ในห้องนอนของนายหญิง มียันต์สีเหลืองอยู่ทุกที่
มีเตียงขนาดใหญ่อยู่กลางห้อง ล้อมรอบด้วยเครื่องที่ส่งเสียงปี๊บๆ เป็นระยะๆ
บนเตียงคือนายหญิงที่ใส่ชุดกระโปรงสีเขียวนอนอยู่ ผมเธอถูกหวีอย่างปราณีต แต่บนตัวกลับเต็มไปด้วยสายท่อเสียบ…
ในปากของเธอมีบุษราคัมอยู่ชิ้นหนึ่ง
มีรูปปั้นเจ้าแม่กวนอิมอยู่บนโต๊ะข้างเตียง และมีกระถางธูปอยู่หน้าเจ้าแม่กวนอิม และยันต์สีเหลืองถูกกดไว้หน้ากระถางธูป
มีแม้กระทั่งธงอัญเชิญดวงวิญญาณติดอยู่หน้าเตียง
ม่านที่ปิดไว้ครึ่งห้อง ทำให้ห้องมืดสนิท แต่เมื่อลมพัด ธงอัญเชิญก็พลิ้วไหวไปมา
รูปแบบการวาดภาพที่มาจากนรกภูมิ
"นี่..." จี้ฉางตกตะลึง
ในที่สุดเขาก็ได้รู้ว่าทำไมนายหญิงถังถึงได้ถึงแก่กรรมไปนานแล้ว แต่กลับถูกยื้อลมหายใจไว้อยู่
ปฎิกิริยาแรกของซูอีเฉินคือระเบิดเป็นฟืนเป็นไฟ รู้สึกได้ว่าตัวเองโกรธจนผมตั้งชันขึ้น
โทรศัพท์ในมือของชวีเสี่ยงหล่นลงพร้อมกับเสียงที่กระทบพื้น
สีหน้าของซูอีเฉินดูสงบและถามว่า "นี่คือ…"
ถังเถียนเถียนยิ้มอย่างประชดประชัน แต่ในไม่ช้าสีหน้าของเขาก็ดูหมดหนทาง “ผมไปตามหาหลายคนให้มาดูคุณแม่ของผมหน่อย ทุกคนล้วนแต่บอกว่าคุณแม่ของผมกลายเป็นวิญญาณไปแล้ว จำเป็นต้องเรียกวิญญาณของเธอกลับมา... ”
จี้ฉางขมวดคิ้ว “ซู่เป่า เธอถามเขาดูสิ รู้หรือไม่ว่านายหญิงจากโลกนี้ไปนานแล้ว”
ถังเถียนเถียนรีบพูดขึ้นมา “จะไปรู้ได้อย่างไร ตอนนี้ก็ยังหายใจอยู่ไม่ใช่เหรอ คุณซู่เป่า ถ้าแต่ก่อนคุณสามารถเรียกวิญญาณของคุณชายน้อยซือและนำเขากลับมาได้ คุณก็ต้องสามารถเรียกวิญญาณของคุณแม่ของฉันกลับมาได้ด้วยใช่ไหม”
เขานิ่งไปสักพัก แล้วพูดต่อ “แม่ของผมกำลังหลงทางอยู่แน่ๆ ต้องกลับมาได้สิ…”
จี้ฉางไม่ออกความเห็น สายตามองไปยังการตกแต่งภายในห้องอย่างพูดไม่ออก
“นายหญิงจะกลับมาไหมยังบอกไม่ได้ เธอถูกคนหลอกแล้วแน่ๆ ”
ซู่เป่าพยักหน้าเล็กๆ ของเธอด้วยความเคร่งขรึม “คุณลุงถัง คุณลุงใช้เงินไปเยอะมากไหมคะ”
ถังเถียนเถียนพยักหน้า “คาถาอัญเชิญวิญญาณเหล่านี้...ทั้งหมดสิบล้านบาท เจ้าแม่กวนอิมที่อัญเชิญมาเป็นพิเศษ ห้าสิบล้าน ธงเรียกวิญญาณที่ส่งมอบโดยผู้สูงศักดิ์ และหกสิบล้าน บุษราคัมในปากนั้นที่สามารถยื้อลมหายใจของแม่ผมเอาไว้ได้ ไม่ว่าวิญญาณจะเร่ร่อนไปนานแค่ไหน ร่างกายก็ยังคงเป็นอมตะได้ หนึ่งร้อยล้าน”
ทุกคน “…”
“…”
ซูเหอเหวินพึมพำ: "10 ล้าน + 50 ล้าน + 60 ล้าน + 100 ล้าน = 220 ล้าน"
ชวีเสี่ยงอดไม่ได้ที่จะถาม “คุณเชื่อเรื่องนี้เหรอ”
ถังเถียนเถียนตอบกลับ “แค่เงินเพียงไม่กี่ร้อยล้าน ตราบใดที่สามารถช่วยชีวิตคุณแม่ของผมได้ ให้จ่ายเป็นพันล้านก็ยอม”
ทุกคนต่างเงียบลงอีกครั้ง
ถังเทียนเทียนมองไปที่หัวที่อ้วนท้วนและใบหูที่ใหญ่ของเขา และพุงที่กลมแน่นของเขาอาจทำให้กระดุมหลุดได้ ถึงจะดูเป็นคนเอาแต่ใจ บ้าอำนาจ แต่เขากลับค่อนข้างเป็นคนที่กตัญญูเลยทีเดียว...
จี้ฉางไม่พูดอะไร ชี้นิ้วไปที่ของตกแต่งในห้องแล้วพูดว่า “ก่อนอื่นเลย เจ้าแม่กวนอิมเป็นของศาสนาพุทธ ส่วนยันต์เหลืองเป็นของศาสนาเต๋า”
“ศาสนาพุทธไม่มีเครื่องราง แม้ว่าภายหลังจะได้รับอิทธิพลจากเต๋าทำให้มีเครื่องรางของขลังแต่ลักษณะของเครื่องรางของขลังนั้นแตกต่างจากของเต๋าอย่างแน่นอน”
“คำโบราณกล่าวไว้ว่า อยู่ศาสนาเต๋าต้องไม่นับถือศาสนาพุทธ ปัจจุบันหากเต๋าและพระพุทธรูปอยู่ร่วมกันในห้องเดียวกันถือเป็นข้อต้องห้ามใหญ่”
หากนับถือพุทธก็ห้ามนับถือเต๋าก็แค่นั้นเอง แค่เพียงต้องการเคารพผู้ละกิเลสบนโลกมนุษย์ ไม่ให้เสนียดจัญไรมากล้ำกรายได้
แต่ต้องบูชาแล้วไม่เกิดความสับสนปนเป
ชาวพุทธนั้นต้องการที่จะบูชาเจ้าแม่กวนอิมเพื่อแสวงหาความสงบสุขทางธรรม
และคนในลัทธิเต๋าบูชาถู่ตี้กง เฉินหวงกง ไท่ซ่างเหล่าจวิน สามมหาเทพและสี่เทวราช
ตามธรรมเนียมของประเทศหลง ผู้คนส่วนใหญ่บูชาลัทธิเต๋า หลายคนอาจไม่มีแนวคิดนี้ แต่ลองคิดดูให้ดี
ในช่วงเทศกาล เมื่อไก่และเป็ดถูกฆ่าที่บ้านก็จะถูกวางไว้ จุดธูปหน้าประตู ตรงหน้าไก่และเป็ดก็จะมีเหล้าสามถ้วยวางไว้เพื่อบูชาบรรพบุรุษใช่หรือไม่
ในช่วงตรุษจีน จะต้องบูชาเจ้าที่เจ้าทางในวันที่ยี่สิบสี่ค่ำ เดือนสิบสอง และวันส่งท้ายปีเก่าจะต้องบูชาเทพเจ้าไฉ่ซิงเอี๊ย…
ทั้งหมดนี้อยู่ในหมวดหมู่ของลัทธิเต๋า
จี้ฉางชำเลืองมองหญิงชราที่นอนอยู่ข้างๆ แล้วพูดว่า “บุษราคัมในห้องนั้นมีประโยชน์ แต่กลับเอามาใช้เพื่อปราบวิญญาณ ดังนั้นนางถังจึงเสียชีวิต แต่ถูกกักขังไว้ที่นี่ ไม่สามารถเกิดใหม่ได้แม้ว่านางต้องการแค่ไหนก็ตาม”
แต่ก็ไม่รู้ว่าเธอไปพบซู่เป่าได้อย่างไร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน
ไม่ลงต่อแล้วหรอคะ 🥹...
รอทุกวันเลยค่ะ...
กระโดดข้ามหายไปหลายตอนเลยค่ะ...
1293 1297 1298 หายค่ะ 🥲🥲...
ตอนที่ 1288 หายไปค่ะ...
เย้...กลับมาแล้ว รอทุกวันเลยค่ะ...
หายไปนานจังเลยนะจ๊ะรอลงตอนใหม่อยู่นะคะ...
รอค่ะ...
ทำไมรอบนี้หลายไปนานคะ หรือไปบงที่อื่นคะ...
บทที่ 1268 แล้วกระโดดไป 1278 เลย บทที่ 1269 1270 1271 1272 ข้ามไปทั้งหมด 4 ตอนนะคะ...