ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 829

เจ้าหน้าที่ลาดตระเวนเปิดถุงพลาสติกสีดำ

สิ่งที่โผล่พรวดออกมาจากด้านในคือศีรษะของคนคนหนึ่ง เลือดเนื้อเละรวมกัน ภายในแวบเดียวดูไม่ออกว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย

เบิกตาโพลง ตาขาวราวกับปลาตาย ทำเอาเจ้าหน้าที่ลาดตระเวนตกใจจนกลายเป็นหลาน

ไม่นานตำรวจก็มาถึงยังที่เกิดเหตุ ที่เกิดเหตุเองก็ถูกปิดล้อมเอาไว้

ข่าวพบหัวคนบนรางรถไฟแพร่สะพัดออกไปราวกับลม

นับวันร่างกายของคุณท่านซูก็ยิ่งดีขึ้นเรื่อยๆ ไปเดินเล่นที่ศาลาในสวนดอกไม้ใต้ตึกโรงพยาบาลโดยมีนายหญิงซูช่วยพยุงได้แล้ว

โรงพยาบาลประชาชนอยู่ไม่ไกลจากสถานีรถไฟ ห่างกันราวเจ็ดแปดกิโลเมตร

หนึ่งในสถานที่ที่รางรถไฟสายหนึ่งตัดผ่านห่างจากโรงพยาบาลประชาชนไปประมาณสองกิโลเมตร ซึ่งก็คือที่ที่พบหัวคน

“ทำไมทางนั้นถึงมีเสียงหวอตำรวจดังตั้งแต่เช้าตรู่เลยนะ” นายหญิงซูพูดขึ้นด้วยความสงสัย

คุณท่านซูมองไปทางไกลๆ ทีหนึ่ง “เกิดเรื่องอะไรขึ้นสินะ!”

นายหญิงซูชำเลืองมองเขาทีหนึ่ง “ฉันรู้ว่าเกิดเรื่องขึ้น แต่ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น คุณพูดแบบนี้ไม่ต่างอะไรกับไม่พูดเลย”

คุณท่านซูหน้าหงิกหน้างอ แต่ก็หัวเราะฮ่าๆ ออกมาเมื่ออยู่ต่อหน้านายหญิงซู

สิ่งที่คนชราทั้งสองไม่เห็นคือ ที่ไกลๆ มี ‘ศีรษะ’ หนึ่งกลิ้งมา

สามารถพูดได้อย่างเต็มปากว่าเป็นหัวคน แต่ทว่าเป็นเพียงผีหัวคนเท่านั้น

หัวคนศีรษะนี้กลิ้งตุบๆ มาข้างเท้านายหญิงซู

จากนั้นก็ค่อยๆ ตะเกียกตะกายขึ้นมา...

ศีรษะนั้นเบิกตาโพลงทั้งอย่างนั้น ราวกับตาของปลาตายที่ซึมกระทือ ค่อยๆ ขยับเข้ามาใกล้ นายหญิงซู แล้วสูดดม

“ซื๊ดๆ...คุณแช่ตัวกับอะไร...ใช้ของดีอะไร”

ศีรษะเวียนรอบตัวนายหญิงซู ราวกับจะแนบชิดไปบนหน้าของเธอ

ทว่าเพิ่งจะลองเข้าไปแนบดู ก็มีลำแสงหนึ่งเปล่งขึ้นมาอย่างแรง แล้วดีดมันไปอีกด้าน!

“คืออะไรน่ะ!”

ศีรษะนั้นตกตะลึงเป็นอย่างมาก

มันลองเข้าไปใกล้ๆ อีกครั้ง แต่ก็ยังถูกลำแสงลำแสงหนึ่งดีดออกไปเช่นเดิม

เข้าใกล้คุณท่านซูก็มีจุดจบเดียวกัน

ศีรษะตกตะลึงป่นสงสัยเป็นอย่างมาก แต่ก็มีใจไม่ยอมแพ้ด้วยเช่นกัน

มันเพียงเข้าใกล้โดยอาศัยสัญชาตญาณ นายหญิงซูเคยแช่น้ำจากบึงเหมันต์ ในฐานะผีมันแสวงหาของรวมวิญญาณประเภทนี้ตามสัญชาตญาณอยู่แล้ว

“ที่นี่ที่ไหน...” หัวคนมองรอบๆ อย่างซึมกะทือ มองรอบข้าง “ฉันเป็นใคร...”

มันราวกับลูกบอลลูกหนึ่ง ขึ้นๆ ลงๆ กระเด้งกระดอนไปในโรงพยาบาล

วันนี้ท้องฟ้าอึมครึม แต่สุดท้ายก็ยังเป็นวันที่ท้องฟ้าโล่ง

โรงพยาบาลแห่งนี้มีไอหยินเยอะ มันจึงมาหาตามสัญชาตญาณ กลิ่นอายน้ำจากบึงเหมันต์บนตัวนายหญิงซูทำให้มันตื่นตัวอยู่สองสามส่วน มันรีบกลิ้งลงไปยังทางเดินในโรงพยาบาล

“ร่างของฉันล่ะ...”

หัวคนจ้องคนที่เดินไปเดินมา

เมื่อเห็นผู้หญิงสวมชุดสีขาวคนหนึ่งเดินมา มันก็ลองสิงเข้าไปดู จัดวางศีรษะของตนไว้บนคอของหญิงสาว

หญิงสาวที่กำลังถืออาหารเช้าไม่รู้ว่าเป็นอะไร จู่ๆ ก็รู้สึกเย็นวาบที่คอ