ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 330

สุดท้าย อั่งเปาทั้งหมดในกระเป๋าของซู่เป่าก็โดนคุณนายซูเอาไปจนหมด

เธอมองกระเป๋าสะพายข้างที่ว่างเปล่าของตัวเอง ซู่เป่ากลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่

ฮือๆ ที่แท้ผลของการทำผิดมันหนักหนาขนาดนี้เลย

อั่งเปาที่เธอเก็บไว้เป็นครึ่งปี หมดไปเลย

ราคาประสบการณ์ครั้งนี้แพงไปแล้ว จากนี้ไปเธอจะไม่ทำลายบ้านอีกแล้ว……

เสี่ยวอู่ที่เกาะอยู่บนไหล่ของซู่เป่านั้นยื่นหัวออกมา ก่อนที่จะเอียงหัว

“อ้าก ไม่มีแล้ว หมดแล้ว! เงินในกระเป๋าหมดเลย สมองก็ว่าง มือก็ว่าง เป๋าเสื้อก็ว่าง หมดเลยทั้งสี่จุด!”

ซู่เป่าร้องไห้โฮขึ้นมาทั้นที

QWQ

เงิน เงินของเธอ!

คุณนายซูเมื่อได้ยินเสียงร้องไห้ของเธอ ก็พยายามอดทนไม่เอาเงินไปคืนให้อีกฝ่าย

การเป็นคนนั้นต้องมีเส้นความอดทน การสั่งสอนก็เช่นกัน จะหันกลับไปไม่ได้ ห้ามหันกลับไป……

เพียงแต่ว่าใจของเธอสลายไปแล้ว

เสี่ยวอู่เขยิบเข้าไปใกล้ใบหน้าของซู่เป่า อยากจะปลอบ “เงินขาดมือ คิ้วขมวด เวลาก็เร่งรีบ กางเกงก็คับ….ขอให้เธอเจอสี่เรื่องนี้!”

ซู่เป่าร้องไห้หนักกว่าเดิม

ซูเหอเหวินที่ได้ยินเรื่องราวแล้วตามมาดูนั้น มุมปากกระตุก

เขายิ้มเย็น “ปลอบไม่เป็นก็ไม่ต้องปลอบ”

ซูเหอเวิ่นเองก็มาเช่นเดียวกัน เมื่อเขาเข้าใจเรื่องทั้งหมดแล้วก็เอ่ยออกมาทันที “ไม่ต้องร้องไห้ เดี๋ยวพี่จะไปเอาเงินค่าขนมมาให้!”

เขากลับเข้าไปในห้อง ก่อนที่จะหยิบกระปุกเงินออมสินทั้งหมดมาทุบ แล้วกำเงินมายัดใส่ในกระเป๋าสะพายของซู่เป่า

หานหาน “แค่เงินเองไม่ใช่เหรอ? ฉันมี ให้เธอ ให้หมดเลย!”

เธอหยิบโทรศัพท์ออกมา จากนั้นก็โอนเงินทั้งหมดให้ซู่เป่า โอนไปหมดไม่เหลือแม้สตางค์แดงเดียว

ซูจื่อซีขมวดคิ้วมุ่น เขาหยิบกระดาษทิชชู่ยื่นให้ซู่เป่า “ไม่ต้องร้องแล้ว! ร้องไห้เพราะเงินแค่นี้ ขายขี้หน้า”

ถ้าไม่อย่างนั้นเขาเงินทั้งหมดให้เธอเลยก็ได้ เงินสำหรับเขาแล้วเป็นเพียงตัวเลข ไม่มีความหมายอะไรเลย

ทำไมถึงมีคนร้องไห้เพราะของที่ไม่ได้มีค่าอะไรเลยแบบนี้กัน

ซูเหอเวิ่นหมดคำจะพูด เขาเดินกลับห้อง

……. จากนั้นก็โอนเงินให้เด็กน้อย

ซู่เป่า “QWQ……อึก”

ร้องจนสะอึก

เธอเช็ดน้ำตาไปก็ส่ายหน้าไปด้วย “หนูไม่ต้องการเงินของพวกนาย….ฉันจะหาเงินเอง”

หานหานมองเธออย่างเห็นใจ “เอาไปเถอะ ครั้งหน้าเวลาโดนปรับอีกจะได้มีจ่าย หลายล้านอยู่ ยังพอให้โดนปรับได้อีกหลายครั้ง”

เมื่อพูดจบก็ยังเอ่ยต่อมาอีกว่า “ไม่ต้องห่วง อั่งเปาจากนี้ให้เธอหมดเลย พอให้โดนทำโทษได้!”

ซูเหอเวิ่น “……”

ซูจื่อซี “……”

ซูเหอเหวิน “……”

ซู่เป่าสงบสติอารมณ์ได้แล้ว เธอนิ่งคิดแล้วก็โทรหากู้ชีชี

กู้ชีชี “ฮัลโหล ซู่เป่า?”

ซู่เป่า “พี่ชีชี พี่ยังต้องการบอดี้การ์ดไหมคะ? หนูจะไปทำงานเป็นเพื่อนพี่ หนึ่งเดือนได้ถึงร้อยล้านไหมคะ?”

กู้ชีชี “???”

แม้ว่าเธอจะพูดอย่างนั้น แต่เธอจะกล้าให้หัวแก้วหัวแหวนของตระกูลซูมาทำงานเป็นเพื่อนได้ยังไง เธอรีบปลอบใจอีกฝ่ายก่อนจะวางสายไป

ซู่เป่าที่อยู่ปลายสายนนั้นคิด จบแล้ว ไม่มีเงินแล้ว ยังหาเงินไม่ได้อีกด้วย

อนาถสุด

ตอนที่มู่กุยฝานกลับมานั้นก็บ่ายแล้ว ตำรวจจับกุมฆาตกรที่ฆ่าหญิงสาวได้เรียบร้อย เขาเลยจะพาซู่เป่าไปที่นั่นเสียหน่อย

สุดท้ายมารู้เรื่องส่าคนที่หวงเงินแสนหวงอย่างซู่เป่า ยอมที่จะโดนปรับเอาอั่งเปาไป ก็ไม่ยอมขายเขา

เขารู้สึกอบอุ่นใจเป็นอย่างมาก

ไม่เสียทีที่เป็นเจ้าตัวนุ่มของเขา!

มู่กุยฝานไม่พูดพร่ำทำเพลง หยิบโทรศัพท์เตรียมจะโอนเงินให้เธอทันที

แต่ดันเห็นว่าในบัญชีของเธอมีเงินอยู่หลายล้าน พอถามถึงได้รู้ว่าพี่ๆ เขาให้มา