัติเป็นเด็กอย่างไรอย่างนั้น……

ครั้งนี้ซูลั่วไม่สงสัยในคำพูดของซู่เป่าอีก ซู่เป่าไม่ให้เขาออกไป เขาก็ไม่ออกมาแม้แต่ห้องของตัวเอง

ตอนนี้เอง เขาได้ยินเสียงโวยวายมาจากหน้าบ้าน อาเนี่ยวิ่งเข้ามาหาซูลั่วอย่างรีบร้อน “คุณชายสี่ ด้านนอกมีคนบอกว่าเป็นพ่อแม่ของแฟนคลับคุณ เมื่อวานกระโดดตึกตาย อยากให้คุณอธิบายให้เขาฟังว่าเกิดอะไรขึ้น”

“ไม่รู้เหมือนกันว่าพวกเขารู้ที่อยู่นี้ไดยังไง…..”

ซูลั่วนิ่งไป คิดถึงผีหญิงตัวนั้นก่อนที่จะเอ่ยถามออกมา “โดดตึกที่ไหนกัน?”

อาเนี่ย “เมื่อวานตอนเที่ยงคืนพอดี ที่โรงแรมชิดนีส์ชั้น 44”

โรงแรมที่เมื่อวานซูลั่วพัก

“แต่ดูเหมือนว่าแฟนคลับคนนี้จะมีปัญหา ตอนที่ฆ่าตัวตายนั้นสวมชุดสีแดง ที่เกิดเหตุมีรองเท้าสีแดงทิ้งเอาไว้——เป็นรองเท้าสีแดงที่เอาไว้ใส่ตอนแต่งงาน”

“หน้ากระจกแต่งหน้าก็จุดเทียนสีแดงสองแท่ง แล้วก็เมื่อวานโพสเว่ยป๋อที่เธอโพสก่อนตายนั้น……”

อาเนี่ยกดหาบัญชีหนึ่งบัญชี ก่อนที่จะกดเปิดให้ซูลั่วดู

ข้อความเว่ยป๋อนั้นมีสั้นๆ คือ【คืนนี้ ฉันจะแต่งงานกับพี่แล้ว】

รูปภาพประกอบคือหญิงสาวแต่งชุดแดง เธอเอารูปตัวเองกับซูลั่วมาตัดต่อเข้าด้วยกัน

ซูลั่วหรี่ตามองรูปภาพ

ผู้หญิงคนนี้กับผีเมื่อวานดูเหมือนจะไม่ใช่คนเดียวกัน?

หรือว่าคืนวาน ไม่ได้มีแค่ผีหญิงตัวเดียวที่มานอนข้างเขา??

อาเนี่ย “คุณชายสี่ จะออกไปดูไหมครับ?”

ซูลั่วเอ่ยปฏิเสธออกมาโดยไม่คิดเลย “นายออกไปจัดการก็พอแล้ว”

ซูเป่ากำชับแล้ว แล้วเขาจะขัดขืนออกไปทำไมอีก?

ในหนังก็ชอบมีเรื่องแบบนี้ ทั้งๆ ที่ตัวเอกก็กำชับตัวประกอบแล้วว่าอย่าออกไป แต่ตัวประกอบก็ชอบออกไปจัง สุดท้ายก็ตาย

ดังนั้นเขาไม่มีทางออกไปแน่นอน ต่อให้อดตาย เขาก็ไม่มีทางออกไปจากตึกใหญ่นี้เด็ดขาด!

เขาปิดฉากหนังสยองขวัญแบบปกติที่เป็นลง ตั้งแต่ยังไม่เกิดเรื่อง