ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 51

ฉางเฟิงทำเสียงไม่พอใจ“ที่คุณชายน้อยซือตื่นขึ้นมาได้ก็เพราะว่าอาจารย์ของผม ท่านได้เชิญองค์เทพมาสำแดงอิทธิฤทธิ์ เรียกวิญญาณคุณชายน้อยซือกลับมาอย่างยากลำบาก...แต่เป็นเพราะว่าวิญญาณของคุณชายน้อยซูเที่ยวเตร่อยู่นาน จึงทำให้มีข้อผิดพลาดในการคำนวณเวลา แล้วยัยเด็กน้อยก็ฉวยจังหวะนี้เข้ามาทำเหมือนว่าเป็นฝีมือของตัวเอง ！”

นายหญิงซือเข้าใจแล้วว่า

ความหมายก็คือ อวิ๋นไต้ซือเป็นคนช่วยชีวิตซืออี้หรันกลับมา แต่แค่เวลาสายไปหน่อยจึงถูกซูเป่าเข้ามาฉวยจังหวะพอดี ทำให้ทุกคนเลยเข้าใจว่าเป็นฝีมือของเธอ！

มิน่าล่ะเมื่อกี้อวิ๋นไต้ซือจึงพูดจาเช่นนั้น...

นายหญิงซือจึงพูดด้วยความโกรธว่า“ฉันคิดไว้อยู่แล้วว่า！เด็กสี่ขวบอย่างเธอ จะไปรู้เรื่องอะไร…”

ฉางเฟิง “อาจารย์ของผมไม่คิดจะไปแย่งผลงานกับเด็ก แต่ตระกูลซือของพวกคุณก็ได้ทำผิดต่ออาจารย์ผมแล้ว ต่อไปนี้ก็ทางใครทางมัน！”

นายหญิงซือวิตกกังวลขึ้นมา จึงได้วิ่งตามอวิ๋นไต้ซืออย่างรีบร้อนพร้อมกับกล่าวขอโทษและกล่าวขอบคุณ พร้อมกับหยิบการ์ดใบหนึ่งยื่นเข้าไปในมือของฉางเฟิง...

จึงทำให้อวิ๋นไต้ซือแสดงสีหน้าหายโกรธขึ้นมาและเดินไปอย่างช้าๆด้วยท่าทีพอใจ

ชีวิตนี้เขาไม่อยากจะพบเจอกันซู่เป่าอีก

ฉางเฟิงเดินตามมาข้างหลังและถามขึ้นว่า “อาจารย์ พวกเราจะไปที่ไหนต่อ？”

อวิ๋นไต้ซือพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

“พรุ่งนี้จะมีงานเปิดตัวถังหมิงเซิ่งซื่อ พวกเราถูกเชิญไปประกอบพิธีงานนี้ด้วย เจ้าเตรียมตัวไว้ด้วย”

ฉางเฟิงพูดตอบว่า “ได้ครับ”

การประกอบพิธีครั้งนี้ง่ายมาก จะต้องดูฤกษ์งามยามดีและใช้กรรไกรทองในการทำเวทมนตร์

คงจะไม่มีข้อผิดพลาดใดๆเกิดขึ้นได้อย่างแน่นอน

……

นายหญิงซือยืนส่งทั้งสองจนลับสายตาไป แล้วค่อยขึ้นไปบนรถของตัวเอง

ก่อนกลับยังได้จ้องมองไปที่ประตูบ้านตระกูลซูแวบหนึ่ง

ยัยหนูน้อยคนนั้น ปั้นน้ำเป็นตัวหลอกคนอื่น แล้วยังทำให้เธอต้องผิดใจกับอวิ๋นไต้ซืออีก！

ซือเย่กลับยังพูดว่าวันหลังจะมาขอบคุณถึงบ้าน？น่าขำ！ขอเพียงแค่เธอยังมีชีวิตอยู่หนึ่งวัน

เธอก็จะไม่มีวันปล่อยให้หลานชายของตัวเองมาคลุกคลีกับเด็กแบบนี้เป็นอันขาด

ฮึ！

**

บ้านตระกูลซู

นายหญิงซูและคุณนายซูกับซูอีเฉินตอนนี้ต่างรู้สึกสับสนในใจ

เมื่อมองไปที่ซู่เป่าซึ่งกำลังกัดกินน่องไก่อย่างมีความสุข

ตอนนี้พวกเขายังสงสัยไม่หาย คิดว่าตัวเองตาฝาดไปหรือเปล่า...

นายหญิงซูพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า “ก่อนหน้านี้ฉันไม่มีโอกาสจะพูดออกมา

ซู่เป่าเหมือนจะมีความผิดปกติบางอย่าง…”

คุณท่านซูขมวดคิ้วพร้อมกับทำสีหน้าบึ้งตึงและพูดว่า “อะไรคือผิดปกติ？ ซู่เป่าของเราไม่ได้ผิดปกติ”

นายหญิงซูรีบเปลี่ยนแปลงคำพูด “ไม่ใช่แบบนี้ เธอมักจะชอบพูดว่ามีอาจารย์อยู่ข้างๆ…”

ทั้งสามคนก็หันไปมอง...อากาศข้างตัวของซู่เป่า

ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงรู้สึกชาที่หัวบ่อยๆ

นายหญิงซูพูดอีกว่า“ฉันคิดว่าอาจเกิดจากที่ซู่เป่าเคยโดนทำร้ายตอนเด็กๆ

จึงส่งผลกระทบกระเทือนต่อจิตใจ เธอถึงได้มีบุคลิกสองแบบ”

ซูอีเฉินเม้มปากนิ่งเงียบและจ้องมองเจ้าแก้มก้อน

นายหญิงซูเอ่ยปากพูดด้วยความกังวลว่า “ถ้าอย่างนั้นต้องเชิญจิตแพทย์มาตรวจดูหน่อยไหม？”

ซูอีเฉินส่ายหน้าไปมา “ไม่ต้อง ช่วงนี้ให้ซู่เป่าอยู่กับผมไปก่อน เดี๋ยวผมจะดูแลเธอเอง”

นายหญิงซูกับคุณท่านซูต่างก็อายุมากแล้ว และนายหญิงซูก็ต้องทำกายภาพบำบัดอยู่ด้วย

ซูอีเฉินคิดว่าให้ซู่เป่าอยู่ข้างกายเขาถึงจะวางใจ

“พรุ่งนี้จะมีงานเปิดตัวถังหมิงเซิ่งซื่อ ผมจะพาเธอไปด้วย”

ถังหมิงเซิ่งซื่อเป็นบริษัทธุรกิจบันเทิงที่ลงทุนโดยซูซื่อกรุ๊ป และเพิ่งจะเข้าตลาดหลักทรัพย์ไม่นาน

ซึ่งเขาต้องเข้าร่วมในฐานะผู้ถือหุ้น

แล้วเรื่องนี้ก็ได้ข้อสรุปเป็นแบบนี้

หลังจากที่ซู่เป่ากินอิ่มแล้วก็นอนวาดรูปเล่นอยู่บนโซฟาในห้องรับแขก

จี้ฉางถือหนังสือไว้ในมือหนึ่งเล่ม“ที่นี่คือจุดจื่อกง...จุดอวี้ถัง...ช่วงนี้เจ้าก็นวดคุณยายตรงจุดเหล่านี้ไปก่อน รอให้สะโพกทั้งสองข้างฟื้นตัวดีขึ้นค่อยทำการฝังเข็ม

ซู่เป่าฟังอย่างตั้งใจและถามด้วยความสงสัยว่า “แบบนี้คุณยายก็จะสามารถยืนได้แล้วเหรอคะ？”

จี้ฉางลอยอยู่กลางอากาศพร้อมกับจับคางไว้และพูดอย่างขี้เกียจว่า

“เต้นสแควร์แดนซ์ก็ยังได้ ให้ลุงใหญ่หาเวลาพาเจ้าไปซื้อเข็มฝังเข็มมาหนึ่งชุด”

ซู่เป่าแววตาเปล่งประกายขึ้นมา ในใจได้วางแผนเป้าหมายอันดับแรกไว้แล้ว

สแควร์แดนซ์สแควร์แดนซ์ เธอจะต้องพยายามทำให้ดีที่สุด เพื่อให้คุณยายได้เต้นสแควร์แดนซ์！

**

อีกด้านหนึ่ง

เมื่อนายหญิงซือได้กลับถึงบ้าน ก็รีบไปหาซืออี้หรันที่ห้องนอน

“หลานรักของย่า ！ให้ย่าดูใกล้ๆหน่อยสิ……”

เวินหรูอวิ๋นปิดประตูอย่างเสียงดัง

นายหญิงซือ“……”