ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 446

“ฮึบ…อื้อ…” เหยาซื่อเยว่ขัดขืน

ผ้าปูโต๊ะในร้านกาแฟ จะว่าสะอาดก็ไม่เชิง เพราะมันปูอยู่บนโต๊ะทุกวัน รสชาติเวลาที่ถูกยัดเข้าไปในปากคงไม่ดีนัก

มู่กุยฝานดึงผ้าปูโต๊ะในปากของเธอออก จากนั้นก็จับแขนขวาของเธอ “ฉันนับถึงสาม”

“หนึ่ง…สอง…”

เหยาซื่อเยว่รีบกล่าวอย่างร้อนรน “ฉันพูด!”

น่ากลัวเกินไป เธอไม่อยากถูกหักข้อมืออีก……

“ฉะ-ฉันคือแม่ของซูเหอเหวินเหอเวิ่น ฉันแค่อยากเข้าใกล้ซูอีเฉิน กับคุณและซู่เป่าฉันไม่ได้มีความคิดอะไรทั้งนั้น จริงๆ นะ ยิ่งไม่มีความคิดมุ่งร้ายต่อซู่เป่าเลย…”

“เพียงแค่ในตระกูลซู ทุกคนต่างชอบซู่เป่ามากกว่า ซูอีเฉินปฏิบัติต่อซู่เป่าดีกว่าลูกแท้ๆ ซะอีก ฉันเลยอยากที่จะเข้าใกล้ซู่เป่า…”

มู่กุยฝานมองเธอเย็นๆ “คุณรู้การเคลื่อนไหวฉันได้ไง”

เหยาซือเยว่เอ่ยตอบ “พูดแล้วคุณอาจจะไม่เชื่อ แต่…ฉันดูดวงเป็น”

สายตาของมู่กุยฝานเผยแววสงสัย แรงที่ฝ่ามือของเขาหนักขึ้น เธอจึงรีบพูดอย่างร้อนรน “จริงๆ ฉันทำนายได้จริงๆ!”

มู่กุยฝานมองเธออย่างเหยียดหยาม “งั้นคุณได้ทำนายไว้หรือเปล่าว่าวันนี้คุณจะแขนหักสองข้างน่ะ”

เหยาซือเยว่ชะงัก

จากนั้นก็ตามมาด้วยเสียงกร๊อบ!

ก่อนที่เธอจะร้องโอดโอย ผ้าปูโต๊ะก็ถูกยัดเข้าปากเธออีกครั้ง

มู่กุยฝานลุกขึ้น สะบัดชุดคลุมสีดำสองที จากนั้นกล่าวเย็นๆ “เลิกยุ่งกับตระกูลซู มิฉะนั้นสิ่งที่หักครั้งหน้าจะเป็นคอของคุณ”

พูดจบเขาก็หันร่างเดินจากไป

เขาสามารถแยกแยะออก ว่าจุดประสงค์ในการเข้าใกล้ซู่เป่าที่เหยาซือเยว่พูดนั้นเป็นเรื่องจริง

แต่เธอโกหกเรื่องที่เธอสามารถรู้ร่องรอยของเขาได้อย่างไร

อีกทั้งเขายังดูออกอีก วันนี้ต่อให้เขาจะหักคอของเธอ เธอก็ไม่กล้าพูดอยู่ดีว่าคนที่อยู่เบื้องหลังเธอคือใคร

เขากลับไปถามซู่เป่ายังดีซะกว่า

มู่กุยฝานดึงทิชชู่เปียกจากล็อบบี้ร้านกาแฟมาเช็ดมือ จากนั้นโยนเข้าถังขยะด้านข้างโดยไม่หันกลับมอง

พนักงานล็อบบี้อ้าปากค้างเป็นตัว O…

บนตึก