ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 543

จู่ๆ ซู่เป่าที่กำลังหลับสนิทก็ลืมตาขึ้น

จี้ฉางกำลังขัดสมาธิลอยอยู่ข้างเตียง จ้องไปทิศสวนสนุกทางไกล

“ตื่นแล้วหรือ” เขาชี้ไปทางด้านนอก “ไม่คิดว่าบนเกาะแห่งนี่จะมีผี

ซู่เป่าพยักหน้า เดินลงจากเตียงด้วยเท้าเปล่า วิ่งไปห้องมู่กุยฝาน

“พ่อคะ…”

มู่กุยฝานลืมตา และลุกขึ้นนั่งในทันที

“ซู่เป่า?”

ซู่เป่าส่งเสียงชู่ว “คุณพ่อ พ่อได้ยินเสียงร้องเพลงไหม”

มูกุยฝานขมวดคิ้ว กำลังจะพูดบางอย่าง

จู่ๆ สายตาของเขาหรี่ลง

เสียงเพลงไม่ได้ยิน แต่เขาได้ยินเสียงดนตรีแว่วๆ ที่มากับลมทะเล…

มันส่งมาจากทางสวนสนุก!

“ด้านสวนสนุกเหรอ” ดึกๆ ดื่นๆ แบบนี้ มู่กุยฝานรู้สึกไอเย็นแผ่ซ่านตรงใต้เท้า

ซู่เป่าพยักหน้า “อื้มๆ ไปกันเถอะคุณพ่อ”

มู่กุยฝาน “……”

ถูกลูกสาวห้าขวบของตนปลุกไปจับผีตอนกลางดึก นี่มันประสบการณ์อะไรกัน

มู่กุยฝานที่สวมเสื้อโค้ทยืนอยู่หน้าประตูสวนสนุก ขมวดคิ้วจนเป็นรอยย่น

“กลางคืนไม่มียามเฝ้าเหรอ” มู่กุยฝานมองไปรอบๆ อย่างแปลกใจ

ประตูสวนสนุกปิดอยู่ ยามน่าจะหลับแล้ว

เขาเขย่าประตูเหล็ก ก็ไม่มีใครมาเปิดประตู

ณ เวลานี้ ทักษะที่เพิ่งเรียนรู้ไปจึงได้ใช้ประโยชน์

มู่กุยฝานพาซู่เป่า ปีนข้ามประตูไป

ซู่เป่าสีหน้าเกร็งๆ “คุณพ่อ คุณย่าจะไม่รู้ใช่ไหม”

มู่กุยฝาน “ไม่ต้องห่วง!”

จากนั้นเขาก็เงยหน้าเห็นกล้องวงจรปิดที่อยู่ทางไม่ไกล

เอ่อ

จู่ๆ ก็ไม่กล้าตอบอย่างมั่นใจแล้ว

“ก่อนที่ย่าจะตื่น หากท่านไม่รู้ว่าพวกเราออกมา ท่านก็จะไม่ถาม ไม่ถามก็จะไม่สืบ ไม่สืบก็จะไม่ได้ดูกล้องวงจร…”

มู่กุยฝานจูงซู่เป่า “ไป!”

พ่อลูกเดินไปทางส่วนลึกของสวนสนุก จี้ฉางลอยอยู่ด้านหลังเงียบๆ

ช่วงนี้รู้สึกว่าตนเองยิ่งอยู่ยิ่งไม่มีประโยชน์…จี้ฉางแอบพูด หน้าที่อาจารย์ของเขา ต่างถูกมู่กุยฝานแย่งไปหมดแล้ว

สวนสนุกที่เงียบสงัดมีเพียงเสียงฝีเท้าของมู่กุยฝานและซู่เป่า

ทั้งคู่เดินไปด้านม้าหมุน แต่กลับเห็นว่าม้าหมุนจอดนิ่ง ไม่มีการเคลื่อนไหวแม้แต่นิด

“แปลกแฮะ เมื่อกี้ที่พ่อได้ยินเป็นดนตรีของม้าหมุนนี่นา”

ซู่เป่าขมวดคิ้ว

ยังไงผีตัวนี้ก็ต้องจับให้ได้ นี่เป็นสวนสนุกที่คุณลุงใหญ่เป็นคนสร้าง หากมีของอัปมงคลทำผู้เข้าเล่นตกใจ หรือไปทำร้ายผู้อื่นเข้าล่ะก็

ชื่อเสียงสวนสนุกของคุณลุงใหญ่จะเสียหาย