ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 807

นายหญิงซูอึ้ง จากนั้นก็รีบพูด “ได้ ๆ ๆ ยายจะทำเดี๋ยวนี้แหละ จะทำ...”

พอวางสายโทรศัพท์ นายหญิงซูก็อดไม่อยู่ เช็ดหางตา

หลานรักของเธอกลับมาแล้ว ในที่สุดก็กลับมา

คราวก่อนที่ส่งเธอออกจากบ้านยังนึกว่าเดี๋ยวก็กลับมา

คิดไม่ถึง ไปทีเป็นเดือน ไม่มีข่าวคราวเลย เธอหลับไม่สนิททุกคืน มักฝันว่าซู่เป่าได้รับบาดเจ็บ

ดีที่ตอนนี้กลับมาแล้ว...

คุณท่านซูโอบไหล่ของเธอ พูดปลอบ “เอาล่ะ ดูคุณสิ ไม่กลับมาก็เช็ดน้ำตา กลับมาก็ยังเช็ดน้ำตาอีก! รีบไปเตรียมของกินให้เด็กเถอะ!”

ซูเหอเวิ่นเพิ่งเข้าประตูมาก็หูดีได้ยินชื่อของซู่เป่า

“อะไรนะ น้องกลับมาแล้วเหรอ!”

ซูเหอเหวินตามอยู่ข้างหลัง พอได้ยินก็หันมา ซูเหอเวิ่นถามทันที “พี่ พี่จะไปไหน”

ซูเหอเหวินตอบเสียงราบเรียบ “ในบ้านเกลือหมดแล้ว ฉันจะไปซื้อ”

ตอนแรกซูจื่อซีกำลังเหม่อลอยอยู่ คืนสติในวินาที

น้องกลับมาแล้ว?!

ซูอีเฉินเพิ่งวางกุญแจก็หยิบขึ้นมาอีก “ผมจะไปซื้อผักก็แล้วกัน!”

นายหญิงซูเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว พูด “แกจะไปซื้อผักที่ไหน แกไม่รู้หรอกว่าอันไหนสด อันไหนดี ฉันกับป้าอู๋ไปเองดีกว่า”

ซูอีเฉิน “งั้นผมขับรถ”

ซูเหอเวิ่นหมุนตัวอยู่กับที่ด้วยความตื่นเต้น “ผมไปด้วย! ผมจะซื้อของขวัญให้น้อง!”

“คุณปู่ไปไหมครับ”

คุณท่านซูหยิบแว่นสายตายาว มือถือแท็บเล็ต โบกมือ “มีอะไรต้องไป อยู่บ้านอ่านข่าวดีกว่า”

ทุกคนออกบ้านอย่างครื้นเครง

คุณท่านซูนั่งอยู่บนโซฟาครู่หนึ่ง จากนั้นก็ลุกขึ้นยืน เดินไปมองภูเขาอูหว่าที่อยู่ไกล ๆ

ในที่สุดหลานรักก็กลับมา

คุณท่านซูค้อมเอวน้อย ๆ นั่งเก้าอี้นอนตรงระเบียง

บอกว่าจะอ่านข่าว แต่สายตากลับเลยแท็บเล็ตไป จ้องทางภูเขาอูหว่าตลอดเวลา...

เมืองจิง

หานหานเลิกเรียนแล้วก็กลับมา ท่าทางไม่กระปรี้กระเปร่า

คฤหาสน์ตระกูลซูที่ครึกครื้นในวันวาน เนื่องจากไม่มีซู่เป่าอยู่ที่นี่จึงเงียบเชียบ

“ทำไมพี่ใหญ่ พี่สาม กับพี่ของหนูถึงตามซู่เป่าไปได้ แต่หนูไม่ได้นะ” หานหานพูดด้วยอารมณ์บูดบึ้ง

ทีแรกซูจื่อหลินอยากพูดว่าก็หนูเรียนเป็นยังไง แล้วพวกพี่ ๆ เรียนเป็นยังไง...

แต่จนแล้วจนรอดกลับพูดว่า “เอาไว้ปิดเทอมค่อยส่งหนูไปแล้วกัน”

หานหานไม่กระจองอแงแบบเหนือความคาดหมาย พยักหน้าพูด “หนูจะตั้งใจทำการบ้านค่ะ”

เธอรู้ว่าตัวเองช่วยอะไรไม่ได้เลย

พี่ใหญ่ไปสอนซู่เป่าเรียนตัวอักษร สิ่งประดิษฐ์เป็นกองของพี่สามช่วยซู่เป่าจับผีได้