ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 720

“บ๊ายบายคุณหนูน้อยซู เจอกันครับประธานซู เจอกันครับคุณนายซู เจอกันครับคุณมู่! นายน้อยซูบ๊ายบายครับ!”

ถังเถียนเถียนยิ้มระรื่น กลับไปเหมือนเด็ก ๆ

ออกมาเที่ยวนี้ คุ้มจริง ๆ!

บนรถ

ซู่เป่าถามด้วยความสงสัย “ลุงใหญ่คะ การหาเงินมันสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอคะ ปกติลุงใหญ่ก็ยุ่งมาก...”

ไม่ใช่แค่ลุงใหญ่คนเดียวที่ยุ่ง

บางครั้งเวลาเธอนั่งกินไอศกรีมกับพ่อที่แท่นดอกไม้ มองคนเดินไปเดินมา คนมากมายดิ้นรนเพื่อความอยู่รอด ถึงจะไม่สบายไอแค่ก ๆ ก็ยังดิ้นรน

ทุกคนยุ่งกันหมด

ซูอีเฉินพูด “หาเงินสำคัญ เพราะถ้าไม่มีเงิน บางครั้งจะปกป้องไม่ได้แม้แต่ครอบครัว”

“แต่บนโลกใบนี้ การหาเงินไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุดเด็ดขาด”

เวลานี้มีคนมากมายเหลือเกิน เพื่อความเป็นอยู่แล้ว สู้สุดตัวมากจริง ๆ เจ็บป่วยเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ฝืนเอาไว้

เพราะคำพูดเดียวของเถ้าแก่ ‘พรุ่งนี้เอาตารางนี้ให้ฉัน’ ต้องทำงานจนถึงหลังเที่ยงคืน หรือกระทั่งโต้รุ่ง

เพื่อเร่งทำแผนการหนึ่ง ทำงานทั้งวันทั้งคืน ลืมกินข้าว ลืมนอน...

พวกเขาละเลยตัวเอง ใช้สุขภาพตัวเองแลกเงินทองที่เป็นของไม่จีรัง

“คนส่วนมากบนโลกนี้ก็เป็นอย่างนี้แหละ ทุกคนจนปัญญา ถูกกระแสของชีวิตผลักดันให้เดินหน้า ไม่กล้าหยุดหายใจ”

“พอหยุดก็จะถูกชีวิตทำลาย”

ไม่มีเงินจะอยู่ยังไง

จะเลี้ยงลูกยังไง

เวลาพ่อแม่ไม่สบายจะทำยังไง ได้แต่มองพวกเขาตายไปต่อหน้าต่อตาเหรอ

ดังนั้นทุกคนจนปัญญา ทุกคนต่างถูกชีวิตบีบคั้นจนหายใจไม่ออก ได้แต่พยายามเดินหน้าต่อ

กระทั่งป่วยหนัก กลับมาจากประตูผี บางทีถึงอาจตระหนักว่าสุขภาพนั่นแหละที่เป็นรากฐานของทั้งหมด

“ไม่มีเงินเป็นเรื่องน่าเศร้า มีเงิน กลับจัดการเรื่องน่าเศร้าได้เก้าสิบเก้าเปอร์เซ็นต์”

“ดังนั้นนี่จึงเป็นความหมายที่พวกเรามุมานะ”

ซูอีเฉินพูดจบก็มองซู่เป่า “เข้าใจหรือยัง”

ซู่เป่ากะพริบตาปริบ ๆ

แล้วก็กะพริบตาปริบ ๆ อีก

ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไร...

“ความหมายก็คือ การหาเงินก็เพื่อชีวิตที่ดีขึ้น แต่ไม่ควรหมกมุ่นอยู่กับการหาเงินใช่ไหมคะ”

ซูอีเฉินจะหัวเราะก็ไม่ใช่ จะร้องไห้ก็ไม่ใช่ หมกมุ่นอยู่กับการหาเงิน...อื่ม คำพูดนี้ไม่ผิด

“ใช่” เขาลูบหัวของซู่เป่า

มู่กุยฝานประคองพวงมาลัยมือเดียว อีกมือยันกระจกรถ พูดเรียบ ๆ “ความต้องการของคนก็คือหลุมที่ไม่มีก้น ตอนที่ได้หนึ่งพันก็คิดว่าวันไหนได้หนึ่งแสนก็จะอยู่เฉย ๆ แต่พอได้หนึ่งแสนกลับคิดว่าอยากได้หนึ่งล้าน”

“บางครั้งก็คิดนะ ถ้าผมซื้อบ้านได้สักหลังก็พอใจแล้ว แต่พอซื้อบ้านแล้วก็อยากซื้อคฤหาสน์อีก”

เหมือนกับเฉียนไป่ว่านแบบนี้ หยุดไม่ได้ ความต้องการของเขาจึงเป็น ‘สารอาหาร’ ของผีมั่งคั่ง

เขากับผีมั่งคั่งส่งเสริมกันและกัน

ซู่เป่าเห็นชีวิตคนมากมาย มองโลกในมุมของเด็ก รู้สึกเพียงผู้ใหญ่เหนื่อยมากจริง ๆ...

ดังนั้น...การหาเงินต้องหาตั้งแต่เด็ก!

ถ้าเธอเริ่มหาเงินตั้งแต่ตอนนี้ พอโตก็จะไม่เหนื่อย

เธอฉลาดจริง ๆ!