ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 721

เมื่อกลับถึงบ้านซูเหอเวิ่นก็ถามขึ้นว่า “น้องซู่เป่า เธอดูหล่อแกเป็นไม่ใช่เหรอ นักพรตซานชิงนั่นเก่งขนาดที่แม้แต่เธอก็ยังหาไม่เจองั้นเหรอ”

ซู่เป่าพูดขึ้น “ยังพอพยายามจะทำนายได้ แต่กระดองของคุณปู่เต่าจะแตก หนูเองก็อาจจะโดนย้อนกลับมาทำร้ายได้ ก็เลยไม่ทำนาย”

ซูเหอเวิ่นไม่เข้าใจ นักพรตคนนั้นเป็นใครกัน ทำไมถึงย้อนกลับมาทำร้ายน้องซู่เป่าได้

ทว่ามู่กุยฝานกลับมีความคิดที่ต่างออกไป

“สิ่งที่จะย้อนกลับมาทำร้ายซู่เป่าไม่ใช่นักพรตซานชิงนั่น นักพรตซานชิงผู้นี้น่าจะเป็นหนึ่งในด่านเคราะห์ที่ซู่เป่าต้องผ่านไปให้ได้...สิ่งที่จะย้อนกลับมาทำร้ายเธอคืออนาคตของเธอ สิ่งที่เธอทำนายไม่ได้คืออนาคตของเธอ”

ซู่เป่าพยักหน้าอย่างต่อเนื่อง “พ่อฉลาดสุดๆ ปรบมือ!”

เหยาหลิงเยว่เอียงศีรษะครุ่นคิดอยู่ข้างๆ จากนั้นพูดขึ้นอย่างขึงขังว่า “เลือกไปเรื่อย?”

ซู่เป่าส่ายหน้า “เลือกไปเรื่อยไม่ได้ มีหลักเกณฑ์อยู่”

คิดว่าเธอจะตายเพราะเลือกไปเรื่อยแล้วจริงๆ

ทันใดนั้นซู่เป่าก็เกิดความคิดแสนกล้าหาญขึ้นมาอย่างหนึ่ง

เธอวิ่งกลับไปหยิบพู่กันชี้ชะตาที่ห้องออกมา

ซู่เป่าอยากรู้ว่าถ้ามีคนมองเห็นเธอได้จริงๆ แล้วพวกเขารู้ไหมว่านักพรตซานชิงอยู่ที่ไหน

ไม่ใช้การดูหล่อแก ไม่ใช้ทักษะการล่วงรู้อนาคต ลองอย่างอื่น

ความคิดของเด็ก นั่นหมายถึงความคิดที่พิลึกกึกกือ

ซู่เป่าคุ้นทางแล้ว ครั้งนี้สามารถหาโลกใบนั้นเจอได้อย่างรวดเร็ว

เธอได้ยินเสียงเหล่านั้น เลือกฟังเหล่าคนที่ได้ยินชัดที่สุด

ซู่เป่าหยิบพู่กัน ‘ตอบข้อความ’

“พี่สาวเสี่ยวโอว...นักพรตซานชิงคือใครเหรอ”

“พี่อาเวย นักพรตซานชิงอยู่ที่ไหนเหรอ”

“อืม...พี่ฮวาเฉิง...” คนนี้เป็นพี่สาวหรือพี่ชายกันแน่ ซู่เป่าไม่เข้าใจ

“พี่ถังซินปิ๋งปิ่ง พี่เคยเห็นนักพรตซานชิงนั่นบ้างไหม”

ซู่เป่าใช้พู่กันชี้ชะตาวาดไปมั่วซั่ว กำลังเล่นของเล่นใหม่อย่างหนึ่ง...เขียนข้อความกลางอากาศ

พู่กันชี้ชะตาสามารถรวบรวมความคิดทั้งหมดของเธอให้กลายเป็นตัวอักษรได้

จี้ฉางเข้ามาเห็นเธอกำลังนั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียง รอบข้างล้อมรอบไปด้วยสิ่งของที่คล้ายกับธารดาวชั้นหนึ่งพอดี พู่กันชี้ชะตาฟื้ดๆๆ...

“!!!”

“ซู่เป่า!”

รับปากกับเขาว่าจะไม่วาดไปเรื่อยไม่ใช่เหรอ

ซู่เป่ากำลังจะเขียน ‘พี่เสี่ยวเยา รอคำตอบของพวกพี่...’ แต่เมื่อได้ยินเสียงเรียกก็รีบตวัดพู่กันชี้ชะตาไปซ่อนไว้ด้านหลัง แล้วส่ายหน้าราวกับโขลกกระเทียม “ท่านอาจารย์ หนูไม่ได้วาดมั่วซั่วนะคะ ไม่ได้ทำอะไรเลย!”

จี้ฉาง “...”