ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 569

ผีสาวชุดแดงแทบอยากจะกัดลิ้นของตัวเองให้ขาดๆ ไปเสีย

เธออยากหนีสุดๆ แต่หนีไม่ได้!

หยวนหยวนตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก เธอโบกไม้โบกมือไม่หยุด “ไม่ใช่...ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ...เป็นน้องซู่เป่า...ใช่ เป็นผีที่น้องซู่เป่าเรียกออกมา!”

มู่กุยฝานเห็นผีสาวชุดแดงที่จู่ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นมาข้างกายหยวนหยวน มองแวบแรกยังนึกว่าเป็นผีสาวชุดแต่งงานในน้ำเต้าวิญญาณของซู่เป่า กำลังคิดว่าลูกสาวของเขาเรียนรู้ ‘วิธีที่ไม่เป็นมิตร’ มาตั้งแต่เมื่อไร...

สุดท้ายพบว่าผีสาวชุดแต่งงานตนนี้ไม่ใช่ผีสาวชุดแต่งงานตนนั้น

คุณนายเฝิงทั้งตะลึงทั้งกลัวและทั้งโกรธ “เอาละ ที่แท้ก็เป็นเธอนี่เอง!”

เธอก็ว่าทำไมตอนแรกถึงรู้สึกแปลกๆ

ตระกูลหวัง ตระกูลซุน ตระกูลหลี่ ตระกูลจ้าวต่างเห็นผีกันหมด จนมาถึงคราวตระกูลเฝิงของเธอ

จากนั้นตระกูลพวกเขาต่างก็ถูกหยวนหยวนมาบอกว่า พบไออัปมงคลในบ้านของพวกเขา จากนั้นก็มาจับผี!

ที่แท้เธอก็เป็นคนปล่อยผีนี่เอง!

คุณนายเฝิงโกรธเป็นอย่างมาก เธอยิ้มอย่างเย็นชาพลางพูดขึ้นว่า “เยี่ยมๆ เยี่ยมมาก! ฉันจะโทรเรียกพ่อของเธอมาเดี๋ยวนี้ ถ้าวันนี้ไม่มีคำอธิบายเรื่องนี้ไม่จบแน่!”

หยวนหยวนเองก็ตะลึงจนโง่ เมื่อได้ยินว่าคุณนายเฝิงยังจะเรียกพ่อเธอมาด้วย

เธอลุกลี้ลุกลนตามสัญชาตญาณ จากนั้นรีบพูดขึ้นว่า “ไม่ใช่นะคะ หนูไม่รู้จักผีคุณแม่ตนนี้...ไม่ใช่สิ หนูไม่รู้จักผีสาวตนนี้นะคะ!”

เธอเรียกผีคุณแม่จนชินปากแล้ว ด้วยความร้อนรนจึงหลุดโพล่งพูดออกมา

คุณนายเฝิงยิ้มอย่างเย็นชา เธอออกไปโทรศัพท์เรียกให้หลินซื่อเสียนรีบมา

หลินซื่อเสียนอยู่ใกล้ๆ พอดี เมื่อได้ยินว่ามู่กุยฝานก็อยู่ด้วยจึงรีบพูดว่าอีกสิบนาทีถึง

หยวนหยวนปวดใจไปครึ่งหนึ่ง รู้สึกเพียงว่าซู่เป่าร้ายกาจเกินไปแล้ว

ตั้งใจมาบ้านตระกูลเฝิงในตอนที่เธอจับผี ตั้งใจใส่ร้ายเธอ!

เธอไม่ได้เป็นคนปล่อยผีที่อยู่บนตัวพี่ชายตระกูลเฝิงจริงๆ แต่ทว่าตอนนี้ไม่มีใครเชื่อเธอเลย!

เบ้าตาของหยวนหยวนแดงระเรื่อ น้ำตาไหลพรากลงมาพลางพูดขึ้นอย่างสะอื้น “ไม่ใช่หยวนหยวน ไม่ใช่หยวนหยวนจริงๆ นะคะ!”

สิ่งที่ผีคุณแม่สอนเธอคือช่วยผู้อื่น เธอทำเพื่อคนอื่นทั้งนั้น

ทำไมซู่เป่าต้องใส่ร้ายเธอแบบนี้ด้วย!

คุณนายเฝิงที่โทรศัพท์เสร็จใบหน้าเผยให้เห็นความสงสัยอยู่เล็กน้อย

สีหน้าของหยวนหยวนไม่เหมือนคนกำลังพูดโกหก!

หรือว่าซูเป่าตั้งใจใส่ร้ายจริงๆ

เธอมองไปที่ซู่เป่าอย่างอดสงสัยไม่ได้

หยวนหยวนร้องไห้พลางสาบานอย่างแน่วแน่เป็นอย่างมาก “ไม่ใช่หยวนหยวนจริงๆ นะคะ หยวนหยวนกล้าสาบานต่อเทพอัสนี ถ้าหยวนหยวนทำเรื่องไม่ดี ก็ขอให้ฟ้าฝ่าหยวนหยวนตาย”

เพิ่งสิ้นเสียง ฟ้าก็ร้องฮึ่มๆ เสียงหนึ่ง จากนั้นก็ผ่าลงมากลางวันแสกๆ

หยวนหยวน “...”

ทุกคน “...”

คุณนายเฝิง “...”

ซู่เป่าส่ายหน้าพลางพูดขึ้นว่า “ดูสิ อย่าสาบานซี้ซั้วนะ เง็กเซียนฮ่องเต้ท่านมีตานะ!”

หยวนหยวน “...”

คำที่ยังคิดจะพูดสาบานสำลักอยู่ในคอ เดิมไม่กล้าพูดจาซี้ซั้วแล้ว

แต่ทีท่าน้ำตาไหลพรากอยู่ตลอดเวลา และมองทุกคนด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจของเธอ ราวกับถูกใส่ร้ายอย่างไม่เป็นธรรมจริงๆ

ซู่เป่าพูดขึ้น “คิดว่าหลักฐานยังไม่เพียงพอเหรอ”

พ่อบอกว่า อย่าให้โอกาสคนอื่นได้แว้งกัดเด็ดขาด

แน่นอนว่าไม่มีทางไม่มีหลักฐานอะไรเลย

เธออยากให้ทุกคนเชื่อ เพื่อไม่ให้หยวนหยวนออกไปแล้วหาคำแก้ตัวบอกว่าเธอถูกใส่ร้ายอย่างไม่เป็นธรรมในวันข้างหน้า

พ่อบอกว่านี่เรียกว่าซ้ำเติม ต้องรู้จักซ้ำเติมให้เป็น ไม่ให้โอกาสได้พลิกสถานการณ์

ดังนั้นซู่เป่าจึงหยิบยันต์ขึ้นมาแผ่นหนึ่ง

“ยันต์แผ่นนี้เรียกว่ายันต์สารภาพ หลังแปะแล้วไม่ว่าจะเป็นคนหรือว่าเป็นผีก็จะสารภาพออกมาอย่างเชื่อฟัง!”

มู่กุยฝาน ‘??’