ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 65

ซืออี้หรันเม้มปาก ใบหน้าน้อยๆ เย็นชาและเคร่งขรึม

ซู่เป่าถามขึ้นอย่างสงสัย “พี่อี้หรัน พี่อารมณ์ไม่ดีเหรอ”

ซ์ออี้หรันเบือนหน้า “เปล่า”

ซู่เป่าไม่ได้ถามอะไรอีก แต่นั่งลงบนที่นั่ง เลียนแบบท่าทางของซืออี้หรัน วางมือน้อยๆ ไว้บนเข่าอย่างเรียบร้อย

รถโรงเรียนวิ่งไปบนเส้นทางมุ่งหน้าไปยังโรงเรียนอย่างมั่นคง

โรงเรียนประถมเอกชนนานาชาติอู่เซี่ยง เป็นโรงเรียนประถมเอกชนที่ดีที่สุดของจิงตู

นักเรียนที่สามารถเข้าเรียนที่อู่เซี่ยงได้ ล้วนเป็นลูกของครอบครัวคนรวยทั้งสิ้น แย่ที่สุดคงเป็นเหมือนกับตระกูลหลาน

เสวี่ยเอ๋อร์ลงจากรถส่วนตัว โบกมืออย่างเร่งรีบ “แม่คะ ไว้เจอกันค่ะ”

ด้านหลังเธอดูเกร็ง กลัวว่าจะถูกเพื่อนร่วมห้องและเพื่อนร่วมชั้นเห็นว่าตัวเองนั่งรถส่วนตัวมา

อู่เซี่ยงต่างจากโรงเรียนธรรมดาทั่วไป ตระกูลที่มีรากฐานลึกจริงๆ ลูกของพวกเขาจะนั่งรถโรงเรียนมา

นอกรถโรงเรียนสีเหลืองสดใส อันที่จริงติดเกราะหนาเอาไว้ คนขับเป็นพนักงานจ้างใหม่ที่เกษียณจากหน่วยคอมมานโด คุณครูที่ตามไปบนรถอย่างน้อยที่สุดก็คือผู้ที่เกษียณจากหน่วยรบพิเศษ แน่ใจได้ว่าเด็กๆ จะปลอดภัยร้อยเปอร์เซ็นต์

ทุกเดือนแค่ค่ารถโรงเรียนก็สูงไปถึงหนึ่งแสนต่อคน และหมายความว่าเด็กที่เรียนอู่เซี่ยง แค่นั่งรถโรงเรียนหนึ่งปีก็ต้องจ่ายล้านกว่าแล้ว

ครอบครัวเสวี่ยเอ๋อร์ทำใจไม่ได้ที่ต้องจ่ายเงินก้อนนี้...

ฉะนั้นแม่ของเสวี่ยเอ๋อร์จะเป็นคนมาส่งเสวี่ยเอ๋อร์ที่โรงเรียนตลอด ตัวเธอเองคิดว่าน่าขายหน้าเป็นอย่างมาก

แม่ของเสวี่ยเอ๋อร์พูดกำชับว่า “ดูแลตัวเองด้วยนะ”

เสวี่ยเอ๋อร์เห็นรถโรงเรียนขับเข้ามาไกลๆ จึงรีบพูดขึ้นว่า “หนูรู้แล้วค่ะหม่ามี้ หม่ามี้รีบกลับไปเถอะค่ะ!”

เธอกลัวจะถูกคนอื่นเห็นเข้า แล้วคนอื่นจะหัวเราะเยาะเอาได้ว่าเธอเป็นเด็กที่นั่งรถโรงเรียนไม่ไหว...

สุดท้ายแม่ของเสวี่ยเอ๋อร์อยากจะพูดอะไรแต่ก็ไม่ได้พูด รีบขับรถออกไป

รถโรงเรียนสีเหลืองสดใสขับเข้ามาในโรงเรียนช้าๆ เสวี่ยเอ๋อร์เร่งฝีเท้าเดินเข้าไป รอจนรถโรงเรียนขับผ่านข้างตัวเธอไป ถึงตอนนั้นคนอื่นก็จะคิดว่าเธอนั่งรถโรงเรียนมา

เธอที่แสนฉลาดหลักแหลมคำนวณเวลาเอาไว้แล้ว

ประตูรถเปิด ฝีเท้าของเสวี่ยเอ๋อร์ก็ช้าลงอย่างเหมาะสม เธอไม่เห็นเงาสะท้อนที่ประตูรถ มีเงาที่ใหญ่กว่าเธอสองเท่าขี่อยู่บนคอของเธออยู่ร่ำไร...

เสวี่ยเอ๋อร์ก้มหน้าก้มตาเดินไปข้างหน้า เสแสร้งต่อคนอื่นว่าตัวเองเพิ่งลงมาจากรถ และเสแสร้งกับเด็กๆ บนรถว่าตัวเองผ่านมา

เธอที่ร้อนตัวสาวเท้าเร็วและกว้างประมาณหนึ่งเมตร ผู้ติดตามของเธอสองคนวิ่งมาไกลๆ ทักทายอย่างดีอกดีใจ

“เสวี่ยเอ๋อร์ เธอเพิ่งมาถึงเหรอ!”

เสวี่ยเอ๋อร์พยักหน้าแล้วพูดขึ้นว่า “อืม วันนี้รถโรงเรียนสายนิดหน่อยน่ะ”

เธอพูดถูก ปกติรถโรงเรียนจะมาถึงโรงเรียนในเวลาเจ็ดโมงสี่สิบห้านาที วันนี้เจ็ดโมงห้าสิบนาทีแล้วเพิ่งจะมาถึง

ผู้ติดตามตัวน้อยพูดขึ้นอย่างสงสัย “ทำไมวันนี้รถโรงเรียนถึงมาสายล่ะ”

เสวี่ยเอ๋อร์ส่ายหน้า “ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน เหมือนว่าลุงคนขับจะไม่ค่อยสบายนิดหน่อยมั้ง!”

ปกติรถโรงเรียนจะตรงเวลาเป็นอย่างมาก นี่เป็นครั้งแรกที่ ‘สาย’ อันที่จริงเสวี่ยเอ๋อร์เองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน

แต่ผู้ติดตามจอมบื้อทั้งสองคนของเธอไม่รู้หรอก!

เด็กทั้งสองคนเผยสายตาที่มีความอิจฉาออกมา “โธ่ แต่ว่าคนที่นั่งรถโรงเรียนมาได้ ก็ดีเลิศอยู่แล้ว”

“ใช่ๆ เด็กโรงเรียนเราที่นั่งรถโรงเรียนมาได้ ก็เป็นแค่คนส่วนหนึ่งเท่านั้น”

เสวี่ยเอ๋อร์ทำหน้าถ่อมตัว “อันที่จริงก็ไม่ได้อะไรขนาดนั้นหรอก! นั่งรถโรงเรียนมาก็เท่านั้น ไม่ต่างอะไรจากนั่งรถส่วนตัวมาหรอก”

เธอยิ้มอย่างเขินอาย ไม่ได้วางมาดเลยสักนิด ต่างจากเหล่าคุณหนูคุณชายของตระกูลยิ่งใหญ่พวกนั้น

ด้วยเหตุนี้ทุกคนจึงยิ่งชอบเธอ

เดินตามเสวี่ยเอ๋อร์ไปห้องเรียน ระหว่างทางยิ่งเจอเพื่อนๆ มากขึ้น พวกเขาเห็นเสวี่ยเอ๋อร์ ก็เผยสายตาที่ต่างจากเมื่อก่อน

“ว้าว เสวี่ยเอ่อร์ เมื่อวานเธอไปร่วมงานตัดริบบิ้นของเซิ่งซื่อมาใช่ไหม!”

“รูปในเวยป๋อของพี่ชายเรา ฉันเห็นเธออยู่ข้างหลังแน่!”

“ใช่ๆ เธอเจอไอดอลของเราไหม อู้ๆๆ เสวี่ยเอ๋อร์ไม่นึกเลยว่าเธอจะได้ไปงานด้วย! ฮือๆ ฉันเองก็อยากถ่ายรูปกับดาราเยอะๆ”

มีคนหยิบรูปออกมา

เป็นรูปที่ ‘ถ่ายโดยแฟนๆ’ ในงานของดารารูปหนึ่ง วิวด้านหลังของรูปคืองานตัดริบบิ้นของถังหมิงเซิ่งซื่อ ไม่ไกลนักเป็นเสวี่ยเอ๋อร์อยู่ในชุดเดรสเอวแอบบานตรงปลายสไตล์เจ้าหญิง

เธอถูกคุณอาคุณน้ามากมายห้อมล้อมเอาไว้ ทุกคนต่างสนทนากันอย่างมีความสุข

จิตใจอันแสนจองหองของเสวี่ยเอ๋อร์พอใจเป็นอย่างมากในชั่วขณะ!

เธอพูดขึ้นอย่างกระดากปากว่า “อ๊ะ...นี่พวกเธอเจอได้ยังไง ทีแรกพ่อของฉันไปในนามตระกูลซือ พวกเราถ่อมตนกันอยู่แล้ว ไม่รู้ถูกคนรู้ได้ยังไง เอาแต่มารุมเร้าพวกเรา น่ารำคาญมาก”

สายตาที่เหล่าเด็กน้อยมองไปที่เสวี่ยเอ๋อร์ยิ่งนับถือเข้าไปใหญ่!

“ตระกูลซือเหรอ...ใช่ซืออี้หรันที่อยู่ ป.2 นั่นไหม”

“ว้าว ฉันได้ยินว่าพ่อเขาเป็นเทพสงคราม เหมือนว่าจะเป็นทหารยศใหญ่มากๆ คนหนึ่งเลย”

“ฉันยังไม่เคยเจอพ่อของซืออี้หรันเลย! คิดไม่ถึงว่าเสวี่ยเอ๋อร์จะได้ไปในนามของตระกูลซือด้วย!”