ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 455

เหยาซือเยว่เกือบจะอยากแหกปากด่ากราด!

แต่หลังจากครูตะโกนเรียกรปภ. เธอก็รีบหยิบหลอดเลือดนั้นในกระเป๋าออกมาแล้ววางไว้ในมือซูเหอเวิ่น

“พวกเธอจัดการเองแล้วกัน” เหยาซือเยว่ยิ้มให้เขาแปลกๆแล้วพูดว่า “แม่ของพวกเธอทนจนถึงตอนนี้ได้ก็แทบจะหายใจรดต้นคอแล้ว ก็คงเหลือเวลาอีกไม่นานแล้วล่ะ”

“อยากเห็นหน้าแม่เป็นครั้งสุดท้ายไหม เธอก็คิดดูเอาเองแล้วกัน”

เหยาซือเยว่พูดพลางสะบัดมือซูเหอเวิ่นออกอย่างไร้เยื่อใยไปด้วย

จิตใจมนุษย์ก็แบบนี้แหละ พอโดนคนจับมือไว้แน่นๆ ก็มักจะมีความรู้สึกไม่กลัวอะไร แต่เมื่อถูกปล่อยมือไปอย่างกะทันหัน ในใจกลับรู้สึกลนลานขึ้นมาทันทีอย่างบอกไม่ถูก

เหยาซือเยว่ใช้จิตวิทยาแบบนี้กับซูเหอเวิ่นได้สำเร็จ ในใจซูเหอเวิ่นเริ่มรู้สึกไม่สบายใจมากขึ้นเรื่อยๆ เลยจับมือซูเหอเหวินไว้แล้วกระซิบเบาๆว่า “พี่!”

ซูเหอเหวินเบะปาก สีหน้าเย็นชามองไปที่ซูเหอเวิ่น “โง่!”

เขาไม่ได้มีปมที่ยึดติดหนักเหมือนซูเหอเวิ่น ว่าก็ว่าเถอะ อายุก็ปาไปเกือบจะสิบขวบแล้วยังเคยเห็นหน้าเลยสักครั้ง ก็เลยทำให้สำหรับเขาแล้วเขาไม่มีวันอ่อนไหวกับคำว่าแม่อีก

ดังนั้นซูเหอเหวินเลยมองออกอย่างชัดเจนว่าเหยาซือเยว่ใช้วิธีนี้มาหลอกซูเหอเวิ่น ต่อให้ตามเธอไปแล้วยังไงต่อล่ะ?

เธอคงจะทำให้นายสมหวังง่ายๆ แบบนี้เหรอ?

แต่ซูเหอเวิ่นนั้นไม่เหมือนกัน ในใจเขายังมีความดึงดันอยู่ ด้านหนึ่งยังโหยหาความรักจากแม่ อีกด้านก็อยากจะถามเธอว่า อะไรที่ทำให้เธอยอมทิ้งเขากับพี่ชายไป

ตันไปไม่กี่วินาที

รปภ. ก็ถือส้อมคันใหญ่ไว้เตรียมจะมาไล่แล้ว

ที่โรงเรียนนี้มีเด็กที่มาจากครอบครัวร่ำรวยมีอำนาจอยู่มากมาย อุปกรณ์ของรปภ. นั้นเรียกได้ว่ายอดเยี่ยมและสีหน้าก็เรียกได้ว่าดุร้ายสุดๆ

รปภ.เข้าใจผิดได้ยินมาว่ามีคนปลอมตัวเป็นผู้ปกครองแล้วจะมาลักพาตัวเด็กไป พอเห็นเหยาซือเยว่ก็รีบเอาส้อมขนาดใหญ่ออกมาจะไปไล่แทง

“โอ้ย!” เหยาซือเยว่ไม่คิดว่ารปภ.จะดุขนาดนี้!

เธอตั้งตัวไม่ทันก็เลยล้มพับลงไปกับพื้นอย่างทุลักทุเล