ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 531

ซูเหอเวิ่นพูดเบาๆว่า “ลุงห้าก็หยุดพูดได้แล้ว อันนี้ลุงไม่ได้ช่วย แต่กำลังไปเสนอตัวให้เขาด้วยซ้ำ!”

คนอื่นพยายามอย่างมากที่จะมาฆ่าพวกเราแล้วทำให้ซู่เป่าหดหู่ไม่มีที่พึ่ง

แต่เขากลับจะไปเสนอตัวให้เขาถึงที่

ซูอิ๋งเอ่อร์ลูบจมูกแล้วบอกว่าเขาก็ลนเหมือนกันนะ!

มู่กุยฝานเอ่ย “การป้องกันที่ดีที่สุดก็คือการโจมตัวก่อน”

เขารวดหยิบสมุดและปากกาบนโต๊ะขึ้นมา “ผิงเติ่งหวังมาถึงโลกมนุษย์แล้ว แต่แค่มาสอดแนมเท่านั้น”

“เมื่อกี้เขาซ่อนตัวอยู่ในกำไลของมู่เหม่ยหัวเพื่อรอโอกาส แต่เห็นได้ชัดว่าไม่เจอซู่เป่า ดังนั้นตอนนี้เรื่องที่ฝั่งเราได้เปรียบก็คือ …”

มู่กุยฝานเขียนคำว่าตำหนักพญายมลงในสมุด

หยุดไปครู่หนึ่ง แล้วก็เขียนชื่อซู่เป่าเพิ่มเข้าไป

“ซู่เป่ามีกำลังต่อสู้ที่แน่นอน แต่วิเคราะห์ดูแล้วสุดท้ายก็ยังไม่พออยู่ดี”

สามารถยิงธนูคราวเดียวแล้วกำจัดวิญญาณในกำไลได้ แต่ยังไม่สามารถฆ่าอีกฝ่ายได้ในคราวเดียว

ตามที่อาจารย์ของเธอได้บอกไว้ว่าในตอนนี้เธอแข็งแกร่งแค่ผลักตำหนักพญายมนิดเดียวก็สามารถทำให้วิญญาณอีกฝ่ายกระจัดกระจายได้ แต่ตอนนี้ทำได้แค่แค่ทุบไปที่หัวของเขาเท่านั้นเอง

ถึงอาวุธจะดีขนาดไหน ก็ต้องดูที่คนใช้ว่าแกร่งแค่ไหน

มู่กุยฝานเขียน “+” หลังชื่อซู่เป่าหลายอันเลยความหมายก็คือ “จะต้องเพิ่มความแข็งแกร่ง”

เขาเขียนต่อว่า “อีกฝ่ายเป็นผิงเติ่งหวัง ตามที่ซู่เป่าเคยเล่าถึงความเจ้าเล่ห์และกลัวตายของเขาแล้ว วันนี้เงาดำที่กำจัดไปคงไม่ใช่ร่างที่แท้จริงของเขา”

ซู่เป่ายกมือ “ข้อนี้หนูรู้! อีกฝ่ายเป็นร่างแยกของอีกฝ่าย!”

พูดอ้อมไปหน่อยแต่ซูอีเฉินก็ฟังเข้าใจ ลุงทั้งหลายก็เข้าใจ พี่ๆก็เข้าใจ

ส่วนยัยหานหัวโต “¿¿¿¿¿”

บนโลกนี้ยังมีอะไรที่ยากกว่าการบ้านอีกเหรอ??

เธอมองไปที่สิ่งที่เขียนในสมุดด้วยความสับสนและว่างเปล่า

ซูจื่อซียื่นสมุดเล่มหนึ่งให้ “ผมสามารถช่วยน้องได้ครับ”

มู่กุยฝานเปิดสมุดเล่มนั้นแล้วเห็นแต่ตารางข้อมูล…

ชื่อ：ซู่เป่า

พลังโจมตี：800（เต็ม 10000+ สกิลอื่นยังไม่ได้แสดงออกมา ไม่สามารถประเมินได้）

อาชีพ：นักพรต（ขีดทิ้ง）พญายม

พลังชีวิต：500（เต็ม1000 สามารถลดลงได้หลังจับผี）

ความเร็ว：80（เต็ม 1000 ขาสั้นเกินไปเลยช้า ปรากฏตัวด้วยความเร็วแสง）

อาวุธ：ค้อนทองคำม่วง ตาข่ายจับวิญญาณ หล่อแกแปดทิศ เครื่องรางผี ตำหนักพญายม ธนูหยิน ผีร้ายทั้งห้า

ความแม่นยำ：100%

สัตว์วิเศษ：ท่านอาจารย์ท่านหนึ่ง และพ่อ

พลังฟื้นคืน：900 คะแนน （คะแนนเต็ม 1000 วิเคราะห์จากข้อมูลที่มีอยู่）

การหลบ：500 คะแนน （คะแนนเต็ม 1000 วิเคราะห์จากข้อมูลที่มีอยู่）

…

เห็นได้ว่าข้อมูลบางอย่างถูกเพิ่มเข้ามาใหม่ ไม่แปลกใจที่ตอนพวกเขาคุยกันแล้วเห็นเขาไม่ตอบโต้อะไรเลย มัวแต่จดพวกนี้อยู่นั่นเอง

แต่…

มู่กุยฝานชี้ไปที่ช่องสัตว์วิเศษ “ว่าแต่สัตว์วิเศษนี่หมายความว่าอะไร?”

ซูจื่อซีอธิบายอย่างจริงจังว่า “ในเกม พวกตัวละครจะสามารถพาสัตว์เลี้ยงไปได้ โดยทั่วไปก็จะเอาไว้ช่วยตัวละครโจมตี…พวกนี้สามารถเรียกได้ว่าเป็นสัตว์เลี้ยง…หรือสัตว์วิเศษนั่นเอง”

อย่างน้อยเขาก็เขียนว่าสัตว์วิเศษ ไม่ได้เขียนว่าเป็นสัตว์เลี้ยง…

มู่กุยฝานยกมุมปากแล้วเอาสมุดไปเคาะที่หัวเขาทีหนึ่ง

“ดีมาก ดีมาก!”

ซู่เป่านั่งอยู่บนโซฟาโดยไร้ความกังวลใดๆ แล้วแกว่งขาเล็กๆไปมา

มองดูพ่อเขียนและวาดอะไรบางอย่างอยู่แล้วพวกลุงๆ กับพี่ๆ ก็เข้าไปสมทบด้วย เพื่อจะหาทางช่วยเธอคิด

จู่ๆ ก็รู้สึกว่าเธอไม่โดดเดี่ยวอีกต่อไปแล้ว!

เมื่อก่อนตอนจับผีก็เป็นเรื่องของเธอคนเดียว

แต่ตอนนี้ทุกคนกลับมาช่วยเธอหาทางด้วย

ดีจังเลย…

ซู่เป่ากระโดดลงจากโซฟาแล้วเบียดเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของมู่กุยฝาน แล้วนั่งเท้าคางอยู่บนโต๊ะและกรอกตาไปมามองทุกคนคุยกัน

“ดังนั้นตอนนี้จะต้องดำเนินการเชิงรุกสองแบบ หนึ่งก็คือการเพิ่มความแข็งแกร่งของซู่เป่า สองก็คือออกตามหาที่ซ่อนของผิงเติ่งหวัง”

ซู่เป่าพยักหน้าอย่างแรง “อื้มๆๆ!”