ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 658

ความเคียดแค้นที่ตามถังถังหายไป เธอกับไอดำก็แยกออกจากกัน

ถังถังกลับเป็นเหมือนที่ยังมีชีวิตอยู่ แม้น้ำตายังไหลพรากแต่ก็ยังยิ้มอย่างปล่อยวางได้ “หนูพยายามปรากฏตัวตอนที่พวกเขาถูกไฟดูด ในที่สุดก็ทำให้พวกเขาเห็นหนู...”

ถังถังมองไปทางซู่เป่า “ขอบคุณพวกเธอด้วยนะ...ขอบคุณ”

แม่ของถังถังคว้าแขนพ่อของถังถังเอาไว้แน่น ราวกับแบบนี้จะคว้าถังถังเอาไว้แน่นๆ ด้วยได้ ไม่ให้เธอจากไป

แต่ใบหน้าของถังถังค่อยๆ เลือนราง จนเปลี่ยนเป็นโปร่งใส น้ำเสียงอ่อนโยนของเธอยังคงอยู่ “พ่อคะแม่คะ ลาก่อนนะคะ...ดูแลตัวเองด้วยนะคะ...ถ้าชาติหน้ามีจริงหนูจะขอเกิดเป็นลูกสาวของพ่อกับแม่อีก...”

เสียงเริ่มเบา วิญญาณของถังถังหายไปอย่างสมบูรณ์แบบ

ตรงที่เดิมมีเพียงไอดำสายหนึ่ง ทว่าจู่ๆ ก็เปลี่ยนเป็นลมพัดระห่ำขึ้นมา พัดไปทั่วทิศทางอย่างมั่วซั่ว

มันชนเปิดประตูออกไปอย่างแรง จากนั้นก็ถูกวงกลมที่ซู่เป่าวาดขวางเอาไว้ มันพุ่งตัวไปด้วยความเคียดแค้น

ซู่เป่ายกมือขึ้นตบออกไป

ฝ่ามือน้อยๆ จู่ๆ ก็กลายเป็นฝ่ามือยักษ์ ตบไปบนไอดำดังเพียะเสียงหนึ่ง

นัยน์ตาของจี้ฉางหดตัว “?!” มือพญายม?!

ซูเหอเวิ่น “!!” ฝ่ามือยูไล?!

หานหาน “ให้ตายเถอะเจ๋งสุดๆ สุดยอดๆๆ!”

ซูจื่อซี...รีบควักสมุดออกมา

ทักษะ ฝ่ามือยูไล พลังการโจมตี...999999!

มู่กุยฝานอ้าปากหวอ จากนั้นก็หุบปากอย่างเงียบๆ พูดในใจว่าสมแล้วที่เป็นลูกสาวของฉันมู่กุยฝาน...

ไอดำถูกฝ่ามือของซู่เป่าตีกระจายเป็นสองสามส่วน จะรวมก็รวมไม่ได้ ถูกน้ำเต้าวิญญาณดูดไปเสียงดังฮวบ

รอบนี้กินจริงๆ แล้ว เห็นเพียงแต่มันเรอขึ้นเสียงหนึ่ง ปากของน้ำเต้าพ่นควันดำออกมาคำหนึ่ง ควันดำค่อยๆ สลายหายไป ไม่หลงเหลืออะไรเอาไว้

เหล่าผี “ว้าวๆ”

ผีดวงซวย “ท่านน้ำเต้าวิญญาณเก่งกาจจริงๆ!”

ผีหลายใจ “ท่าน...จอมยุทธ์น้ำเต้าวิญญาณเก่งกาจจริงๆ! ที่แท้ปกติก็แค่ไม่เอาเรื่องกับพวกเรานี่เอง!”

ผีขี้ขลาดยิ้มเล็กน้อย “ต่อไปใครไม่เชื่อฟังจะให้น้ำเต้าวิญญาณกินซะ”

ผีดื้อรั้นหดคอเงียบๆ

ซู่เป่าลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า “เรียบร้อยแล้ว เราส่งวิญวิญญาณของพี่ถังถังไปแล้ว”

เธอชี้ไปที่ตำแหน่งห้องโถงหลักในห้องรับแขก “พวกคุณป้าช่วยเธอตั้งแผ่นป้ายจารึกสักอันก็ได้นะคะ แบบนี้เธอก็จะได้ไม่ถึงขั้นไม่มีเครื่องเซ่นไหว้ในยมโลก ทั้งหิวและทั้งง่วง”

มู่กุยฝานเองก็พยักหน้าแล้วพูดขึ้นว่า “งั้นก็ไม่รบกวนพวกคุณแล้วนะครับ นี่เป็นเบอร์โทรของผม พวกคุณมีอะไรก็ติดต่อผมได้ทุกเมื่อนะครับ”

ไม่รู้ว่ามู่กุยฝานฉีกกระดาษออกมาแผ่นหนึ่งตั้งแต่เมื่อไร เขียนเบอร์โทรศัพท์ของตัวเองลงไป แล้ววางไว้บนโต๊ะ

ในกระดาษมีเพียงตัวอักษรมู่และหมายเลขโทรศัพท์ชุดหนึ่ง

พ่อแม่ของหญิงสาวร้องไห้พลางคุกเข่าลงดังตุบเพื่อจะคำนับให้ซู่เป่า

นักพรตมู่ตาไวมือไว หิ้วสองคนหนึ่งมือ จากนั้นก็พาไปหย่อนบนโซฟา

เสียงร้องไห้ของพ่อแม่หญิงสาวชะงักไปชั่วครู่ (ทำไมถึงมาอยู่บนโซฟาได้ล่ะ) แต่ไม่นานก็สะอื้นขึ้นมาอีก จากนั้นก็พูดว่า “ขอบคุณนะ ขอบคุณพวกคุณมากๆ!”

“เมื่อกี้พวกเราไม่มีมารยาทเอง ขอโทษด้วยนะ...”

“ขอบคุณที่พวกคุณส่งถังถังกลับมา ลูกสาวที่น่าสงสารของฉัน ไม่นึกเลยว่าจะเป็นแบบนี้...”

ตายในต่างถิ่น แม้แต่ศพก็ไม่มีเหลือ!

ซู่เป่าเงียบไปชั่วครู่ กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง

แต่ทว่ามู่กุยฝานกลับส่ายหน้าแล้วพูดขึ้นว่า “เสียใจกับพวกคุณด้วยนะครับ พวกเราขอตัวกลับก่อน หลังจากนี้ยังมีเรื่องที่อาจจะต้องติดต่อกับพวกคุณอีก”

“ช่วงเวลานี้ รบกวนช่วยนิ่งไว้ก่อน อย่าเพิ่งเปิดเผยสาเหตุการตายของถังถัง”