ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 185

ด้านนอกบ้านตระกูลซู พ่อแม่ของหญิงที่ฆ่าตัวตายร้องไห้ลงไปดิ้นที่พื้นหน้าบ้าน

“ลูกพวกเรา……พวกคุณคืนลูกเรามา……”

“คนมีเงินทำลายชีวิตคน ไม่เห็นชีวิตของเด็กจนๆ คนนึงในสายตา”

นอกจากพ่อแม่ของเด็กหญิงแล้ว ยังมีญาตพี่น้องอีกด้วย แต่ละคนก็โวยวายไม่หยุด

อาเนี่ยออกมาแล้วขมวดคิ้วเอ่ยออกมา “ลูกของพวกคุณก็ไม่อยู่แล้วผมเองก็สงสาร แต่ว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับตระกูลซูของพวกเราเลย โปรดกลับไปด้วย!”

ครอบครัวเด็กหญิงตะลึงงัน “หมายความว่ายังไงกัน? ทำคนบ้านเราตาย แล้วก็จะไม่สนใจอะไรแบบนี้เหรอ?”

คนอื่นๆ เองก็โมโหแล้ว “ดูสิ นี่พูดสิ่งที่คนเขาจะพูดกันหรือเปล่า?”

“อะไรคือบอกว่าไม่เกี่ยวกับพวกคุณ! นี่มันไม่ใช่แล้ว?”

อาเนี่ยนิ่งสงบเป็นอย่างมาก เขาค่อยๆ เอ่ยออกมา

“ถ้าอย่างนั้นถามหน่อย ลูกของพวกคุณเคยติดต่อกับคนตระกูลซูคนไหนไหมครับ?”

พ่อแม่เด็กหญิง “……..”

ไม่มีอย่างแน่นอน……….

พวกเขาเปิดดูไดอารี่ของเด็กสาวจนทั่ว มือถือ เว่ยป๋อ ไม่มีข้อความที่ตอบกลับมาของซูลั่วเลย ขนาดบัญชีทางการที่ตอบกลับมายังไม่มีเลย

ใช่ เขาเป็นดาราดัง จะติดต่อกับคนธรรมดาได้ยังไงกัน?

“แต่ว่าลูกสาวของพวกเราตายเพราะคุณชายสี่ของพวกคุณจริงๆ!” พ่อเด็กหญิงที่โดดตึกกัดฟันกรอด สีหน้าโมโหสุดขีด

อาเนี่ยหันไปถามอกฝ่าย “ขอถามหน่อยว่าตอนที่ลูกพวกคุณโดดตึก คุณชายสี่ของพวกเราแนะนำให้ทำแบบนั้นเหรอ? ก่อนที่เธอจะโดดตึก เธอได้โทรหาคุณชายสี่ของพวกเราไหม”

พ่อแม่เด็กหญิง “……..”

ไม่มีเบอรต์ติดต่อ แล้วจะติดต่ออย่างไร พูดแบบนี้มันรังแกกันชัดๆ?

อาเนี่ยถามอกมาอีก “ไม่มีอะไรเลย? ถ้าอย่างนั้นเคยเจอหน้าคุณชายสี่ของเราไหม? เคยเจอกันเป็นส่วนตัวไหม?”

พ่อแม่ของเด็กหญิงพูดไม่ออก

อาเนี่ยยิ้มเย็น “ทั้งไม่เคยติดต่อกันแบบออนไลน์ ไม่รู้จักกันในชีวิตจริง ไม่เคยเจอกันส่วนตัว ลูกของพวกคุณกระโดดตึก แต่กลับจะให้คุณชายของพวกเรารับผิดชอบ?”

ถ้าสะดุดล้มบนถนน เป็นความผิดเทศบาลไหม

ไปจมน้ำตายที่แม่น้ำเพราะเล่นน้ำ เป็นความผิดของแม่น้ำไหมที่ไหลไปถึงตรงนั้น

กินข้าวติดคอตาย เป็นความผิดของชาวนาที่ปลูกข้าวขึ้นมาไหม?

คำพูดเขาแม้จะเย็นชาไปสักหน่อย แต่ว่าเมื่อเจอพวกหน้าไม่อายตามตอแย ถ้าหากว่าคำพูดของเขามีความลังเลหรือการยอมให้อีกฝ่าย พวกเขาไม่มีทางซาบซึ้ง แต่จะยิ่งกัดเจ็บกว่าเดิม

พ่อของเด็กหญิงปาขวดน้ำลงพื้น ก่อนที่จะตะโกนออกมาเสียงดัง “พูดมากมายให้มันได้ประโยชน์อะไร! ลูกสาวฉันตายไปแล้ว! คนที่ตายไม่ใช่ลูกพวกคุณ พวกคุณก็ไม่เจ็บปวดใช่ไหม?”

‘ลูกของพวกคุณ’ คำนี้ทำให้สายตาของอาเนี่ยเย็นชาขึ้นมาทันที

พวกญาตที่มาด้วยเริ่มพูด “พวกคุณไม่อยากรับผิดชอบใช่ไหม?”

“ลูกของพวกเราถ้าไม่ติดดารา จะเป็นอย่างนี้เหรอ? ถ้าไม่ใช่เพราะคุณชายสี่ของพวกนายโพสรูปพวกนั้นทั้งวัน ทั้งวิดีโอ ลูกเราจะหลงจนหัวไม่ขึ้นแบบนี้เหรอ? ถ้าไม่ใช่เพราะหลง เธอจะโดดตึกเหรอ?”

ใช่แล้วๆ ไม่ว่ายังไงก็เป็นความรับผิดชอบของพวกคุณ!

“เรียกราชาแห่งวงการบันเทิงซูอะไรนั่นออกมา! ทำไม กล้าเย้ายวนคนอื่นได้ พอเกิดเรื่องก็ไม่กล้าเผชิญหน้าเหรอ! อ่อนแอ!”

ญาตของเด็กหญิงโมโหและเริ่มปาข้าวของ ปากระถางดอกไม้หน้าบ้านซู และพวกเครื่องประดับต่างๆ

ซูลั่วที่อยู่ภายในห้องนั้น ดูกล้องวงจรปิดเพื่อดูว่าสถานการณ์เป็นอย่างไร เขาอดที่จะขมวดคิ้วมุ่นไม่ได้

ที่อยู่บ้านเขาหลุดออกไปได้ยังไง คนพวกนี้ถึงมาถึงตระกูลซูได้?

ซูลั่วกุมขมับ ลองนึกคิดดูก็คิดไม่ออกว่าเพราะอะไร

เขามั่นใจว่าตัวเขาไม่ได้บอกที่อยู่บ้านของตัวเองกับใคร กระทั่งบนสัญญาของบริษัทหนังที่เซ็นต์รับบท ที่เขียนก็มีแต่ที่อยู่คอนโดส่วนตัวที่อยู่ด้านนอก

ซูลั่วโทรหาซูอีเฉิน อีเฉินพูดแค่ว่า ‘เข้าใจแล้ว’ แล้วก็วางสายไป

ซูลั่ว “…….สามวินาที กล้าพูดให้มันเกินกว่านี้สักวินาทีไหม”

ด้านหน้าตระกูลซู อาเนี่ยหยิบโทรศัพท์โทรแจ้งความทันที

“ฮัลโหล 110 ใช่ไหมครับ? มีนักเลงมาโวยวายหน้าบ้านผม ทำลายแจกันที่มีราคาถึงห้าล้าน แล้วก็แผงแขวนของราคาสี่ล้าน ดอกกุหลาบจู เลียตราคาหกล้าน”

คนพวกนั้นชะงักงันไปทันที

อาเนี่ยเหลือบมองพวกเขาแล้วเอ่ยออกมาอีก “แล้วก็ต้นกระบองเพชรศรีลังการาคาสิบล้าน ที่ตอนนี้พวกเขากำลังจะโยนลงพื้น”

ผู้ชายคนนึงที่กำลังจะโยนกระบอกเพชรลงพื้นนั้น เมื่อได้ยินราคาก็รีบวางลงทันที สีหน้าเหมือนไม่อยากจะเชื่อ

ต้นกระบอกเพชรบ้าๆ เนี่ยนะ ราคาสิบล้าน??

แม้ว่าต้นกระบองเพชรเขาจะเจอทั่วไปตามตลาดต้นไม้ แต่ต้นกระบอกเพชรราคาสิบล้านเขาเองก็ไม่เคยเจอมาก่อน

ทุกคนต่างโมเป็นอย่างมาก แต่ก็ไม่กล้าทำลายข้าวของแล้ว

ได้ รังแกกันใช่ไหม? พวกเขาจะแพร่ที่อยู่ของที่นี่ออกไปทันที ให้คนมาหาพวกเขาเยอะๆ เลย!

ดูสิว่าจะกลัวกันไหม!

อาเนี่ยวางสายลง แล้วก็โทรหาอีกคนทันทีไม่มีช่องวาง

“ฮัลโหล ทนายถง? มีคนเผยแพร่ที่อยู่ของตระกูลเรา พวกเขาขายที่อยู่ให้กับคน 17 คน ถ้าผมจำไม่ผิดการทำแบบนี้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวใช่ไหม? อืม ช่วยฟ้องพวกเขาให้ผมหน่อย เอาไปทางโทษติดคุกประหาร เพราะว่าบ้านเราไม่ต้องการเงิน!”

“แล้วมีฟ้องเรื่องพวกทำลายทรัพย์สินแบบนี้ไหม? มีทรัพย์สินที่เสียหายมีแจกันดอกไม้ห้าล้าน แผงแขวนของสี่ล้าน ดอกกุหลาบจูเลียตหกล้าน รวมแล้วก็สิบห้าล้าน”

“พิจารณาคดีลงโทษได้? สามปีขึ้นไปไม่เกินเจ็ดปี? ที่บ้านของพวกเรายังมีเด็กห้าคนที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ พวกเขาข่มขู่สร้างความไม่ปลอดภัยให้เด็กทั้งห้าคนในบ้าน พวกเราไม่กล้าส่งเด็กไปเรียนแล้ว ขัดขวางการเติบโตของเด็ก…..ดังนั้น ช่วยฟ้องร้องเขาให้ได้โทษคดีมากกว่าเจ็ดปีด้วยครับ”

คนที่มาหาเรื่อง “…….”

แทบจะบ้า พวกเขาไม่กล้าส่งเด็กไปเรียนตรงไหนกัน? รังแกกันเกินไปแล้ว!

“นาย…..” พ่อของเด็กหญิงโมโหจนหน้าแดงไปหมด “นายขู่กันเหรอ?”

อาเนี่ยวางโทรศัพท์ลง แล้วเอ่ยถามด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “ไม่ได้ตั้งใจจะข่มขู่ ที่จริงแล้วเป็นการขอร้องเท่านั้น! พวกคุณมีอะไรจะเพิ่มเติมไหม?”

ตลกแล้ว การที่เขาจะมาเป็นพ่อบ้านของตระกูลซูได้นั้น เขาจะไม่มีความสามารถอะไรเลยเหรอ?

อาเนี่ยมองพวกไก่อ่อนตรงหน้าด้วยสายตาเย็นชา

ทุกคน

แม่ของเด็กหญิง “เป็นลม” ต่อหน้าทุกคน มีเสียงร้องโวยวายออกมาก่อนที่จะเป็นลม “เจียวเจียวของแม่ เจียวเจียวของแม่ตายน่าสงสารเหลือเกิน!”

“พระเจ้าไม่ยุติธรรม……เขาทำคนตายนะ…….”

ลูกสาวของพวกเขาตายไปแล้ว ตระกูลซูไม่รับผิดชอบก็แล้ว ยังจะมาฟ้องร้องพวกเขาอีก ไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย……

ในตอนที่กำลังโวยวายอยู่นั่น ตำรวจก็มาถึงพอดี

“ใครก่อเรื่อง?”

ญาตของเด็กหญิงโดดตึกเห็นก็พากันเดินถอยหลังหนี

พ่อของเด็กหญิงเอ่ยออกมาอย่างโมโหและสิ้นหวัง “คุณตำรวจช่วยด้วย คนมีเงินใหญ่คับฟ้า! ทำให้ลูกสาวพวกเราตายแล้วไม่สนใจ แล้วพวกคุณไปรับเงินพวกเขามาเท่าไหร่กัน?”

นายตำรวจ “…….”

“?”

พึ่งมาก็โดนใส่ร้ายสัยแล้ว?

ตำรวจคนนึงหน้าตาเคร่งขรึมลงทันที ก่อนที่จะเอ่ยออกมา “คนมากกว่าสามคน นับว่าเป็นการชุมนุมสร้างเรื่อง เจ้าของบ้านแจ้งความแล้ว พวกคุณยังไม่ไปอีกเหรอ?”

คิดไม่ถึงเลยว่าคนที่มาก่อเรื่องกลับยืดคอเอ่ยออกมา “ไม่ไป! ถ้าวันนี้พวกเขาไม่ให้คำตอบที่มีเหตุผลกับพวกเรา พวกเราจะไม่ไป!”

พวกเขาคนเยอะขนาดนี้ จะจับหมดเลยเหรอ? มีประโยคหนึ่งเขาว่าไงนะ…..คนหมู่มากเมื่อทำผิดเรื่องเดียวกัน บางครั้งก็ไม่สามารถลงโทษได้!

คิดไม่ถึงเลยว่านายตำรวจจะเอ่ยออกมาว่า “เอาตัวไป!”

นายตำรวจด้านหลังรีบเข้ามา แล้วทำการจับกุม ทุกคนโดนจับมือกดหัวแล้วพาตัวไปทันที

ทุกคน “…….”