ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 354

ในที่สุดผีปากเปราะก็เข้าใจแล้ว ซู่เป่าดูเหมือนจะเป็นแค่เด็กน้อย แต่ความเป็นจริงแล้วไม่ธรรมดาเลยสักนิด

ผีร้ายทั้งสามที่อยู่ข้างหลังก็เป็นลูกน้องของเธอหมดเลย!

ราวกับว่าฝันไป

ตอนนั้นเขาต่อต้านอย่างรุนแรง ทว่าตอนนี้กลับยอมสยบอย่างง่ายดาย “ฉันบอกแล้ว ฉันบอกแล้ว”

ตอนนี้ผีปากเปราะเห็นเด็กน้อยกับผีทั้งสามตรงหน้าก็เปลี่ยนท่าทีทันควัน

ซู่เป่านั่งยอง ๆ อยู่ด้านข้าง แล้วก็ล้วงลูกอมออกจากกระเป๋าเสื้อมาแกะ

ผีหลายใจ ผีดวงซวย และผีขี้ขลาดในมือของพวกเขาก็ถือเมล็ดทานตะวันอยู่หนึ่งกำมือ บ้างก็นั่ง บ้างก็ยืน สีหน้าราวกับรอฟังนิทานที่เขากำลังจะเล่า

“……”

ผีปากเปราะพยายามระงับความรู้สึกแปลกประหลาดเอาไว้ ก่อนจะพูดว่า “ฉันชื่อ เฉินซง...เกิดเมื่อปี XX อำเภอ...”

สถานที่ผีปากเปราะเติบโตเป็นเมืองเล็ก ๆ เมืองหนึ่ง ไม่ถือว่าใหญ่มาก ชนิดที่ว่าถ้าวันนี้มีลูกเขยคนไหนออกนอกลู่นอกทาง พรุ่งนี้ข่าวก็จะถูกกระจายไปทั่วทุกซอกทุกมุม

“มีอยู่วันหนึ่งฉันเดินเล่นอยู่บนถนน ก็เห็นว่าด้านหน้าประตูโรงแรมครึกครื้นกันมาก ๆ ที่แท้ก็มีคนแต่งงานกัน”

“ฉันจึงเข้าไปดูใกล้ ๆ ที่ประตูโรงแรมมันติดรูปเจ้าบ่าวเจ้าสาวเอาไว้ไง...พอฉันเห็นแค่นั้นก็พบว่าเจ้าสาวสวยมาก ๆ!”

ผีปากเปราะย้อนคิดราวกับคิดถึงโฉมงามของผู้หญิงคนนั้น พร้อมกับแสดงความหลงใหลออกมา ทว่าไม่นานนักสีหน้าของเขาก็กลับมาปกติ

“หลังจากนั้นล่ะ” ซู่เป่าถามพร้อมกับเคี้ยวลูกอมในปาก

ผีปากเปราะพูดอย่างเขินอาย “ฉันเห็นว่าเจ้าสาวคนนั้นสวย แต่ผู้ชายกลับหน้าตาธรรมดา ก็อดไม่ได้ที่จะพูดออกไป...”

[เอ้า นี่ไม่ใช่หมอนวดหมายเลขแปดเหรอ ทำไมกลับมาแล้วล่ะ หรือหาเงินได้พอแล้วก็เลยมาหาคนซื่อ ๆ เพื่อรับช่วงต่อ!]

ผีหลายใจได้ยินแบบนั้นถึงกับหมดคำพูด “เขาจะแต่งงานกัน แกไปพูดอย่างนี้ในงานเขา แกต่ำตมมาก!”

ผีปากเปราะเม้มปาก ก่อนจะพูด “ฉันก็แค่พูดเล่น ใครใช้ให้ผู้หญิงสวยขนาดนั้นล่ะ กลับได้ผัวทั้งเตี้ยทั้งขี้เหร่...เห็นงานแต่งงานจัดที่โรงแรม ผู้ชายก็ดูไม่ใช่คนรวย ดังนั้นฉันก็เลยแหย่เล่น...”

ผีขี้ขลาดขมวดคิ้ว น้ำเสียงนุ่มนวลราวกับวัยรุ่นกำลังตำหนิ “ประเมินค่าคนอื่นจากแค่รูปถ่าย ใจทรามมากจริง ๆ!”

ผีดวงซวยสบถไปหนึ่งที “แกเห็นเขาล้างเท้ามากับตาเหรอ ถึงว่าเขาเป็นหมอนวด”

ซู่เป่าก็พูดแทรกขึ้นมาทันที “ล้างเท้าแล้วเป็นยังไงเหรอ อะไรคือหมดนวดหมายเลขแปดเหรอ”

สีหน้าเป่าน้อยอยากรู้อยากเห็น

ซูอี้เซินเดิมทียืนอยู่อีกด้านหนึ่ง มองเห็นซู่เป่าเหยียบอะไรบางอย่างอยู่แล้วพูดซุบซิบ จึงรู้สึกสงสัยขึ้นมาในใจ

ช่วงเวลาที่ซู่เป่าคุยกับผีปากเปราะ เขาก็ส่งข้อความไปถามซูอีเฉินพี่ชายของเขา จึงได้รับคำตอบกลับมาอย่างกระชับและทรงพลัง [อย่ากวนเธอ]

ซูอี้เซินทำได้เพียงยืนอยู่อีกด้านหนึ่ง ผลก็คือได้ยินซู่เป่าพูดล้างเท้าบ้างหมอนวดบ้างอะไรไม่รู้

ในใจเขาตะลึง เธอกำลังคุยกับใครกันแน่ ใครมันมาสอนเรื่องแย่ ๆ ให้หลานสาวเขา !

“เห้อ! ซู่เป่า...” ซูอี้เซินใจสลายแล้ว “หนูอย่าถามมั่วสิ”

ซู่เป่า “…”

พูดแบบนี้อีกแล้ว

น่าเสียดายซูอี้เซินมองไม่เห็นผี

ผีหลายใจก็อธิบายพร้อมกับรอยยิ้ม “หมอนวดล้างเท้า จะพูดอีกอย่างก็คือ…”

พูดยังไม่ทันจบ ก็ถูกผี้ขี้ขลาดกับผีดวงซวยทั้งซ้ายทั้งขวามาปิดปากไว้

ผีขี้เหร่หมดคำจะพูด “ แกนี่มันห่วยแตกจริง ๆ...”

ผีหลายใจ “หุ ๆ ๆ!” เธอไม่ได้ต้องการจะพูดอะไร ที่จริงแค่อยากจะบอกใบ้สักหน่อยเท่านั้นเอง!

ซู่เป่ามองจี้ฉาง

จี้ฉางสีหน้าไร้อารมณ์ แสดงความมั่นคง “ก็หมายความว่าล้างเท้าให้คนอื่น ดูถูกคน เที่ยวพูดว่าเด็กสาวไม่บริสุทธิ์”

ซู่เป่าก็ถามอีก “แล้วไม่บริสุทธิ์หมายถึงอะไร”

ซูอี้เซิน (ลุกลี้ลุกลนไปหมด มองซ้ายทีขวาที โกรธมากเลยแต่ทำไรไม่ได้)

ผี้ขี้ขลาดกระแอม ก่อนจะพูดอย่างนุ่มนวล “ก็เหมือนแม่เลี้ยงของคุณไงล่ะ ทำลายครอบครัวของคนอื่น แล้วทำเป็นจิตใจดีไม่ได้ทำอะไรผิด แล้วก็ทำร้ายคนอื่นอีก”

ซู่เป่าตระหนักได้ จากนั้นเธอก็เข้าใจทันที

เลวมากเลย!

ซู่เป่ามองไปยังผีปากเปราะ ว่าคนอื่นเขาแย่ขนาดนั้น ถูกซ้อมตายแน่นอน