ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 426

ไป๋ซานซานหิวแสงสุด ๆ ก็เลยพูดเป็นตุเป็นตะ ราวกับนิทานที่เธอจะแต่งให้เป็นอย่างไรก็ได้ตามใจเธอ ชักนำให้คนคิดถึงพล็อตหนังรักโรแมนติก ‘ประธานบริษัททรงอำนาจหลงรักฉัน’

ชาวเน็ตแห่กันคอมเมนต์ในไลฟ์สด

[เขาชอบคุณใช่ไหม]

[น้องเป็นคนดีขนาดนี้ ท่านประธานจะชอบก็ไม่แปลก!]

[ฉันดูวีดิโอเมื่อก่อนของน้องมาหมดแล้ว น้องช่วยหมาแมวมาตลอดเลย จิตใจเมตตาจริง ๆ!]

ไป๋ซานซานอ่านไปก็มีความสุขจนหน้าแดงหูแดงราวกับโดนเวทย์มนตร์ ก่อนจะพูดด้วยความตื่นตระหนก “อุ้ย ไม่เอา อย่าพูดไร้สาระ พี่เขากับฉันเราเจอกันแค่ครั้งเดียวเอง...อย่าพูดมั่ว ๆ นะ”

โดยทั่วไปแล้วนักไลฟ์บางคนสร้างคอนเทนต์ขึ้นมาก็ดังแล้ว ดังนั้นตอนเธอไลฟ์ก็เลยต้องพูดถึงคอนเทนต์ที่กำลังเป็นกระแส แบบนี้ถึงจะสามารถดึงดูดความสนใจจากผู้ชมได้

ตามหลักการแล้ว ไป๋ซานซานควรจะพูดถึงมู่กุยฝานตลอดถึงจะถูก

แต่เธอแกล้งทำเป็นเปลี่ยนคำถาม แสร้งทำเป็นใสซื่อบริสุทธิ์ ไม่เหมือนกับคนอื่น

“พอแล้ว ๆ เพื่อน ๆ ฉันก็ไม่พูดกับพวกเธอละ! ไลฟ์ของฉันวันนี้ยังคงเหมือนเมื่อก่อนนะ ก็คือการช่วยเหลือหมาแมว”

“พวกเราได้รับสายจากกลุ่มคนใจดี บอกว่าในพื้นที่มุมลับตาของเขตชุมชนเล็ก ๆ นี้มีแมวที่เพิ่งคลอดลูกอยู่ ไม่กี่วันก่อนฝนตกหนัก แม่แมวก็พาลูกแมวมาหลบอยู่ในหลืบ ไม่รู้วิธีเอามันออกมาเป็นห่วงมันมากเลย”

“ดังนั้นวันนี้ฉันและเพื่อน ๆ จะช่วยเจ้าแมวออกมา หวังว่าพวกมันจะไม่เป็นอะไร”

ไป๋ซานซานหน้าตาเป็นกังวล โดยมีอู๋เหลียงและเจ้าหน้าที่จับแมวมืออาชีพตามมาด้วย จากนั้นก็เริ่มเดินเข้าไปข้างในผ่านทางพงหญ้าข้างประตู

จริง ๆ แค่เดินไปสองก้าวก็เข้าจากทางประตูด้านข้างได้เลย เห้อ แต่พวกเขาไม่เข้า ตั้งใจอ้อมไปที่พุ่มหญ้ารก ๆ เพื่อแสดงให้เห็นว่ามันไม่ง่ายเลย

ทันใดนั้นไป๋ซานซานก็พูดขึ้นมา “อุ้ย เพื่อน ๆ ! ฉันได้ยินเสียงแมวแล้ว เร็ว ๆ ๆ”

จู่ ๆ หน้าจอก็สั่น ได้ยินเพียงเสียงหอบหายใจตอนวิ่งของไป๋ซานซาน

ไม่นานกล้องก็เปลี่ยนมาเป็นเห็นหน้าของไป๋ซานซานชัด ๆ เธอพูดอย่างรีบร้อน “เพื่อน ๆ ฉันกับเจ้าหน้าที่ลองดูแล้ว แมวอยู่ด้านล่าง ในหลืบตรงมุมผนัง พวกเราลงไปด้านล่างไม่ได้ คราวนี้ยุ่งยากแล้วล่ะ...”

ไป๋ซานซานก็หันกล้องกลับไป ดังที่คิดไว้ในซอกนั้นมีลูกแมวจำนวนหนึ่ง

ในซอกนั้นมีความลาดชัน ข้างใต้มีน้ำขังอยู่ไม่รู้ว่าลึกหรือไม่ลึก

ดูจากลักษณะลูกแมวน่าจะกำลังครบหนึ่งเดือน เปียกแฉะไปทั้งตัว แม่แมวก็พยายามพาพวกมันขึ้นไปอยู่บนที่สูง ๆ เพื่อป้องกันไม่ให้มันตกลงไปในน้ำ

พวกลูกแมวยังยืนไม่แข็งแรง เงยหน้าขึ้นอย่างสั่นเทา ร้องเหมียว ๆ ตลอดเวลา

แม่แมวสีหน้าระมัดระวัง จ้องมองมนุษย์จำนวนหนึ่งที่มาบุกรุก มีเสียงขู่ออกมาจากลำคอเบา ๆ

คอมเมนต์ในไลฟ์สดเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

[น่าสงสารจัง รีบไปช่วยพวกมันเร็ว!]

[ลำบากนักไลฟ์แล้วนะ!]

[เมื่อกี้นักไลฟ์เอากล้องมาใกล้หน้าขนาดนั้น ความสวยยังทะลุจอ สวยจากธรรมชาติเลยจริง ๆ! นักไลฟ์ทั้งสวยและจิตใจดี คนดีชีวิตนี้ก็มีแต่ความสงบสุข! ]

[นักไลฟ์ระวังหน่อยนะ อย่าล้มล่ะ!]

ไป๋ซานซานยิ้มอย่างขวยเขิน ก่อนจะพูดว่า “ขอบคุณทุกคนนะ!”

ด้านนอกจอ เจ้าหน้าที่ที่ยุ่งกับการจับแมวมองหัวหน้าอู๋เหลียง แล้วถามด้วยสายตาว่า ‘จับไหม’

ปกติแล้วแมวตัวเล็ก ๆ อย่างนี้พวกเขาไม่ต้องการ จับกลับไปก็ดูดเลือดไม่ได้ ยังจะต้องเลี้ยงพวกมันอีกเปลืองเงินมาก

อีกอย่างลูกแมวเสียงดังมาก ร้องทั้งวี่ทั้งวันไม่หยุด น่ารำคาญ!

แต่อู๋เหลียงกลับพยักหน้าบอกให้เขาจับเลย

วันนี้เป้าหมายของพวกเขาไม่ใช่การจับแมวจรจัดแล้ว

แมวจรจัดเยอะขนาดนั้นจะออกไปจับเมื่อไหร่ก็ได้

แต่ช่องของไป๋ซานซานกำลังเติบโต ตอนนี้สิ่งสำคัญที่สุดก็คือสร้างสถานการณ์ให้เธอ

ไม่ใช่เพียงแค่ช่วยแมวพวกนี้ แต่จะไม่ใช้ตาข่ายจับพวกมันด้วย ต้องทำทีว่าเป็นคนลงไปจับด้วยตัวเอง ยิ่งแสร้งเป็นบาดเจ็บที่ใบหน้าหรือมือได้จะดีมาก

“งั้นฉันลงไปนะ!”

แค่ส่งสายตาเจ้าหน้าที่ก็เข้าใจแล้ว จึงค่อย ๆ เอากรงดักหนูโยนไปไว้ด้านข้าง หลังจากนั้นก็ลองลงไปตรงซอก

เพียงแต่เขาเป็นผู้ชายร่างใหญ่จึงไม่สามารถลงไปได้

อู๋เหลียงที่ตัวผอมกว่าหน่อยก็พยายามลงไปแล้วแต่ก็ลงไปไม่ได้เหมือนกัน

กลับกันยิ่งทำให้แมวตกใจหนีไปแล้ว หนีข้ามแอ่งน้ำไป มีลูกแมวสองตัวตกลงไปในน้ำ แม่แมวก็คาบมันขึ้นมาด้วยความทุลักทุเล

ไป๋ซานซานพูดอย่างรีบร้อน “พวกคุณไม่ต้องลงไปแล้ว ลงไปไม่ได้แถมยังทำให้แมวตกใจหมดแล้ว”

เธอยกมือถือขึ้นแล้วค่อย ๆ ส่องลงไปถ่ายพวกแมวที่น่าสงสาร

ลูกแมวน้อยตัวสั่น แม่แมวก็ทำอะไรไม่ถูก จึงรีบคาบตัวนี้คาบตัวนั้นแล้วก็ใช้อุ้งเท้ากอดพวกมันไว้

ฉากนี้ถึงกับทำให้จิตใจชาวเน็ตใจพองโต คาดไม่ถึงว่าจะทำให้ไลฟ์สดของไป๋ซานซานมียอดคนดูพุ่งไม่หยุดเลย

ไป๋ซานซานส่งไม้เซลฟี่ให้ผู้ช่วยจับ หลังจากนั้นก็พูดว่า “เดี๋ยวฉันลงไปเอง ฉันตัวเล็กหน่อย น่าจะลงไปได้”

อู๋เหลียงอยู่อีกด้านหนึ่งแกล้งทำเป็นพูด “อย่า ๆ ๆ เธออย่าลงไปเลย ด้านล่างพื้นไม่เสมอ อันตรายมาก!”

เจ้าหน้าที่จับแมวก็ร่วมด้วยช่วยกัน “ใช่ ๆ ด้านล่างหินแหลมมาก ถูกบาดขึ้นมาแย่เลย!”

ในสายตาไป๋ซานซานคิดถึงแต่แมวเหมียวสีหน้าก็เป็นห่วง “ไม่เป็นไร ต่อให้ฉันได้รับบาดเจ็บก็ไม่เป็นไร ช่วยชีวิตแมวสำคัญกว่า!”

เธอพูดขณะกำลังลงไปด้านล่าง

อันที่จริงในซอกก็ไม่ได้ชันขนาดนั้น แต่ถ้าไม่มีอุปสรรค ก็ต้องสร้างอุปสรรคขึ้นมา อู๋เหลียงถือโทรศัพท์ด้วยตัวเอง ค่อย ๆ หันกล้องพยายามถ่ายในซอกออกมาให้มันดูทั้งลึกทั้งชัน

ไป๋ซานซานทำสีหน้าท่าทีราวกับออกแรงอย่างมาก ไม่นานนักก็มีเสียงร้องออกมา “อ๊ะ…”

อู๋เหลียงก็พูดทันที “เกิดไรขึ้น ๆ!”

ไป๋ซานซานส่ายหน้า “ไม่เป็นไร เสื้อมันเกี่ยวโดน...”

เธอออกแรงอีก จากนั้นก็ได้ยินเสียงดังแคว้ก เสื้อถูกเกี่ยวขาด

ไป๋ซานซานลงไปต่อ อย่างไม่กลัวอันตราย ทั้งสองมือถูกบาดจนหนังลอก ทรายก็เข้าตา จนในที่สุดก็มาถึงใต้ซอกได้ด้วยความยากลำบาก

แม่แมว “…”

มันมองกำแพงที่ปกติมันแค่กระโดดก็ข้ามไปก็ได้แล้ว กลายมาเป็นสูงชันยากลำบากขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันเนี่ย

ถ้าไม่รู้คงคิดว่าเป็นเหวลึกหลายกิโลเมตร

ไป่ซานซานเซ็ดเหงื่อ รอยยิ้มอ่อนโยนปรากฏขึ้น “แมวเหมียวน้อย อย่ากลัวเลย ฉันมาช่วยลูก ๆ ของเธอแล้วโอเคไหม...”

เธอพูดอยู่ก็ยื่นมือออกไป...

แม่แมวก็ขู่ พลางถอยหลังปกป้องพวกลูกแมว

ไป๋ซานซานจินตนาการว่าแมวพอได้เจอคนที่จิตใจดีแบบเธอ น่าจะเหมือนในนิทาน กระโจนเข้ามาขอให้เธอช่วยลูก ๆ ของมัน

แต่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับแมวตัวนี้ มันถึงพยายามถอยหลัง หมดคำพูดจริง ๆ

ไป๋ซานซานไม่ละความพยายาม เดินไปข้างหน้าอีกหนึ่งก้าว “ไม่ต้องกลัว มา ๆ ฉันจะพาพวกเธอกลับบ้าน...”

แม่แมวขู่ไปด้วยถอยหลังไปด้วย เห็นชัด ๆ ว่าลูกแมวทั้งหมดถูกบีบให้ถอยจวนจะตกลงไปในแอ่งน้ำอยู่แล้ว

ไป๋ซานซานราวกับว่ามองไม่เห็น จงใจแสดงท่าทีรีบร้อน “นี่ ๆ ๆ อย่าถอยอีกนะ อันตรายนะ!”

เธอพูดขณะที่เดินหน้าต่อไปไม่หยุด ทันใดนั้นเองลูกแมวทั้งหมดก็ตกลงไปในแอ่งน้ำ แต่ละตัวก็ดิ้นอยู่ในน้ำ ร้องออกมาอย่างทรมาน

ในช่วงเวลาสำคัญนี้เอง

จู่ ๆ แมวลายสลิดที่ไหนไม่รู้ก็กระโดดมาจากด้านบน เพียงไม่กี่ทีก็กระโดดเข้าไปในซอก แล้วเหยียบเข้าไปที่หัวของไป๋ซานซาน!

ไป๋ซานซานตกใจถอยหลังอย่างแรงโดยไม่รู้ตัว ส่งผลให้หัวกระแทกเข้ากับผนังที่ขรุขระเกิดเสียงดังปั้ก...

ชาวเน็ตที่ดูผ่านจอไลฟ์สดก็รู้สึกเจ็บปวดไปตาม ๆ กัน…