ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 526

เดิมทีมู่กุยฝานนั่งอยู่ข้างเก้าอี้โยกของนายหญิงซู ก็ลุกขึ้นมาโดยไม่ทันตั้งตัว

เมื่อกี้ที่ซู่เป่าเอาของพวกนั้นออกมา เขาก็ไม่ได้ให้ความสนใจอะไรและคิดว่าเธอคงเอาออกมาจากกระเป๋าของเธอ…

เขารีบกำชับเสียงเบาว่า “ซู่เป่า เอาหินออกมา!”

ซู่เป่าไม่เข้าใจแต่ก็เชื่อฟังแล้วเอาหินออกมาพลางมองไปที่มู่กุยฝาน “พ่อ เป็นอะไรหรือเปล่า…”

ตำหนักพญายมไม่ดีตรงไหนเหรอ?

มู่กุยฝานไม่ได้พูดอะไร แต่ซูอีเฉินกำชับเบาๆ ว่า “อย่าให้คนอื่นเห็นว่าหนูสามารถเอาของใส่เข้าไปในตำหนักพญายมได้ เข้าใจไหม?”

ซู่เป่าพยักหน้า “เรื่องนี้หนูรู้อยู่แล้ว แต่ว่าพ่อ ลุงกับพี่สาวพี่ชายไม่ใช่คนนอกซะหน่อย”

ดังนั้นเธอก็เลยไม่ได้คิดจะปิดบัง

เมื่อวานตอนอยู่ข้างนอกเธอก็ไม่ได้เปิดเผยอะไรเลยสักนิด เรื่องแบบนี้เธอรู้อยู่แล้ว!

เศษหินที่ซูอิ๋งเอ่อร์ถืออยู่ในมือตกลงมา

เศษหินขนาดเท่าฝ่ามือที่ซู่เป่าผ่าออกมาจากหินก้อนใหญ่

เขาไม่คิดเลยว่าสิ่งที่น่าตกใจมากกว่าหยกราคามากกว่าพันล้านก็คือบนโลกใบนี้มีช่องว่างวิเศษอยู่จริงๆ

นี่มันมีแต่เพียงในนิยายที่อยู่ในมือถือของน้องสาวเท่านั้น!

นิยายพวกฉันหนีไปเลี้ยงเด็กในช่องว่างวิเศษยุคxx

พวกช่องว่างวิเศษในทุ่งนา สามีฉันxx ลุกขึ้นมา

คิดไม่ถึงเลยว่าช่องว่างวิเศษจะอยู่ตรงหน้าเขา!

ซูอิ๋งเอ่อร์ไม่สามารถย่อยสิ่งที่น่าตกใจนี้ได้ ทำได้เพียงมองดูเศษหินในมือแล้วมองไปที่จี้ตำหนักพญายมของซู่เป่า แล้วรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองอยู่ในนิยาย

ในเวลานี้เองอาเนี่ยก็เข้ามาแล้วเอ่ย “คุณผู้ชายครับ มีเด็กคนหนึ่งที่อ้างว่าเป็นหลานสาวของคุณมู่อยู่ข้างนอกครับบอกว่าจะมาเยี่ยมนายหญิง”

ดวงตามู่กุยฝานเย็นชาขึ้นทันที

ซูอีเฉินไม่คิดด้วยซ้ำแล้วเอ่ยด้วยความเย็นชาไปว่า “ไม่ให้เจอ”

จู่ๆ ซู่เป่าก็เงยหน้าขึ้นมาแล้วมองไปที่ประตูของคฤหาสน์

“ไม่สิ ลุงใหญ่ ต้องเจอกันหน่อย”

มู่กุยฝานอุ้มซู่เป่าขึ้นมาแล้วเอ่ย “ไปกันเถอะ เราขึ้นไปชั้นบนกัน เดี๋ยวให้ลุงใหญ่เป็นคนจัดการ “

ซู่เป่า “เอ๊ะ? เดี๋ยวก่อน…”

เธอต่างหากที่เป็นคนอยากเจอ!

เธอรู้สึกถึงกลิ่นอายที่คุ้นเคย!

จี้ฉางหรี่ตาแล้วเอ่ยเบาๆ “เป็นกลิ่นอายของคนทรยศคนนั้น กล้าจริงๆ มาหาถึงหน้าประตู”

เขาไม่รู้จุดประสงค์ของอีกฝ่ายไปชั่วขณะหนึ่ง ก็เลยเอ่ยว่า “ซู่เป่า ฟังพ่อเจ้าแล้วขึ้นไปชั้นบนก่อน”

ยังไม่สามารถระบุแน่ชัดว่าสถานการณ์เป็นอย่างไร ก็เลยให้หลบก่อนดีที่สุดแล้วค่อยรอดู

“กระสุนที่ยิงมาจากที่สว่างมันง่ายที่จะหลบ แต่ยากที่จะป้องกันธนูที่ยิงมาจากความมืด เข้าใจไหม?” จี้ฉางอยากจะพูดถึงทฤษฎีบางอย่าง ประมาณว่าจะต้องระวังคนทรยศที่กำลังแอบวางแผนกลอุบายอะไรพวกนี้

ไม่คาดคิดว่าซู่เป่าจะพยักหน้าเอ่ย “หนูเข้าใจแล้วค่ะท่านอาจารย์ เพราะฉะนั้นพวกเราก็จะไปซ่อนตัวในที่มืด แล้วแอบยิงธนูใส่พวกเขา!”

จี้ฉาง “…”

ไม่ ไม่มีปัญหา…

นอกประตู หยวนหยวนและแม่ของเธอเดินเข้ามาด้วยความตื่นเต้น

จะไม่ตื่นเต้นไม่ได้จริงๆ

หนึ่งก็คือ คฤหาสน์ตระกูลซูยากมากที่จะให้คนนอกเข้ามา

สองก็คือคฤหาสน์ตระกูลใหญ่มาก เหมือนกับพระราชวังเลย…ทำให้อดตื่นเต้นไม่ได้

แม่ของหยวนหยวนมองดูรอบๆ คนเดียวเงียบๆ ที่ดินของตระกูลซูนี่ใหญ่จริงๆ…

ไม่ต้องพูดถึงสวนขนาดใหญ่ทั้งด้านหน้าด้านหลัง ยังมีต้นไม้และน้ำพุอีก…

ทุกอย่างดูเรียบง่าย แต่ในความเรียบง่ายนั้นแฝงไปด้วยความหรูหรา เธอไม่สามารถอธิบายความรู้สึกนี้ออกมาชั่วขณะ

ก็คือสนามหญ้าหน้าอาคารหลักมีหินขนาดใหญ่ก้อนหนึ่งวางไว้ แถมข้างบนยังมีเสื้อกันหนาวมาคลุมทับไว้…ไม่คาดคิดนิดหน่อย

แม่ของหยวนหยวนแปลกใจก็เลยดูดีๆอีกรอบหนึ่ง