ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 581

อาการชักของเขอเข่อรุนแรงมากจนตัวของเธองอไปด้านหลัง ซึ่งในทางการแพทย์จะเรียกอาการแบบนี้ว่าอาการเกร็งหลังแอ่น

แต่การโค้งตัวจากอาการเกร็งหลังแอ่นนี้เหลือเชื่อมากจนเหล่าแพทย์ที่มองดูอยู่ต่างรู้สึกหวาดกลัว แม้ว่าอาการแบบนี้จะไม่ถึงขั้นเสียชีวิต แต่ก็ไม่แน่ว่ากระดูกสันหลังก็อาจจะหักได้เนื่องจากมีอาการเกร็งหลังแอ่นที่มากเกินไป และร้ายแรงที่สุดคืออาจทำให้เป็นอัมพาตได้...

ทางด้านนี้ซู่เป่าพยายามพูดโน้มน้าวให้พ่อแม่ของเขอเข่ออย่างเร่งรีบ “คุณลุงคุณป้า น้องเขอเข่อไม่ได้ป่วย แต่มีวิญญาณชั่วร้ายสิงร่างอยู่ หนู...นี่คือพ่อของหนูเอง! พ่อของหนูสามารถรักษาได้! พวกคุณรีบบอกหมอให้เอาน้องเขอเข่อออกมาเร็วเข้า”

พ่อของเขอเขอมองไปที่มู่กุยฝานอย่างสงสัย

ชายคนนี้ดูคุ้นหน้ามาก คล้ายกับชายชราเมื่อครู่นี้เล็กน้อย

แล้วชายชรากลับไปเร็วขนาดนั้นเลยเหรอ ถึงเปลี่ยนเป็นพ่อของซู่เปามาแทน

พ่อของเขอเข่อรู้สึกแค่ว่ามีบางอย่างแปลก ๆ เขาจึงลังเลและสงสัยอยู่พักหนึ่ง ไม่กล้าตอบตกลงง่าย ๆ

แม่ของเขอเข่อยังคงร้องไห้ สับสนวุ่นวาย และไม่กล้าปล่อยให้มู่กุยฝานที่เพิ่งจะพบกันมารักษาตามสบายใจชอบ

แพทย์คนหนึ่งออกมาและบอกว่า “ตอนนี้เราไม่แน่ใจว่าลูกสาวของพวกคุณเป็นโรคอะไร หลังจากที่ได้พูดคุยกันแล้ว เราจะรักษาอาการโรคลมบ้าหมูและปฐมพยาบาลเบื้องต้นชั่วคราวไปก่อน สิ่งที่อันตรายก็คือถ้าไม่ใช่โรคลมบ้าหมู ก็อาจมีผลข้างเคียงจากการได้รับยา...ถ้าไม่อย่างนั้นพวกคุณจะย้ายไปโรงพยาบาลอื่นก็ได้นะครับ ไปโรงพยาบาลเฉพาะทางน่าจะดีกว่า...”

“นี่คือแบบฟอร์มแสดงความยินยอม ถ้าพวกคุณยินยอม เราจะดำเนินการปฐมพยาบาลโรคลมบ้าหมูให้ หากคุณไม่ยินยอม เราจะรีบส่งเด็กไปที่โรงพยาบาลอื่น”

ซู่เป่าดึงขากางเกงของพ่อเขอเข่อ “คุณลุง!”

พ่อแม่ของเขอเข่อลังเล...

ดวงตาของซู่เป่าแข็งกร้าวและพูดว่า “คุณลุงคะ คุณต้องเชื่อพ่อของหนู!”

ในที่สุดหมอก็มองไปที่ซู่เป่าและถามอย่างระมัดระวัง “พ่อของเธอก็เป็นหมอเหมือนกันหรือเปล่า เขาเป็นหมอโรงพยาบาลไหน เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญและเป็นศาสตราจารย์ในสาขานี้หรือเปล่า”

ซู่เป่าลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ควรจะโกหกดีไหม หรือควรจะบอกว่าพ่อเป็นนักบวชลัทธิเต๋าผู้ยิ่งใหญ่ดี

ใบหน้าของมู่กุยฝานเคร่งขรึมและพูด “ใช่ครับ ผมเป็นหมอ ผมชื่อซูอี้เซิน เป็นรองผู้อำนวยการแผนกประสาทวิทยาของโรงพยาบาลที่หนึ่งในเมืองจิง คุณสามารถตรวจสอบได้”

ซู่เป่า╭(⊙o⊙)╮

เมื่อเห็นพ่อยื่นโทรศัพท์มือถือให้ “ผมไม่ได้พกใบอนุญาตทำงานมา ดูอันนี้แทนได้ หรือถ้าไม่เชื่อพวกคุณสามารถเช็คดูในระบบได้”

ระบบทางการแพทย์แห่งชาติจะมีทะเบียนประวัติแพทย์อยู่

ด้วยการบิดเบือนเล็กน้อย รูปภาพของซูอี้เซินก็ถูกแทนที่ด้วยของเขาชั่วคราว ซึ่งถือว่าเป็นเรื่องง่ายสำหรับมู่กุยฝานมาก

(ซูอี้เซิน: ?)

คาดไม่ถึงเลยว่าซูอี้เซินจะมีชื่อเสียงมาก เมื่อแผนกฉุกเฉินได้ยินก็รีบพูดขึ้นมาว่า “ที่แท้ก็คุณหมอซูนี่เอง!”

ซูอี้เซินพวกเขาต้องรู้จักสิ ผู้เชี่ยวชาญด้านสมองที่อายุน้อยที่สุดและเก่งที่สุด!

เขาเป็นรองผู้อำนวยการแพทย์ตั้งแต่อายุยังน้อย หากไม่ใช่เพราะว่าต้องใช้เวลาห้าปีกว่าจะสามารถสอบผู้อำนวยการแพทย์ได้ ตอนนี้เขาก็คงเป็นแพทย์ระดับสูงที่อายุน้อยที่สุดในประเทศแล้ว

มู่กุยฝานพาซู่เป่าเข้าห้องฉุกเฉินอย่างราบรื่น

ซูอวิ๋นเจาและพ่อแม่ของเขอเข่อรออยู่ข้างนอก พวกเขายังคงสอบถามไม่หยุด “ตอนที่อยู่บนภูเขาซู่เป่าบอกว่าพ่อของเธอรักษาได้ ที่แท้พ่อของซู่เป่าก็เป็นหมอเหมือนกัน!”

ซูอวิ๋นเจา “อืม...อา ใช่”

แม่ของเขอเข่อ “ดีจริง ๆ เลย ขอบคุณนะคะ ขอบคุณค่ะ!”

ฟังสิ่งที่แพทย์ฉุกเฉินเพิ่งพูดเอาไว้ พ่อของซู่เป่าเป็นแพทย์ในเมืองเอกของมณฑล และเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านประสาทวิทยาที่เก่งที่สุดในประเทศ

ขอให้พระเจ้าคุ้มครอง!

แม่ของเขอเข่ออดไม่ได้ที่จะจับมือของซูอวิ๋นเจาและขอบคุณเธอสุดหัวใจ

ซูอวิ๋นเจา “...ไม่ ไม่เป็นไรครับ”

ในห้องฉุกเฉิน

มู่กุยฝานเอามือไพล่หลัง ดูเหมือนผู้เชี่ยวชาญแก่ ๆ ที่ดันแว่นเวลาอ่านหนังสือ

“ผมเคยเจอโรคนี้มาก่อน เอาเข็มมา!”

นางพยาบาลรีบวิ่งไปเอาเข็ม

มู่กุยฝานถือเข็มไว้ ซู่เป่ากดฝ่าเท้าของเขอเข่อไว้อย่างเงียบ ๆ

ผู้เชี่ยวชาญมู่ “โรคนี้ต้องรักษาด้วยวิธีนี้”

อันที่จริงเขาไม่รู้ว่าจะแทงเข้าไปที่ไหน

แต่ซู่เป่าส่งสายตาเป็นกำลังใจให้ เพื่อบอกว่าให้เขาแทงไปเลยหรือเปล่า

ดังนั้นมู่กุยฝานจึงแทงเข็มเข้าไปในฝ่าเท้าของเขอเข่อโดยตรงอย่างไร้แผนใดใด และแม้แต่ตำแหน่งฝังเข็มก็ไม่ถูกต้อง

ภายใต้การอำพรางตัวของเขา พ่อและลูกสาวได้ร่วมมือกันเป็นอย่างดี และซู่เป่าจึงได้ติดยันต์ให้เขอเข่อ