ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 71

ครูที่ปรึกษาชะงักชั่วขณะ แล้วมองไปยังเสวี่ยเอ๋อร์

เห็นเบ้าตาที่หมองคล้ำของเธอ ลักษณะเหมือนคนที่อดหลับอดนอน ก็หวนกลับไปนึกถึงแม่ของเสวี่ยเอ๋อร์ที่เป็นคนเข้มงวดมากๆกับลูก

เลยเดาว่าเสวี่ยเอ๋อร์น่าจะเตรียมบทเรียนจนนอนดึก

“อย่างนั้นดีเลย เสวี่ยเอ๋อร์มาลองท่อง ส่วนคนอื่นก็อ่านหนังสือตามไปด้วย ลองดูว่าเสวี่ยเอ๋อร์ท่องถูกไหม”

เสวี่ยเอ๋อร์เอามือไพล่หลัง ท่องเสียงดังฟังชัด “ซุนจวี ผู้แต่ง เกาติ่ง ต้นหญ้างอกงาม นกหลากสีบินในเดือนกุมภาพันธ์......”

เธอท่องไม่ตกหล่นแม้แต่ตัวเดียว เป๊ะทุกคำออกเสียงถูกต้อง ใส่อารมณ์เต็มที่ ราวกับว่าอยู่บนเวทีประกวดขับร้อง

เพื่อนๆต่างพากันชม “สุดยอดเลย”

ครูที่ปรึกษาก็ชื่นชม “เยี่ยมมากเลย”

เสวี่ยเอ๋อร์นั่งลงด้วยความงุนงง

แค่สามคำเองเหรอ

ทำไมชมเธอแค่สามคำเอง

เธอท่องได้ดีขนาดนั้น!

ทำไมครูถึงไม่ถามอะไรสักคำ เธอก็อยากจะบอกว่าเธอขยันมากๆเลยนะ...

เสวี่ยเอ๋อร์รู้สึกไม่พอใจ

ผีจองหองด้านหลังเสวี่ยเอ๋อร์ ก็รู้สึกไม่พอใจเช่นกัน

มันเงยหน้าขึ้นทันควัน เผยให้เห็นช่องว่างเล็ก ๆ ระหว่างมันกับเสวี่ยเอ๋อร์

ซู่เป่าเบิกตากว้าง

ผีร้ายตนนี้ดูดกลืนเสวี่ยเอ๋อร์ไปเยอะขนาดไหนแล้วเนี่ย

จี้ฉางที่เพิ่งกลับมาก็ทันได้เห็นเสวี่ยเอ๋อร์กับผีจองหองกำลังอยู่ในอาการไม่พอใจ

นึกถึงบางอย่างสิ่งที่เพิ่งค้นพบมาในโรงเรียน เขาหรี่ตาก่อนจะเอ่ยว่า

“ซู่เป่า เธอก็บอกครูด้วยว่าเธอก็ท่องได้”

ซู่เป่ายกมือขึ้น “คุณครูคะ ซู่เป่าก็ท่องได้”

ครูที่ปรึกษาก็ชะงัก “งั้นซู่เป่าลองออกมาท่อง”

ซู่เป่าลุกขึ้นยืน เงยหน้าขึ้นแล้วเปล่งเสียงออกมา

“ต้นหญ้างอกงาม นกหลากสีบินในเดือนกุมภาพันธ์

ต้นหลิวริมตลิ่งปลิวไสวตามลม ไอน้ำที่ระเหยกลั่นตัวเป็นควัน

เด็ก ๆ รีบกลับบ้านหลังเลิกเรียน ใช้ประโยชน์จากลมตะวันออกเล่นว่าวกระดาษ”

ท่องไปทรงผมอาหมวยสองจุกกลมๆก็ส่ายไปตามหน้าน้อย ๆ ของเธอ

ถึงแม้มีบางคำยังออกเสียงไม่ถูก เสียงเล็ก ๆ ที่เปล่งออกมา ไม่ได้ท่องเป๊ะ หรือออกเสียงได้ดีแบบเสวี่ยเอ๋อร์ขนาดนั้น

ทว่าน่ารักมากๆเลย