ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 313

กู้เซิ่งเสวี่ยไม่ได้กินอาหารเย็น เอาแต่ตามสืบเรื่องคนที่อยู่เบื่องหลังสปริง ทรี เฮาท์ตลอดทั้งคืน

พวกซูเป่าสามคนกลับบ้าน สายตาของนายหญิงซูทำพวกเขาร้อนตัวจนต้องก้มหน้าหนี

นายหญิงซู “ไปทำอะไรกันมา? ตำรวจมาหาถึงบ้านเลย?”

ซูเหอเหวินตอบอย่างใจเย็น “ซู่เป่าชอบตุ๊กตา เราเลยตั้งใจจะไปสั่งทำตุ๊กตาให้น้อง แล้วซู่เป่าก็บังเอิญเห็นอะไรแปลก ๆ เราก็โทรไปแจ้ง 110”

เขาเล่าคร่าว ๆ ราวกับว่าพอพวกเขาเข้าไปในร้านซู่เป่าก็พบความผิดปกติ จากนั้นพวกเขาก็รีบกลับออกมาทันที

นายหญิงซูมองไปที่ซูเหอเหวินด้วยความสงสัย

เด็กคนนี้ไม่เคยโกหก

บางทีท่านอาจจะกังวลมากเกินไปเองก็ได้...

ซูอี้เฉินพูดว่า “เสี่ยวเหวินพูดจริงครับ หลังจากที่เขาโทรแจ้งตำรวจแล้วเขาเองก็คิดว่าเขาแจ้งความเท็จ คิดไม่ถึงว่าทำไปทำมาเรื่องจะเป็นแบบนี้จริง ๆ”

ซูอีเฉินพูดฟังดูง่าย ๆ หน้าตาจริงจัง ช่วยปิดรอยโหว่ทั้งหมดให้ในรวดเดียว

นายหญิงซูผู้ใสซื่อก็เชื่อ แล้วก็บ่นว่า “มันน่าแปลกจริง ๆ แค่ออกไปเดินเล่นเฉย ๆ ยังมาเจอเรื่องแบบนี้ได้...ต่อไปอย่าไปที่ไหนสุ่มสี่สุ่มห้าอีกนะ ได้ยินไหม? อยากทำตุ๊กตาอะไรก็บอกยาย เดี๋ยวยายให้คนไปหาร้านที่ได้ถูกกฎหมายทำให้...”

ซูเหอเวิ่นกับซู่เป่าพยักหน้าแรง ๆ ซูเหอเหวินยังคงพูดน้อยราวกลัวดอกพิกุลจะร่วงเหมือนเดิม “ครับ”

พอนายหญิงซูโบกมือให้ปุ๊ปพวกเขาทั้งสามก็รีบกลับไปที่ห้องตัวเองปั๊ป ราวกับว่าพวกเขาได้รับการนิรโทษกรรม

ในห้องซูเหอเวิ่นง่วนอยู่กับกะละมังสแตนเลสพลางถามว่า “ซู่เป่าเราจะปล่อยมันไปแบบนี้จริง ๆ เหรอ?”

สปริง ทรี เฮาท์ถูกทลายไปแล้วก็จริง แต่ผู้บงการที่อยู่เบื้องหลังหนีไปได้

ไม่แน่พรุ่งนี้เขาอาจจะเปลี่ยนชื่อเป็นซัมเมอร์ ทรี ออทั่ม ทรี ก็ได้คงไม่มีใครรู้!

ซู่เป่าพูดว่า “ไม่ต้องห่วงค่ะ หนูขอทำนายก่อน ~”

เธอเหยียดแขนออกมาดึงเสื้อ แล้วก็หยิบปู่เต่าที่กำลังกินลูกกุ้งอยู่ในอ่างออกมาท่าทางเคร่งขรึม

ปู่เต่าที่กำลังกัดกุ้งเข้าปากอยู่ “?”

ซู่เป่าพ่นลมใส่ปู่เต่าแล้วกระซิบว่า “ฮ่า ~ หมุน ๆ ๆ!”

ปู่เต่าระวังตัวเอาไว้อยู่แล้วจึงรีบหดหัวกลับไปก่อนที่ซู่เป่าจะจับหมุน

ซูเหอเวิ่นอึ้งไป การทำนายด้วยกระดองเต่าเขาทำกันแบบนี้จริง ๆ เหรอ?

เต่าไม่รู้เลยว่านานแค่ไหนกว่าจะหยุดหมุน ปู่เต่าโผลหัวออกมาโซเซและยังคงกินกุ้งจ่อไปอย่างใจเย็น

ใบหน้าเล็ก ๆ ของซู่เป่าจริงจังขึ้นมา เธอมองไปที่ปู่เต่าและพยักหน้าคุยกับตัวเอง “อ๋อ เป็นอย่างนี้นี่เอง”

ซูเหอเวิ่น “...”

เดี๋ยวสิ อย่างไหน?

ซู่เป่าบอกว่าว่า “ปู่เต่าบอกว่าเราแค่ไปถามพี่ชีชีก็ได้แล้ว”

เธอวิ่งไปที่โต๊ะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาหาเบอร์โทรศัพท์ของกู้ชีชีแล้วก็โทรออก

กู้ชีชีกำลังถ่ายละครอยู่ พอเห็นว่าซู่เป่าโทรมาก็รีบถามว่า “ว่าไงจ๊ะ เป่าเอ๋อร์?”

ซู่เป่าถามว่า “พี่ชีชี ปลายเดือนเจ็ดแบบจันทรคติพี่จะไปไหนค่ะ!”

กู้ชีชีอึ้งไป ไปไหนอะไรกัน? เธอไม่ได้จะไปไหนทั้งนั้นแหละ!

ทันใดนั้นเธอก็นึกขึ้นได้แล้วพูดว่า “อ๋อ! ฉันนึกออกแล้ว จะมีงานแสดงตุ๊กตาฤดูร้อนออนทัวร์ทั่วประเทศ ฉันเป็นพรีเซ็นเตอร์สถานีแรก ซู่เป่าจะไปด้วยไหม?”

กู้ชีชีตื่นเต้น ถ้าซู่เป่าไปด้วย...เธอจับแต่งตัวเป็นสาวน้อยแสนสวย!

ซู่เป่าตอบว่าอืม ๆ พร้อมพยักหน้า เธอพูดต่ออีกนิดหน่อยจากนั้นก็วางสาย

“ได้ความมาแล้วค่ะ งานแสดงตุ๊กตาฤดูร้อนออนทัวร์ทั่วประเทศ พี่ช่วยเช็คดูให้หน่อยสิค่ะ”

ซูเหอเวิ่นป้อนคำค้นหาลงไปอย่างงง ๆ ปรากฎว่าเขาพบข้อมูลงานจัดแสดงตุ๊กตานี้จริง ๆ

ดูจากโปสเตอร์แล้วมันเป็นนิทรรศการตุ๊กตาจริง ๆ และยังมีการบูชายันต์ตุ๊กตาหรืออะไรสักอย่างที่แปลกมากด้วย

ซูเหอเวิ่นมองซู่เป่าด้วยความทึ่ง “แบบนี้ก็ได้ด้วยเหรอ?!”

ซู่เป่าเท้าสะเอวอย่างภาคภูมิใจ “แน่นอนอยู่แล้ว!”

ในขณะที่ซูเหอเวิ่นเกำลังชื่นชมเธออยู่ ก็เห็นซูอีเฉินเคาะประตูและเปิดเข้ามา เขามาถามถึงเรื่องวันนี้

เขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า “งานแสดงตุ๊กตาฤดูร้อนออนทัวร์ทั่วประเทศเหรอ? ซู่เป่าอยากไปไหม?”

ซู่เป่าพยักหน้าและพูดอย่างหนักแน่นว่า “อยากไปค่ะ”