ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 568

หยวนหยวนแสร้งเดินรอบๆ บ้านตระกูลเฝิงรอบหนึ่ง

จากนั้นถามขึ้นว่า “คุณป้าเฝิงคะ อาทิตย์ที่แล้วป้าเก็บอะไรได้จากข้างนอกใช่ไหมคะ!”

คุณนายเฝิงอึ้ง เก็บของอย่างนั้นเหรอ

เธอระดมสมองคิดแล้วคิดอีก และพูดขึ้นในทันใดว่า “ใช่ มีคนทำกระเป๋าสตางค์ตกแล้วฉันเก็บได้ แต่ต่อจากนั้นก็ยังไม่มีใครมาหา ฉันก็เลยส่งให้ตำรวจไป”

หยวนหยวนพูดขึ้นว่า “กระเป๋าสตางค์ใบนี้แหละค่ะที่ไม่ชอบมาพากล คุณป้าเฝิงไม่ควรเก็บ”

คุณนายเฝิง ‘ห๊ะ’ เสียงหนึ่ง

หรือว่าตอนนี้เป็นคนดี ทำเรื่องดีๆ ก็ไม่ได้แล้วงั้นเหรอ

“ถึงฉันจะเก็บได้แต่ก็ไม่ได้เก็บเอาไว้เอง ฉันส่งให้ตำรวจไปแล้ว...” คุณนายเฝิงเพียงแค่รู้สึกแปลกๆ ทำเรื่องแบบนี้ก็ผิดเหรอ

หยวนหยวนเงยหน้าพลางมองเธอด้วยสายตาอันบริสุทธิ์ไร้เดียงสา “นี่เดิมทีเป็นการทำความดี ไม่สมควรได้รับการลงโทษสิถึงจะถูก แต่คนที่ทำกระเป๋าสตางค์หายต้องตั้งใจแน่ๆ คุณป้าเก็บของของเขา ความซวยหรือไอพิฆาตของเขาก็จะเคลื่อนย้ายมาอยู่ที่คุณป้าด้วย”

คุณนายเฝิงอึ้ง “แล้วตำรวจที่เอาไปล่ะ”

เธอเพิ่งจะจับได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ส่งให้ตำรวจเขายังเก็บเอาไว้อยู่ตั้งหลายวัน

หยวนหยวนพูด “ตำรวจมีคุณธรรมล้นเปี่ยมอยู่แล้ว ไม่กลัวสิ่งอัปมงคลพวกนี้หรอกค่ะ แต่คุณป้าไม่เหมือนกัน คนปกติไม่มีคุณธรรมนั้น”

คุณนายเฝิงเข้าใจในทันที

อธิบายอยู่ยกหนึ่ง แต่ก็ราวกับพูดได้อย่างชัดเจน

รอหยวนหยวนทำพิธี จับผี จู่ๆ ลูกชายของเธอที่นอนซมมาหนึ่งอาทิตย์ กินอะไรไม่ได้ แต่กลับตรวจไม่เจอโรคอะไรก็ลุกขึ้นมาตะโกนว่าหิว ทั้งครอบครัวของคุณนายเฝิงเชื่ออย่างสนิทใจ

“ขอบคุณนะๆ!” คุณนายเฝิงร้องไห้ด้วยความดีอกดีใจ

หยวนหยวนกระพริบตา พูดขึ้นอย่างไร้เดียงสาว่า “ไม่เป็นไรค่ะคุณป้าเฝิง นี่เป็นสิ่งที่หนูควรทำค่ะ! แต่ว่าฮวงจุ้ยบ้านของพวกป้าขาดไปมุมหนึ่งนะคะ เพราะงั้นสิ่งชั่วร้ายก็เลยเข้ามาได้ หยวนหยวนช่วยพวกป้าขจัดสิ่งชั่วร้ายให้หมดไปได้ จากนั้นก็ผนึกฮวงจุ้ยในมุมที่ขาดไป”

คุณนายเฝิงกำลังจะพูดขึ้น

ทว่าในขณะนี้เอง คนใช้ก็เดินเข้ามาบอกว่าคุณหนูน้อยซูมาเยี่ยม คุณนายเฝิงจึงรีบบอกกับหยวนหยวนให้รอเดี๋ยวแล้ววิ่งออกไป

หยวนหยวนพยักหน้าด้วยสีหน้าน่าเอ็นดู แต่หลังจากคุณนายเฝิงจากไปใบหน้าน้อยๆ ก็เปลี่ยนเป็นบึ้งตึง

ลูกพี่ลูกน้องของเธอคนนั้นมาเหรอ

จะมาแย่งของของเธออีกแล้วเหรอ น่ารังเกียจจริงๆ!

ไม่นานคุณนายเฝิงก็เข้ามาด้วยสีหน้าที่ดูไม่ได้ ซู่เป่าเดินตามเธออยู่ด้านหลัง

ด้านหลังของซู่เป่าคือมู่กุยฝาน

เมื่อหยวนหยวนเห็นมู่กุยฝาน ดวงตาทั้งสองก็เปล่งประกายขึ้นทันที จากนั้นพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน “ลุงใหญ่!”

มู่กุยฝานไม่แม้แต่จะมองเธอเลย

ซู่เป่าจ้องผีสาวชุดแดงที่อยู่หลังหยวนหยวน จากนั้นก็พูดขึ้นว่า “คุณป้าเฝิง พี่ชายไม่ได้ถูกผีตามรังควานหรอกค่ะ...”

ผีสาวชุดแดงถอยหลังก้าวหนึ่งอย่างลุกลี้ลุกลน

ความกดดันของการถูกพญายมจ้อง ไม่ใช่สิ่งที่ผีทั่วไปจะรับได้ แม้ต่อไปเจ้านายของเธอต่างหากถึงจะเป็นพญายมตัวจริง แต่นังเด็กที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ก็ยังข่มเธอได้อยู่ดี...

ผีสาวชุดแดงคิดจะหนีไปในทันที

ซู่เป่ายกมือขึ้น “หึ! เรียกพ่อ!”

ผีสาวชุดแดง “?”

โรคจิต!

เธอกำลังจะวิ่งต่อ ทันใดนั้นก็ต้องตกตะลึงเมื่อพบว่าตัวเองวิ่งไม่ได้ เธอกับหยวนหยวนถูกล็อกเป็นตายเอาไว้ด้วยกัน!

ผีสาวชุดแดงกลัว ทั้งๆ ที่เธอยังไม่เห็นซู่เป่าใช้วิธีไหนเลย! ทำไมเธอถึงถูกล็อกตายได้ล่ะ!

ไม่เพียงแต่ถูกล็อกตาย เธอยังพูดไม่ได้อีกด้วย!

นี่ไม่สมเหตุสมผลเลย!

เมื่อได้ยินซู่เป่าพูดไปได้ครึ่งหนึ่งแล้วจู่ๆ ก็โพล่งประโยคว่า ‘เรียกพ่อ’ ออกมา ทุกคนต่างงงงัน

หยวนหยวนเผยอปากแล้วพูดขึ้นอย่างสงสัย “น้องซู่เป่า เธอกำลังทำอะไรน่ะ! พี่ชายตระกูลเฝิงถูกผีตามรังควานจริงๆ นะ เมื่อกี้ฉันเพิ่งช่วยคุณป้าเฝิงปัดเป่าไปเอง

เธอตั้งใจย้ำว่าเธอเป็นคนช่วยคุณนายเฝิงกำจัดผี

เพื่อป้องกันไม่ให้ซู่เป่าแย่งชิงผลงาน