ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 697

ไช่โม่ลี่ยังพยายามพูดต่อไป แต่น่าเสียดายที่ความฝันนี้อยู่นอกเหนือการควบคุมของเธอ

โอ้ว้าว...

'คลื่นทะเล' ที่เหมือนกับเปลวไฟก็พุ่งเข้ามา

[ผู้ที่ไม่เคารพหรือให้เกียรติพ่อแม่ของตน...จงไปอยู่ขุมนรกบ่อโลหิต...] เสียงหนึ่งดังขึ้นเล็กน้อย

ไช่ต้าหย่งมองดูและเห็นทะเลเลือดอยู่ด้านล่าง ซึ่งมีบางอย่างลอยอยู่ในทะเลเลือดนั่น

“แค่นี้?” สีหน้าของเขาไม่ได้เปลี่ยนอะไรและยังอยากจะหัวเราะด้วยซ้ำ

คิดว่านรกในฝันจะโหดร้ายมาก ๆ แต่ไม่คิดว่ามันจะเป็นเพียงแค่บ่อเลือด

วินาทีต่อมา ไช่ต้าหย่งและคนอื่น ๆ ก็ตกลงไปในบ่อเลือด

ชั่วขณะหนึ่ง พวกเขารู้สึกราวกับว่าทั้งร่างกายกำลังถูกบางสิ่งบางอย่างรุมแทะ ราวกับว่ามีมดนับพันตัวกำลังงัดผิวหนังของพวกเขาออกและขุดเข้าไปในเนื้อของพวกเขา

ทะเลเลือดรอบตัวพวกเขาร้อนมากราวกับว่ามันกำลังเดือด และผิวหนังของพวกเขาก็ลอกออกทีละชั้น...

พี่น้องตระกูลไช่ซึ่งเมื่อครู่นี้ไม่ได้แยแสอะไรกรีดร้องขึ้นมาทันที

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนพวกเขาถึงแทบจะเหลือแค่โครงกระดูกสีขาวเท่านั้น เลือดเนื้อของพวกเขาติดอยู่กับกระดูกสีขาวและตัวสั่นเทาด้วยความเจ็บปวด

เดิมทีพวกเขาคิดว่าขุมนรกโลหิตได้จบลงแล้ว แต่พวกเขาก็พบว่าขุมนรกบ่อโลหิตไม่ใช่ 'นรก' เพียงแค่นั้น แต่ยังมีนรกเล็กอีกกว่าสิบหกแห่งอยู่ใต้นรกขุมนี้

ขุมนรกย่อยเบื้องบนแหลกลาญ ขุมนรกย่อยฟันเขี้ยว รถทับ เฉือนเล็ก ปีนลำไส้ อบกระทะ แหวกอก ส้อมเหล็ก...

สิ่งที่พวกเขานึกไม่ถึงก็ได้เห็นทั้งหมดที่นี่

ไช่ต้าหย่งรู้สึกว่ามันเป็นฝันร้ายของเขา

เขาหน้าซีดด้วยความตกใจและวิ่งหนีไป

ไช่คัง ไช่เสียวหย่ง และไช่โม่ลี่ก็เช่นกัน พวกเขากรีดร้องและปีนขึ้นไป

แต่พวกเขาก็ไม่สามารถปีนขึ้นไปได้ ในคืนนี้พวกเขาได้เดินผ่านนรกเล็ก ๆ ทั้งสิบหกแห่ง

รุ่งสาง

ไช่ต้าหย่งที่อยู่ในห้องขังตื่นขึ้นมาตัวสั่นเทาและพลิกตัวอย่างแรง

จนในที่สุดก็ตื่นขึ้น...

คิดว่ามันเป็นเพียงฝันร้าย

แต่ไม่รู้ทำไมเขาถึงยังรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดที่ได้รับในความฝันอยู่

เขารีบตรวจดูมือเท้าและทั้งร่างกาย ทั้งตัวยังอยู่ในสภาพสมบูรณ์ แต่เขารู้สึกเจ็บปวดที่กระดูก เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่น!

“ตื่นได้แล้ว ไปทำงาน!”

ไช่ต้าหย่งใช้เวลาทั้งวันจมอยู่กับการปรับปรุงตัวใหม่ ครั้งนี้เขาไม่ได้รู้สึกผ่อนคลายเหมือนเมื่อวานอีกต่อไป เขาเหนื่อยมาก ล้ามาก เหนื่อยล้าทางจิตใจ

หลังจากรอพักทานอาหารมานาน เขาก็หลับไปทันทีที่ล้มตัวลงนอน

ผลก็คือ...

มาอีกแล้ว!

ประสบการณ์อันน่ากลัวแบบเดิมในหนึ่งคืน และเมื่อตื่นขึ้นมาก็ยังคงรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่แสนน่ากลัว

ในวันที่สามและสี่...ไช่ต้าหย่งก็ไม่กล้านอนหลับอีก

แต่เขาก็ยังหนีไม่พ้น ไม่มีทางที่คนจะไม่นอน ทันทีที่หลับไปเขาจะต้องไปนรกอย่างแน่นอน

เขาต้องการขอความเมตตาจากยมบาล

แต่นอกจากเงาของยมบาลที่เห็นในวันแรก หลังจากนั้นก็ไม่เห็นอีกเลย

“ช่วยด้วย...” ไช่ต้าหย่งตะโกนอย่างสิ้นหวังในความฝัน “ผมผิดไปแล้ว ผมรู้แล้วว่าผมผิด!”

“ท่านยมบาล ไว้ชีวิตผมด้วย!”

“ผมจะกลับไปกตัญญูต่อแม่ของผม...ผมจะกตัญญูต่อเธอ และจะไปเยี่ยมหลุมศพของเธอทุกวัน...”

ไช่เสียวหย่งและไช่โม่ลี่ตะโกนด้วยความกลัวเช่นกัน

“ฉันผิดไปแล้ว ฉันรู้จริง ๆ แล้วว่าฉันผิด ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะ...”

“อย่า...อย่าโยนฉันลงไป อ๊ากกกก”

พี่น้องตระกูลไช่ร้องไห้ในความฝันทุกคืน และเสียใจอย่างสุดซึ้ง

ไม่สามารถพูดว่า 'ก็แค่นี้เอง' ได้อีกต่อไป

ใช่ การลงโทษในความจริงคือจำคุกไม่กี่ปี

โดยเฉพาะสำหรับไช่โม่ลี่ที่ใช้เวลาเพียงแปดเดือนเท่านั้น

พวกเขาไม่รู้สึกทุกข์ร้อนอะไรเลย และยังพูดออกมาอีกว่าเป็นลูกผู้ชายคนหนึ่ง