ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 355

ซู่เป่าฟังแล้วดูลำบากไปหน่อย แต่เธอก็สามารถเข้าใจได้อย่างรวดเร็ว

เธอพูดแบบไม่อยากจะเชื่อว่า “แกกับผู้หญิงคนนั้นมีความแค้นต่อกันเหรอ?ทำไมต้องทำร้ายเธอขนาดนี้ด้วยล่ะ?”

ผีปากร้ายตอบ “ก็ไม่มีนะ ฉันบอกเธอไปแล้วนี่ แค่ล้อเล่นเฉยๆน่ะ!ใครจะไปรู้ว่าชาวเน็ตพวกนั้นจะไหลตามกระแสง่ายขนาดนี้?ฉันเองยังคิดไม่ถึงเลย!”

พวกเขาแต่ละคนพูดอย่างกับว่ามันเป็นเรื่องจริงอย่างนั้นแหละ ยังจะมาแต่งเรื่องอีกว่าคืนละแปดพัน…

ผีหลายใจยิ้มเยาะ “แต่เรื่องนี้แกเป็นคนเริ่มก่อน!ฉันถามแกหน่อยว่าแกมีสิทธิอะไรมาแต่งเรื่องปั่นใส่คนอื่นแบบนี้?เพราะคนอื่นสวยเหรอ?”

“แกคิดอะไรอยู่ เห็นว่าคนอื่นทั้งจนทั้งเตี้ยแต่เผอิญได้เมียสวยแล้วตัวเองอิจฉาล่ะสิ? ถ้าตัวเองไม่ได้ก็ต้องไปใส่ร้ายคนอื่นใช่ไหม?”

ผีปากร้ายรีบปฏิเสธทันที “ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น!”

มันก็แค่เรื่องล้อเล่นเท่านั้นเอง เพียงแต่ไม่คิดว่ามันจะบานปลายขนาดนี้

ผีหลายใจยิ้มเยาะ ผู้ชายที่เอาสมองไว้ในกระเป๋ากางเกงแบบนี้ ยังจะมีหน้ามาบอกว่าแค่พูดเล่นอีกเหรอ ข้ออ้างชัดๆ!

ไอ้ขยะ!ขาก~ถุ้ย!!

ผีปากร้ายยังคงแก้ต่างต่อไปว่า “หลังจากนั้นหญิงสาวก็เข้าแจ้งความ แล้วตำรวจก็มาตามหาฉันที่บ้าน ฉันก็รีบขอโทษเธอในทันทีและโพสต์อธิบายเรื่องราวที่แท้จริงทั้งหมด!”

ผีขี้ขลาดพอได้ยินเรื่องนี้ก็นึกถึงชีวิตตัวเองที่ถูกใช้ความรุนแรงจนตาย เรื่องบางเรื่องน่ะ ถึงจะชี้แจงไปแล้ว มันก็ไม่มีประโยชน์อะไรหรอก?

ก่อนตายเขาก็แค่เป็นคนขี้ขลาดและไม่กล้าพูด

แต่กลับโดนพวกที่ชอบใช้ความรุนแรงกุข่าวว่าเขาเป็นเกย์

และบอกว่าเขาไม่ใช่ผู้ชาย

จากนั้นก็จะมีข้ออ้างให้สามารถ ‘บูลลี่’ เขาได้อย่างโจ่งแจ้ง

สิ่งที่ผีปากร้ายจอมเจ้าเล่ห์พูดมาแต่ละอย่าง มันก็เป็นเพียงข้ออ้างสำหรับความโหดร้ายในสิ่งที่เขาทำเท่านั้นแหละ

ผีขี้ขลาดพูดด้วยความเย็นชา “แล้วไงล่ะ มีประโยชน์ไหม”

ผีปากร้ายไม่พูดอะไรต่อ

มันก็ไม่มีประโยชน์จริงๆ นั่นแหละ

ถึงแม้ว่าทางตำรวจจะออกมาปฏิเสธข่าวลือแล้ว ส่วนเขาก็โดนจับไปขังคุกเป็นเวลาสามวัน

แต่หญิงสาวเพียงแค่เดินอยู่ตามถนนก็โดนคนชี้นิ้วนินทา——เพราะเธอหน้าตาโดดเด่น คนก็เลยจำเธอได้ง่าย

แม้กระทั่งตอนที่เธอกำลังซื้อผัก ยังมีคนฉวยโอกาสมาจับมือเธอ ถามเธอว่าคืนละแปดร้อยได้ไหม

นี่คือสิ่งที่ผู้หญิงคนนั้นพูดออกมาตอนกำลังจะฆ่าเขา

“สามีเธอก็มาขอหย่ากับเธอ ส่วนคนที่บ้านก็กลัวจะอับอายเลยไม่ได้แสดงสีหน้าที่ดีให้กับเธอ จากนั้นเธอก็ถูกที่ทำงานไล่ออก…”

พอเล่าถึงตรงนี้ผีปากร้ายก็รู้สึกผิดเล็กน้อย แต่ความรู้สึกผิดของเขานั้นเป็นแค่ความรู้สึกชั่วครู่เท่านั้น เพราะไม่ว่ายังไงก็ตาม เขาโดนผู้หญิงคนนั้นฆ่าตาย เพราะฉะนั้นความรู้สึกผิดของเขาเลยหายไปอย่างรวดเร็วและแทนที่ด้วยความแค้น

“เธอไม่มีทางเลือก ก็เลยต้องไปตั้งแผงขายผลไม้ แต่ก็มักจะมีคนไม่หวังดีไปที่แผงของเธอแล้วพูดจาทุเรศๆ ใส่เธอแล้วไม่ซื้ออะไร”

ซู่เป่ารู้แต่ว่าในใจเธอทั้งโกรธและหดหู่มาก ความรู้สึกโกรธที่ไม่สามารถระบายได้

เรื่องนี้ทำให้เธอควบคุมไม่อยู่แล้วด่ากราดไปว่า “แกทำลายพี่คนนั้น!แล้วยังจะมาคร่ำครวญอยู่ที่นี่โดยไม่รู้สึกผิดอะไรอีกเหรอ แกนี่มัน ก็แค่ …”

ซู่เป่าโกรธแต่คิดไปรอบหนึ่งแล้วก็นึกคำด่าไม่ออก

ผีหลายใจที่อยู่ข้างๆ “ก็แค่ผู้ชายเหี้ยๆ!”

ซู่เป่ากำหมัดเล็กๆแน่น เอ่ยด้วยความโกรธ “ใช่ ก็แค่ผู้ชายเหี้ยๆ !”

เสียงเจ้าตัวเล็กดังมากจนป้าคนหนึ่งที่เพิ่งกลับจากงานในฟาร์มที่อยู่ไม่ไกลมองไปที่ซู่เป่าด้วยความประหลาดใจ แล้วก็มองไปที่ซูอี้เซิน

ซูอี้เซิน：”…”

เขาอ้าปากแล้วพูดเบาๆ ท่ามกลางสายตาอันสงสัยของป้า “ใช่ๆ ลุงเล็ก…ลุงเล็กเป็นผู้ชายเหี้ยๆ…”

QWQ

ซูอี้เซินอยากจะร้องไห้

เขาใสซื่อบริสุทธิ์ขนาดนี้ แม้แต่เล็บมือผู้หญิงก็ยังไม่เคยแตะ