ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 440

“บ้านฉันก็ลำบาก เพื่อช่วยเธอ บ้านฉันก็ทะเลาะกันไม่น้อย พูดจากใจเลยนะ ฉันดีต่อเธอมากแล้วจริงๆ คนอื่นเห็นเธอเป็นแบบนั้นต่างไม่กล้าเข้าใกล้เธอ”

ซูเหอเวิ่น “งั้นคุณจะยุ่งทำไม จะให้พวกเธอใช้ชีวิตโดยการขุดผักในป่า และการบริจาคจากพวกคุณตลอดไปงั้นเหรอ”

ผีหน้าซื่อใจคดส่ายหัว “ฉันก็ช่วยเท่าที่ช่วยได้ เวลาบ้านเธอต้มผักฉันก็ให้เธอยืมซีอิ้ว แบบไม่ต้องคืนด้วย”

“แม่สามีเธอเจอใครก็ชมว่าฉันใจดี ขอบคุณฉันมาโดยตลอด”

คนในหมู่บ้านต่างก็มีแต่คนบอกว่าเขาใจดี ความดีของเขาเป็นชื่อเสียงเลื่องลือไปไกล

เมื่อคนพูดถึงตระกูลจ้าวหมู่บ้านหมาลื่นล้ม ก็จะกล่าวว่า : อ๋อ ไอ้คนดีคนนั้นเหรอ เขาช่วยครอบครัวแม่ลูกไว้หกคน หนำซ้ำยังเลี้ยงพวกเธอไว้อีก!

คนในหมู่บ้านต่างทำดีต่อตระกูลพวกเขา เพราะรู้ว่าบ้านพวกเขามีจิตใจเมตตา ไม่ว่าพวกเขาจะทำอะไรก็มีแต่จะคอยช่วย แค่เมียของเขาออกไปเดินเล่นก็ได้ผักติดไม้ติดมือกลับมากำหนึ่งแล้ว

ดังนั้นเขาจะมุ่งร้ายต่อเธอได้อย่างไร หากเขามุ่งร้ายต่อเธอจริง คนอื่นจะชมว่าเขาจิตใจเมตตาได้ไงกัน

“ฉันยังฝากคนอื่นช่วยเธอหางานด้วย แม้จะหาไม่เจอ แต่ฉันก็คอยติดตามข่าวคราวตลอด เรื่องนี้ถามใครๆ เขาก็รู้กันหมด กลับเป็นเธอเอง ที่ชอบทำหน้าตึงๆ ใส่ฉัน เห้อ”

ผีหลายใจฟังแล้วก็รู้สึกอัดอั้น ในที่สุดเธอก็รู้ว่าทำไมผีหน้าซื่อใจคดถึงไม่ชื่อผีจุ้นจ้านแล้ว เพราะทุกอย่างเขาทำเพื่อชื่อเสียงจิตใจเมตตาของเขา

คนที่ไม่รู้ ก็คิดว่าเขาเป็นคนรับเลี้ยงครอบครัวชุ่ยฮัว หนำซ้ำยังหางานให้พวกเธออีก

ผีหน้าซื่อใจคดดื่มด่ำกับคำชื่นชมของคนอื่น ใช้ชีวิตครอบครัวชุ่ยฮัวในการสร้างชื่อเสียงของเขา!

ผีดวงซวยถลึงตา พร้อมถาม “แล้วยังไงต่อล่ะ แกตายได้ยังไง”

ผีหน้าซื่อใจคดสีหน้าเคร่งขรึมลง พร้อมกล่าว “เธอไม่ฟังคำแนะนำของฉัน ยืนกรานที่จะออกไป ฉันทำเพื่อเธอกลับกลายเป็นฉันทำผิดอีก ฉันเลยติเธอไปสองประโยค……”

“ใครจะรู้ในขณะที่ฉันหันหลังเธอก็ยกค้อนขึ้นมาทุบหัวฉันจนตาย……”

ซูเหอเวิ่นเอ่ยปากถาม “คุณติเธอว่าอะไรกัน”

ผีหน้าซื่อใจคดพูดเสียงเบา “เธออยากเป็นหญิงสาวที่ใส่แค่เสื้อในกางเกงในให้คนอื่นดูแบบในปฏิทินเหรอ……”

“อยากให้คนอื่นเห็นหมดเปลือกขนาดนี้เลย รู้จักคำว่ายางอายบ้างไหม”

ผีขี้ขลาดหัวเราะเยือก “สมน้ำหน้า น่าจะทุบแกเพิ่มอีกสักสองที!”

เธอเป็นใบ้ ความทุกข์ในใจของเธอระบายออกมาไม่ได้ และไม่มีใครรู้ความทุกข์ในใจของเธอ

เด็กๆ ในบ้านยังไม่รู้เรื่อง แม่สามีอยากให้เธออยู่ที่นี่ต่อ แม่สามีพึ่งพาเธอแต่เอาแต่พูดตำหนิเธอกับคนอื่น ในทางกลับกัน แกยังเอาแต่ชมจ้าวตางคง

จ้าวตางคงขัดความหวังในการใช้ชีวิตของเธอทุกครั้ง ยังติว่าเธอไม่รู้ยางอายอีก

อดทนมานานขนาดนี้ ชุ่ยฮัวย่อมปะทุออกมาเป็นธรรมดา

จ้าวตางคงสมควร!

ผีหน้าซื่อใจคดพูดต่อ “วันนั้นในบ้านไม่มีคน ทุกคนต่างออกไปทำงาน เธอฆ่าฉันไม่พอ เธอยังยัดฉันเข้าไปในเตาไฟ พร้อมเผาศพของฉัน”