ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 496

พอเข้าใจความคิดของอู๋ซือฉิน ทุกคนก็ยิ่งพูดไม่ออก

มีครั้งหนึ่ง มีคนได้ยินอู๋ซือฉินร้องไห้อยู่ในห้องน้ำ เธอร้องไห้ไปก็พูดว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้นะอย่างกับนางเอกซีรีส์เกาหลี ทุกคนทำให้เธอลำบากใจ รังแกเธอที่เป็นเด็กฝึกงาน

ความจริงในซูซื่อกรุปมีเรื่องประเภทรังแกเด็กฝึกงานน้อยมาก ทุกคนมีแต่อยากจะทำคะแนนกันทั้งนั้น แน่นอนว่ารวมคนระดับสูงที่มีอยู่น้อยนิดด้วย

แต่อู๋ซือฉินกลับพูดว่าทุกคนรังแกเธอ

ต้องรู้ว่าหลังจากเธอเข้าซูซื่อมา ตอนแรกหัวหน้าให้เธอไปต้อนรับลูกค้า ผลลัพธ์คือถูกลูกค้าแกล้ง กลับมาก็ร้องไห้ บอกว่าเธอจัดการลูกค้าคนนั้นไม่ได้

หัวหน้าจนปัญญาก็เลยให้เธอรับผิดชอบลูกค้าที่พูดง่ายคนหนึ่ง ผลคือเธอกลับมาร้องไห้อีกแล้ว บอกว่าลูกค้าพูดจาอ้อมค้อม เธอไม่เข้าใจว่าลูกค้าต้องการอะไรกันแน่

รับรองลูกค้าหลายคนติดกัน เธอกลับมาร้องไห้ทุกที บอกว่าตัวเองไม่เอาไหน

สุดท้ายหัวหน้าจนใจ ได้แต่ให้เธอทำงานจิปาถะอยู่ในออฟฟิศ รอให้จบการฝึกงานสอบไม่ผ่าน ก็จะต้องไปโดยปริยาย

อาจเป็นเพราะอู๋ซือฉินก็คิดถึงจุดนี้เหมือนกัน อยู่ในออฟฟิศก็เลยกระตือรือร้นช่วยคนนี้พรินต์เอกสาร ช่วยคนนั้นซื้อชานม วิ่งไปวิ่งมาท่าทางเหน็ดเหนื่อย

สุดท้ายก็ยังหาว่าคนอื่นกลั่นแกล้งเธอ...

พอได้ยินพวกเพื่อนร่วมงานวิพากษ์วิจารณ์

อู๋ซือฉินก็ร้องไห้หนักกว่าเดิม ทำหน้าแบบทำอะไรไม่ถูก ท่าทางเหมือนไม่รู้จะทำอย่างไรดี

นายหญิงซูรำคาญคนที่เอะอะก็ร้องไห้ที่สุด

ตั้งแต่แวบแรกที่เธอเห็นอู๋ซือฉิน น้ำตาของอู๋ซือฉินก็ไม่เคยหยุดไหล

นายหญิงซูมองซู่เป่า “ซู่เป่า ขึ้นไปหาลุงใหญ่ของหนูไหมจ๊ะ”

พอพูดจบก็ได้ยินเสียงของซูอีเฉิน “เกิดอะไรขึ้นน่ะ”

ซูอีเฉินท่าทางเย็นชาแข็งกร้าว ทุกคนเปิดทางให้แบบอัตโนมัติ

ซู่เป่าวิ่งไปหา ขาเล็ก ๆ ย่ำทีหนึ่งก็กระโดดโผตัวหาซูอีเฉิน “ลุงใหญ่ขา! ซู่เป่าคิดถึงลุงจังเลยค่ะ!”

ซูอีเฉินกอดเธอไว้อย่างรักและเอ็นดู พูดอย่างอ่อนโยนว่า “ปากน้อย ๆ หวานขนาดนี้ เลียนแบบเสี่ยวอู่มาเหรอ”

ซู่เป่ายิ้มตาหยี “ใช่แล้วค่ะ ลุงใหญ่ฉลาดจังเลย ถูกลุงรู้เข้าจนได้!”

พอบรรดาพนักงานซูซื่อเห็นรอยยิ้มในดวงตาของซูอีเฉินก็รู้สึกว่าเหลือเชื่อมาก บ้างถึงกับตาค้าง

ไม่เคยเห็นด้านนี้ของประธานซูมาก่อนเลย!

แต่มองตาค้างก็ส่วนมองตาค้าง ไม่กล้าจ้องจนใจลอยหรอก

ท่านประธานหน้าภูเขาน้ำแข็งท่านนี้ ถึงจะหล่อมาก แต่กลับน่ากลัวมากกว่า เมื่อก่อนมีคนไม่ดูตาม้าตาเรือยั่วยวนเขา สุดท้ายโดนโยนออกนอกบริษัทไปเลย

ลาออกคืนนั้นเลย!

ถ้ามีคนกล้าซุบซิบลับหลังก็จะเพิ่มภาระงานให้ ถ้าทำไม่สำเร็จก็ไสหัวไปซะ

สุดท้ายทุกคนก็ตัดความคิดด้านนั้นไปเสีย อยู่ที่ซูซื่อ หลักการเอาตัวรอดอันดับแรกก็คือห้ามมีความคิดที่ไม่สมควรกับท่านประธาน

แต่อู๋ซือฉินเด็กฝึกงานตรงหน้าคนนี้ คล้ายจะไม่เข้าใจสถานการณ์

พอเห็นประธานซู เธอก็ตาเป็นประกาย ความคิดนั้นแสดงออกมาชัดเจน

เธอมองนาฬิกาตรงข้อมือของซูอีเฉิน ทำปากคว่ำ สะอื้นพูด “ขอโทษค่ะประธานซู! วันนี้ฉันมีเอกสารที่ต้องพรินต์เยอะเกินไป ก็เลยไม่ได้สังเกตทาง ชนกับผู้ช่วยชวี...ทำนาฬิกาของคุณเสีย”

นายหญิงซูขมวดคิ้ว มองเหยาหลิงเยว่ตามจิตใต้สำนึกทีหนึ่ง

เส้นสายตาของเหยาหลิงเยว่จ้องตรงซูเหอเวิ่น

ในสายตาของเธอมีแต่ลูก...เฮ้อ