ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 711

มู่กุยฝานช่วยซู่เป่าหาที่อยู่ของนักพรตซานชิงเจอแล้ว

หลังจากลุงหกเจอประสบการณ์สยองขวัญผีแฟนสาว ก็บอกว่าบ้านของเขากำลังตกแต่งถึงส่วนที่สำคัญ ต้องไปปูพื้นด้วยตัวเอง...เผ่นไปแล้ว

ลุงห้าที่กำลังตกแต่งภายในให้ลุงหก ทิ้งบ้านของลุงหกแล้วกุลีกุจอมาเหมือนกัน

“ลุงห้า” ซู่เป่าตกใจ “ทำไมลุงดำขึ้นเรื่อย ๆ อย่างนี้ล่ะคะ”

ซูอิ๋งเอ่อร์ “...”

ใครบ้างที่ทำงานก่อสร้างแล้วไม่ดำ...

ซูอิ๋งเอ่อร์พูดอย่างไม่ใส่ใจ “คุณยายของหนูให้ลุงกลับมาดูแลพวกหนูน่ะ”

ซูเหอเวิ่นร้องเอ๊ะ “เปลี่ยนเป็นอาห้าอีกแล้วเหรอ!”

ช่วงนี้อาเขยยุ่งมาก แทบกระดิกตัวไม่ได้เลย ถูกอาซือเย่จับเอาไว้ นำทีมด้วยตัวเอง

พ่อของเขายุ่งมากไม่ต้องพูดถึงเลย อารองเร่งทำภาพแบบพร้อมจับตาดูหานหานทำการบ้านกัน

อาสามยังวิ่งไปทั่วเหมือนเดิม อาสี่ดังระเบิดเถิดเทิง งานกิจกรรมไม่หยุดหย่อน

อาหกเพิ่งเผ่น บอกว่าจะไปตกแต่งบ้าน ซูเหอเวิ่นคิดว่าเขาต้องตกใจกับเรื่องเมื่อคืนนี้แน่ ๆ เลย

อาเจ็ดฐานะพิเศษ ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหนเหมือนเดิม อาแปดเป็นหมอ ยุ่งมากเหมือนกัน

ซูอิ๋งเอ่อร์ขับรถพลางพูด “ไปกันเถอะ!”

นายหญิงซูหยิบขวดน้ำออกมาแล้วคล้องไว้ที่คอของซู่เป่า กำชับ “อากาศร้อนต้องดื่มน้ำเยอะ ๆ...วันนี้ต้องกลับมาเร็ว ๆ ล่ะ!”

ซู่เป่า “ค่ะ คุณยายไม่ต้องห่วงนะคะ”

นายหญิงซูจะพูดแต่ก็ไม่ได้พูด

ช่างเถอะ มีวันไหนบ้างที่กลับบ้านตรงเวลา เป็น ‘ยัยหนูจอมเที่ยว’ จริง ๆ เลย

นายหญิงซูมองรถจากไปแล้วจึงหันกลับมาทุบเอว ก่อนจะเข้าไป

บนรถ จี้ฉางลอยตัวอยู่ข้าง ๆ

ซู่เป่าพูดขึ้น “ท่านอาจารย์ เมื่อวานหนูเจอผีร้ายตนหนึ่งด้วยล่ะ เป็นผีมั่งคั่ง”

จี้ฉางพยักหน้า “เจ้าจับมันมาแล้วหรือ”

เวลานี้จิตใจเขาสงบเป็นอย่างมาก

ยังจำได้ว่าตอนที่ซู่เป่าจับผีร้ายครั้งแรกบาดเจ็บด้วย ตอนนี้...เขาไม่จำเป็นต้องห่วง

ซู่เป่าส่ายหน้า “คุณลุงที่ถูกผีเกาะอยู่ไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้ หนูก็เลยไม่ได้จับค่ะ”

“เมื่อวานหนูอยากใช้พู่กันชี้ชะตาดูว่าคุณลุงคนนั้นอยู่ที่ไหน แล้วหาว่านักพรตซานชิงเป็นใคร แต่ก็หาไม่เจอ”

จี้ฉางสงบจิตใจไม่ได้เดี๋ยวนั้น ถามขึ้นว่า”เจ้าใช้พู่กันชี้ชะตาวาดไปเรื่อยอีกแล้วรึ”

ฮือ ๆ รับปากเขาแล้วว่าจะไม่ใช้พู่กันชี้ชะตาวาดไปเรื่อยมิใช่หรือ

ซู่เป่าพูดอย่างมีเหตุผล “หนูไม่ได้วาดไปเรื่อยนะคะ หนูวาดอย่างมีวัตถุประสงค์มากค่ะ”

จี้ฉาง “...”

ซู่เป่าบ่นเบา ๆ “แต่ก็หาอะไรไม่เจอเลย...”

ค้นหาแบบมีเป้าหมายกลับหาไม่เจอ แปลกจริง ๆ

จากนั้นซู่เป่าก็พูดขึ้นอีก “ท่านอาจารย์...หนูเห็นโลกใบนั้นอีกแล้วล่ะ”

จี้ฉางถาม “โลกไหน โลกที่เจ้าเห็นหนก่อนหรือ”

ซู่เป่าคิดไปคิดมา สุดท้ายยังเล่าเรื่องโลกนั้นให้อาจารย์ฟัง หลังจากการวิเคราะห์ของสองศิษย์อาจารย์ พวกเขาก็สันนิษฐานว่าอยู่นอกสามภพหกวิถี

ก็เหมือนกับจักรพรรดิเฟิงตูในตอนนี้ไม่ได้อยู่ที่เฟิงตูเมืองผี เขาหลุดจากสามภพแล้ว

“โลกมากมาย เจ้าคิดว่าเจ้าเห็นคนอื่นได้ แต่มันก็ไม่แน่ว่าเจ้าจะอยู่ในการสังเกตของคนอื่น เช่นเดียวกัน คนพวกนั้นคิดว่าตัวเองสามารถเห็นโลกของคนอื่นได้ พวกเขาเองก็อาจไม่รู้ว่าตัวเองกำลังอยู่ในสายตาของคนอื่น ”

ซู่เป่า “...”

น่าโมโหชะมัด ท่านอาจารย์อธิบายทีไร เธอไม่รู้เรื่องทุกที

ซู่เป่าพูด “ท่านอาจารย์ ไม่อย่างนั้นก็อย่าพูดเลยจะดีกว่า”

จี้ฉางพูดอย่างนึกขำ “ซู่เป่า ตอนนี้เจ้ารังเกียจอาจารย์แล้วหรือ หืม”

ซู่เป่ามองเขา ตอบด้วยสีหน้าจริงจัง “ท่านอาจารย์ ท่านอาจารย์รู้ไหมว่าตอนนี้ท่านอาจารย์เหมือนใคร”

จี้ฉาง “?”