ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 722

หญิงสาวอ้อนวอนต่อนักพรตซานชิง นักพรตซานชิงคิดว่าเป็นอะไร แต่เมื่อฟังเธอพูด

“แฟนฉันเขาจับตาดูฉันอย่างใกล้ชิด ฐานะทางบ้านฉันค่อนข้างดี ก่อนหน้านี้เราหารือกันเรื่องแต่งงาน เขาขอให้ใส่ชื่อของเขาเป็นเจ้าของห้องที่พ่อแม่ฉันให้ และเขาจะเป็นคนจัดการรายได้ของทั้งสองคนหลังแต่งงาน”

“ฉันมีรายได้ห้าหมื่นต่อเดือน ส่วนเขาได้เงินเดือนเดือนละหกพัน เขาบอกว่างานของฉันไม่มั่นคง และเขาก็ทำงานในรัฐวิสาหกิจที่มั่นคง เพราะงั้นหลังจากมีลูกฉันเลยต้องเป็นคนเลี้ยงลูกและดูแลครอบครัว...”

นักพรตซานชิงเลิกคิ้ว “ไม่ทำงานแล้วเหรอ”

ใบหน้าของหญิงสาวแฝงไปด้วยความทุกข์ “ทำค่ะ เขาบอกว่าหลังจากลาคลอดลูกคิดให้หาวิธีพาลูกไปเลี้ยงที่ทำงาน เพราะฉันทำงานอิสระ...”

นักพรตซานชิงดื่มชาคำหนึ่ง “แล้วทำไมไม่เลิกกันล่ะ”

สีหน้าของหญิงสาวตึงเครียด “ฉันถึงอยากขอให้ขาดจากกัน...คำขอของฉันก็คือขอให้ขาดจากกัน! เขา...”

เธอยังไม่ทันได้พูดจบ ชายหนุ่มก็เดินเข้ามาอยู่ไกลๆ หญิงสาวทำได้เพียงเงียบไปและไม่กล้าพูดอะไรอีก

นักพรตซานชิงยังไม่ทันได้พูดอะไร เมื่อเห็นชายหนุ่มเข้ามาเขาก็พูดว่า “สีกาเองก็ไปจุดธูปสิ!”

หญิงสาวทำได้เพียงแค่ออกไป

ชายหนุ่มถามขึ้นอย่างสงสัย “เธอก็ต้องจุดธูปเหรอครับ แต่ผมไปจุดมาแล้วนะ”

เขาค่อนข้างคิดเล็กคิดน้อยอย่างเห็นได้ชัด สองคนจ่ายด้วยกัน จ่ายอีกก็ขาดทุน...

นักพรตซานชิงเอ่ย “ว่ามาสิ ประสกอยากขออะไรหรือ”

ชายหนุ่มเข้าใจในทันที “สมแล้วที่เป็นท่านนักพรต! นี่ท่านนักพรตเปิดโอกาสให้ผมได้ขอพรเพียงลำพัง...”

เขาขมวดคิ้วพลางรีบพูดขึ้นในทันใด “แฟนผมคนนี้ไม่ใช่ผู้หญิงที่รู้หน้าที่ตัวเองอะไร! พอทำเงินได้เดือนละห้าหมื่นก็เอาแต่คิดจะใช้เงิน”

“พวกเราคุยกันถึงเรื่องแต่งงาน แต่ผมรู้สึกว่าเธออยากเลิกกับผม ผมคิดว่าทั้งหมดที่ผมทำก็เพื่ออนาคตของเรา เธอไม่มีเหตุผลที่จะเลิกกับผมและถ้าเลิกกับผมไปแล้ว ใครจะรักเธอ มีแค่ผมเท่านั้นแหละที่ทำดีกับเธอขนาดนี้”

นักพรตซานชิง “...”

ชายหนุ่มพูดขึ้นอีกว่า “เพราะงั้นผมก็เลยอยากขอร้องให้ท่านนักพรตกำจัดความคิดไม่ซื่อของเธอ ให้เธอแต่งงานกับผมโดยดี เป็นภรรยา เป็นแม่ที่เพียบพร้อม กตัญญูต่อพ่อแม่ผม”

นักพรตซานชิงก้มหน้า ในใจมีแผนอยู่แล้ว

ปกติเรื่องที่เขาทำไม่ว่าด้วยความถูกต้องและไม่อยู่บนความถูกต้องอยู่แล้ว

สิ่งที่เขาต้องการความยึดมั่น ใครยึดมั่นมากกว่ากัน เขาก็จะช่วยคนนั้น

“ได้สิ อาตมาช่วยแฟนของประสกเชิญผีได้ ผีควบคุมและจำกัดเธอได้ ไม่ให้เธอคิดไม่ซื่อ”

ชายหนุ่มดีใจขึ้นมาโดยพลัน “เยี่ยมเลยครับ! งั้นผมต้อง...เพิ่มเงินไหมครับ”

นักพรตซานชิงราวกับผู้สูงส่งจากนอกโลก พูดขึ้นราวกับไม่คิดเรื่องกำไรขาดทุน “ไม่ต้องหรอก มีวาสนาได้พบกันก็ต้องช่วยอยู่แล้ว อาตมาเพียงแค่ทำตามสัญญาของอาตมาเท่านั้น”

“ประสกเพียงจำคำของอาตมาให้ขึ้นใจ...” นักพรตซานชิงกำชับสองสามประโยค