ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 317

มือของจี้ฉางซ้อนทับกับมือของมู่กุยฝาน ในขณะนั้นเองมู่กุยฝานถึงรู้สึกได้ว่าตะปูสลักวิญญาณเริ่มโยกได้!

แววตาของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย แน่นอนว่าของบางอย่างต่อให้เขาจะหาข้อมูลมามากแค่ไหน แต่ก็ยังเหลือช่องว่างอยู่เหมือนเดิม

เห็นเต็มตาว่าตะปูสลักวิญญาณทั้งสองตัวเริ่มถูกดึงออกมา

ในศาลหลักเมือง ด้านหลังรูปปั้นของเจ้าพ่อหลักเมือง ชายผู้มีสีหน้าบึ้งตึงและเย็นชายิ้มอย่างเยือกเย็น

“ประเทศหลงของพวกคุณพูดไว้ว่า หนึ่งส่งเสริมเกื้อหนุนให้มีสอง สองส่งเสริมเกื้อหนุนให้มีสาม สามส่งเสริมเกื้อหนุนให้มีสรรพสิ่ง…”

“แต่คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีตะปูสลักวิญญาณอยู่ที่นี่อีกตัว”

การดูถูกเหยียดหยามฉายชัดในดวงตาของเขา

พวกคนที่ดูดีมีศีลธรรมเหล่านั้น พูดถึงเรื่องผิดถูกอะไรก็พูดไปเถอะ แต่โลกนี้มีแค่คนชนะเท่านั้นแหละถึงมีสิทธิพูด！

สามส่งเสริมเกื้อหนุนให้มีสรรพสิ่ง พวกเขาไม่ได้ต้องการให้กำเนิดสรรพสิ่ง เพียงแค่ต้องการการสนับสนุนจากหนึ่งในสามของลมหายใจมังกร และไม่ให้มีใครมาขัดขวางการเซ่นไหว้ครั้งแรกก็พอ!

ตะปูทั้งสองตัว แค่ดึงมันก็ออก...แม้ว่าจะรู้สึกไม่เต็มใจ แต่นี่เป็นวิธีเดียวที่จะทำได้ในตอนนี้

เขากรีดเลือดและหยดลงบนหน้าตะปูสลักวิญญาณ รอแค่ดึงตะปูสลักวิญญาณด้านนอกสองตัวออกมา เขาก็จะรีบทำพิธีต่อทันที และทุกอย่างก็จะเสร็จสมบูรณ์!

ในขณะที่ซู่เป่าและมู่กุยฝานดึงตะปูสลักวิญญาณออกมา ชั่วขณะนั้นเองตะปูสลักวิญญาณก็เกือบจะหลุดออกจากพื้น

จู่ ๆ จี้ฉางก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติจึงรีบหยุดทันที “เดี๋ยวก่อน!”

มันดูง่ายเกินไป และไม่มีอะไรมาขัดขวางพวกเขาไว้เลย

จี้ฉางเงยหน้าขึ้นและเห็นเมฆดำรวมตัวกันกลางอากาศ ใบหน้าของเขาบึ้งลงทันที “ยังมีอีกอันหนึ่ง!”

แต่ตอนนี้ตะปูสลักวิญญาณสองตัวถูกดึงออกไปครึ่งหนึ่งแล้วและไม่สามารถหยุดไว้ได้แล้ว

เว้นแต่ว่ามีคนอื่นเข้ามาดึงตะปูสลักวิญญาณอีกตัวออกมาในตอนนี้!

จี้ฉางกัดฟัน พร้อมจะฉีกร่างตัวเองออกเป็นสองส่วน

เพื่อบุญบารมีของศิษย์ตัวน้อย เขาก็ต้องพยายามอย่างเต็มที่เช่นกัน

ก่อนที่ฟางเส้นสุดท้ายจะขาดลง ร่างเล็กของใครคนหนึ่งก็วิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว กู้เซิ่งเสวี่ยพูดขึ้นมาอย่างเย็นชา “พวกคุณนับถึง 30 วินาที!”

ครั้งนี้เธอต้องทำสำเร็จ!

กู้เซิ่งเสวี่ยถือหล่อแกเดินตรงไปที่ด้านหลังของรูปปั้นเจ้าพ่อหลักเมือง และในที่สุดก็เห็นตะปูสลักวิญญาณตัวที่สาม

ในขณะเดียวกันก็มีชายคนหนึ่งยืนอยู่ตรงนั้นมองเธออย่างไม่ละสายตา!

20 วินาที!

กู้เซิ่งเสวี่ยไม่มีเวลาคิดมากนัก ดังนั้นเธอจึงรีบพุ่งเข้าไปกอดตะปูสลักวิญญาณ!

ชายคนนั้นตกตะลึง ไม่นึกเลยว่าเธอจะทำแบบนี้ กล้าดึงตะปูต่อหน้าเขาเลยงั้นเหรอ?!

เขารู้สึกโกรธมากและตบกู้เซิ่งเสวี่ยที่หลัง!

กู้เซิ่งเสวี่ยทอดถอนใจออกมา

10 วินาที!

เธอนับเวลาในใจอย่างเงียบ ๆ และกัดปลายลิ้น ความสามารถทั้งหมดของเธอถูกนำมาใช้ในตอนนี้

8... 7...

ชายคนนั้นคิดไม่ถึงว่าเด็กตัวเล็ก ๆ อย่างกู้เซิ่งเสวี่ยจะรับมือยากขนาดนี้ ซึ่งประมาทมาก ดังนั้นเขาจึงรีบเข้าไปรัดกู้เซิ่งเสวี่ยและพยายามที่จะดึงเธอออกไป

และไม่ทันคาดคิด มือของกู้เซิ่งเสวี่ยซึ่งดูราวกับถูกตอกไปบนตะปูสลักวิญญาณนั้น บวกกับพละกำลังของเขาจึงทำให้ตะปูถูกดึงออกมาครึ่งหนึ่ง!

“...”

ชายคนนั้นโกรธจัดและกดกู้เซิ่งเสวี่ยลงอีกครั้ง แต่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น กู้เซิ่งเสวี่ยดูเหมือนรากงอกจนทำให้เขาไม่สามารถกดลงได้

ใบหน้าของชายคนนั้นดูน่าเกลียด และโดยไม่ต้องคิดเขาดึงมีดออกมาแล้วแทงเข้าที่หลังของกู้เซิ่งเสวี่ย

มีเพียงสิ่งเดียวที่อยู่ในหัวของกู้เซิ่งเสวี่ย 5... 4... 3...

สองวินาที เธอต้องดึงมันขึ้นมา ไม่อย่างนั้น...

กู้เซิ่งเสวี่ยรู้สึกว่าแรงของเธอลดลงอย่างรวดเร็ว

แต่เธอจะยอมแพ้ไม่ได้ เธอไม่อยากให้คนอื่นพูดว่าเธอไม่เก่งอีก และเธอก็เจ๋งมาก ๆ

เธอไม่อยากแพ้ซู่เป่า...

2...1!

ในวินาทีสุดท้ายจู่ ๆ กู้เซิ่งเสวี่ยก็รู้สึกว่าบนแขนของเธอถูกเติมพลัง เธอพ่นลมหายใจและดึงตะปูสลักวิญญาณออกมา!

ในเวลาเดียวกัน ตะปูสลักวิญญาณสองตัวที่อยู่ด้านนอกประตูก็ถูกดึงออกมาเช่นกัน

มู่กุยฝานรู้ว่าในสถานการณ์แบบนี้จะปล่อยมือก็คงไม่มีทางปล่อยมือได้ ดังนั้นเขาจึงต้องต่อสู้ให้ถึงที่สุด

เนื่องจากเป็นเด็กที่รู้เรื่องตะปูสลักวิญญาณ จึงเป็นเด็กที่มีพรสวรรค์ แล้วถ้าเกิดว่า...ความหวังนี้สำเร็จได้จริง ๆ ล่ะ