ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 356

หลังผีปากร้ายโดนต่อยไปชุดหนึ่งเสร็จ สุดท้ายเขาก็เล่าถึงจุดจบของผู้หญิงคนนั้น

“เธอฆ่าฉันเสร็จก็ไปมอบตัวทันที”

ในระหว่างการสอบสวนได้พูดถึงแรงจูงใจในการก่ออาชญากรรม เธอเล่าถึงความคับข้องใจทั้งหมดที่เธอได้รับในช่วงหลายปีที่ผ่านมาแบบหมดเปลือก เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าตัวเองจะบริสุทธิ์จากข่าวลือนั้นก็ต่อเมื่อตอนที่เธอเข้าคุกไปแล้ว

ในที่สุดผู้คนถึงได้รู้ว่าในปีนั้นเธอถูกใส่ร้าย แต่กลับไม่มีใครสักคนที่ลุกมาขอโทษเธอเลย อีกทั้งสิ่งที่ตามมาก็คือตอนนี้เธอกลับดังในฐานะที่เป็นฆาตรกรแทน

สามีเก่าของเธอเมื่อทราบเรื่องก็เสียใจเพียงชั่วครู่เท่านั้น แต่ก็ดีใจที่ตัวเองไม่ได้อยู่กับฆาตรกร

ผู้คนในอำเภอเล็กๆ ซุบซิบกัน และมีบางคนบอกว่าอยู่ข้างนอกตั้งหลายปี ใครจะไปรู้ว่าเรื่องปลอมจะกลายเป็นเรื่องจริงได้…

ยิ่งไปกว่านั้นมีคนพูดว่า แค่ล้อเล่นถึงกับต้องฆ่าคนเลยเหรอ ผู้หญิงแบบนี้ต่อให้บริสุทธิ์ก็ไม่มีวันเอามาเป็นเมีย

สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งที่หลังกลายเป็นผีร้ายแล้วอยากไปตามหาผู้หญิงคนนั้นแล้วบังเอิญได้ยินมาทั้งสิ้น ได้ยินจากนั่นหน่อยนี่หน่อย

“สุดท้ายเธอก็ฆ่าตัวตายในคุก” พอเล่าถึงตรงนี้ผีปากร้ายก็มีความรู้สึกแค้นเล็กน้อยที่ไม่ได้แก้แค้นด้วยตัวเองแต่ก็มีความรู้สึกว่า”เธอสมควรแล้ว” อยู่เล็กๆ

ผีหลายใจด่าเขาไปชุดใหญ่ “แกทำให้คนอื่นตายทั้งเป็นแบบนี้!คนอื่นไม่ได้มาทำอะไรแกเสียหน่อย เพียงเพราะคำพูดล้อเล่นของแกทำให้ชีวิตคนๆหนึ่งต้องมีจุดจบแบบนี้ แกไม่รู้สึกผิดสักนิดเลยเหรอ?”

ผีปากร้ายไม่ยอมรับ จะมาบอกว่าเป็นเพราะเขาทำให้เธอตายได้ยังไง?

“ตอนแรกที่ฉันล้อเล่นไปน่ะ ฉันผิดจริงๆ แต่หลังจากนั้นฉันก็ยอมรับผิดไปแล้วนี่ แถมยังถูกจับขังคุกอีก!”

“ภายหลังที่เธอไปข้างนอกแล้วถูกคนอื่นแซวไม่ได้เป็นเพราะฉันซะหน่อย! เธอไปทำงานข้างนอกตั้งสองปี ในสองปีนั้นฉันไม่ได้พูดอะไรสักคำเลยนะ จะมาบอกว่ามันยังเกี่ยวข้องกับฉันได้ยังไงล่ะ!”

จะต้องมีคนมาล้อเล่นกับเธออีกแน่ๆ แล้วเธอทนไม่ไหวกลับมาระบายความโกรธแค้นใส่ฉันแทน

เขาได้รับความเป็นไม่เป็นธรรมมากกว่าไหม?

กลายเป็นว่าจนถึงตอนนี้ ผีปากร้ายก็ยังไม่เคยรู้สึกว่าเป็นความผิดของตัวเอง

เขารู้สึกแค่ว่าแม้เขาจะเคยทำร้ายผู้หญิงคนนั้น แต่เขาก็ไม่ถึงขั้นบังคับให้เธอตายเสียหน่อย และมันไม่ถูกต้องที่เธอฆ่าเขา!

ซู่เป่าโมโหมาก โมโหมากจริงๆ

ถึงแม้ว่าเรื่องนี้ดูผิวเผินเหมือนจะเป็นแค่ ‘เรื่องล้อเล่น’ แต่เธอกลับรู้สึกว่าไม่สามารถที่จะให้อภัยได้

ซู่เป่ายกน้ำเต้าวิญญาณขึ้นมา

“ฉันจะให้น้ำเต้าวิญญาณดูดแกซะ!”

ヽ(艹皿艹　)

เมื่อรู้สึกถึงพลังงานการดูดอันน่ากลัวแล้ว ผีก็รู้สึกตื่นตระหนกขึ้นมาทันที

ทันใดนั้นเขาก็เข้าใจว่าผีหลายใจและผีดวงซวยน่าจะเคยถูกซู่เป่าจับไปแบบนี้เหมือนกัน

แต่พวกเขากลับไม่ถูกทำลายไป แต่ยังสามารถอยู่ต่อได้อีก

เมื่อกี้ยังเพิ่งจะดูถูกผีร้ายสองสามตัวที่เป็นลูกกระจ๊อกให้ซู่เป่าอยู่เลย แต่ตอนนี้เขากลับต้องไปเป็นหนึ่งในนั้นด้วย ก็เลยร้องขอความเมตตากับซู่เป่า

“คุณหนู บรรพบุรุษตัวน้อย! เธอให้อภัยฉันเถอะนะ เอาเป็นว่าเธอปล่อยเรื่องนี้ไปเสมือนว่าฉันเป็นลมตดเถอะนะ? ต่อไปฉันจะเป็นขี้ข้าเธอเอง จะให้ฉันทำอะไรก็ยอมทั้งนั้น!เธออย่า…”

พูดยังไม่ทันจบ ก็โดนน้ำเต้าวิญญาณดูดไปเรียบร้อย

จี้ฉางเห็นซู่เป่าที่กำลังหดหู่อยู่ก็ไปจับหัวเธอเป็นการปลอบใจ

ก็ไม่รู้ว่าเธอจะทนได้อีกนานแค่ไหน จะมองออกไหม

โลกมนุษย์นั้นเต็มไปด้วยพฤติกรรมโหดเหี้ยมชั่วร้าย รอให้เธอผ่านมันไปได้อีกครั้ง…ชีวิตยังอีกยาวไกล…

“ท่านอาจารย์ ทำไมเขาถึงเป็นแบบนี้? เห็นๆ อยู่ว่าเขาเป็นคนทำร้ายคนอื่นจนตาย แต่เขากลับไม่รู้สึกว่าตัวเองผิดเลยสักนิด” ซู่เป่าจ้องไปที่น้ำเต้าวิญญาณแล้วก็ยังโกรธอยู่

ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้?

คนที่ ‘ล้อเล่น’ พวกเขาคิดอะไรอยู่กันแน่?

จี้ฉางอธิบายว่า “คนบางคนพอเห็นว่าคนอื่นได้ในสิ่งที่ดี แล้วตัวเองไม่ได้ ก็มักจะคิดอยากเอาเปรียบคนอื่นเสมอ”

ผีปากร้ายอาจจะเห็นว่าคนอื่นได้เมียสวย แล้วคิดว่าหญิงสาวที่สวยขนาดนี้ จะพูดอะไรให้มัวหมองก็ได้ทั้งนั้น หลังจากได้พูดไปก็พอใจเหมือนตัวเองได้เอาเปรียบเธอจริงๆอย่างนั้นแหละ

“ปากบอกว่าแค่ล้อเล่น แต่จริงๆ แล้วเป็นแค่ข้ออ้างเพื่อปกปิดความคิดสกปรกในใจของตัวเองเท่านั้น คนบางคนปากร้ายก็เพราะในใจเองก็ร้ายอยู่แล้ว”